Το γραφείο του μέλλοντος

Το γραφείο ήταν ένα μέρος που πήγαιναν οι άνθρωποι επειδή έπρεπε. Οι συναντήσεις γίνονταν σε αίθουσες συνεδριάσεων και αυτοπροσώπως. Τα γραφεία κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος του χώρου. Το βασίλειο του Ντίλμπερτ (ήρωα κόμικ) και του Ντέιβιντ Μπρεντ (ήρωα της σατιρικής σειράς του BBC The Office) απειλείται πλέον. Η πανδημία έχει εκθέσει το γραφείο στον ανταγωνισμό της απομακρυσμένης εργασίας και δημιούργησε μια σειρά από ερωτήματα σχετικά με το πώς θα πρέπει να σχεδιαστεί στο μέλλον.

Ξεκινήστε με τον σκοπό για τον οποίο προορίζεται το γραφείο. Στο παρελθόν ήταν ένα μέρος όπου οι εργαζόμενοι μπορούσαν να ολοκληρώσουν τη δουλειά τους, όποια μορφή κι αν είχε. Τώρα άλλες αντιλήψεις για τον ρόλο του συναγωνίζονται για αποδοχή. Μερικοί σκέφτονται το γραφείο ως έναν νέο εναλλακτικό τόπο συναντήσεων. Σκοπός του είναι να συγκεντρώνει τους ανθρώπους σε επίπεδο προσωπικών επαφών και σχέσεων, ώστε να μπορούν να κάνουν τα πράγματα που η εξ αποστάσεως εργασία δυσκολεύει: τη δημιουργία βαθύτερων σχέσεων ή τη συνεργασία σε πραγματικό χρόνο για συγκεκριμένα έργα. Άλλοι μιλούν για το γραφείο ως προορισμό. Ένα μέρος που πρέπει να κάνει την ιδέα του να ξυπνάς νωρίτερα, προκειμένου να συναναστραφείς με άτομα που μπορεί να έχουν covid-19, να φαίνεται ελκυστική.

Με άλλα λόγια, μια χωροταξική διάταξη που είναι σε μεγάλο βαθμό οριοθετημένη για άτομα που εργάζονται σε σειρές γραφείων, μαζί με τους ίδιους συναδέλφους, κάθε μέρα, παραπέμπει πολύ στο 2019. Με λιγότερα άτομα να έρχονται και μεγαλύτερη έμφαση στη συνεργασία, λιγότερα γραφεία θα ανατίθενται σε συγκεκριμένα άτομα. Αντίθετα, θα υπάρχουν περισσότερες κοινόχρηστες περιοχές ή «γειτονιές», όπου τα άτομα σε μια ομάδα θα μπορούν να συνεργάζονται ευέλικτα. (Μια κατάσταση πιο ρευστή ως προς την ανάθεση γραφείων θα απαιτήσει επίσης αποθηκευτικό χώρο για προσωπικά αντικείμενα: τα ερμάρια ενδέχεται να επιστρέψουν σύντομα στη ζωή σας.)

Για να γεφυρωθούν τα κενά μεταξύ των ομάδων, μια τακτική είναι να αφεθεί περισσότερος χώρος για να παρουσιάζεται η δουλειά κάθε τμήματος, έτσι ώστε οι άνθρωποι που δεν συναντιούνται ποτέ στο Zoom να μπορούν να δουν παραδείγματα του τι κάνουν οι συνάδελφοί τους. Μια άλλη επιλογή είναι να αφήσετε όλους να πίνουν. Θα πρέπει να περιμένετε ότι θα διατεθεί περισσότερος χώρος για κοινωνικές συναναστροφές και εκδηλώσεις. Τα μπαρ στα γραφεία προφανώς θα είναι γεγονός. Η Ρόμπιν Κλερ Άβια της αρχιτεκτονικής εταιρείας Gensler, λέει ότι βλέπει πολλά αιτήματα για μέρη, όπως μεγάλα αμφιθέατρα, όπου οι πελάτες μιας εταιρείας μπορούν να έχουν «εμπειρίες».

Τα σχέδια για το μετά την Covid γραφείο πρέπει επίσης να επιτρέπουν υβριδική εργασία. Οι συναντήσεις πρέπει να λειτουργούν τόσο για τους εικονικούς συμμετέχοντες όσο και για τους αυτοπροσώπως συνεισφέροντες: οι κάμερες, οι οθόνες και τα μικρόφωνα θα πολλαπλασιαστούν. Τα γραφεία της Gensler στη Νέα Υόρκη διαθέτουν μίνι αίθουσες συσκέψεων που έχουν μια οθόνη και ένα μισό τραπέζι που προεξέχει από τον τοίχο κάτω από αυτό, με καθίσματα για τέσσερα ή πέντε άτομα που είναι διατεταγμένα να βλέπουν την οθόνη και όχι το ένα το άλλο.

Η ποικιλία θα είναι ένα άλλο θέμα. Οι άνθρωποι μπορεί να σχεδιάζουν να εργαστούν σε ομάδες το πρωί, αλλά ίσως πρέπει να επικεντρωθούν σε κάτι άλλο το απόγευμα. Ο Ράιαν Αντερσον της εταιρείας επίπλων Herman Miller, παρομοιάζει τη διαφορά μεταξύ του γραφείου πριν και μετά την πανδημία με εκείνη μεταξύ ενός ξενοδοχείου και ενός σπιτιού. Τα ξενοδοχεία είναι κατασκευασμένα σε μεγάλο βαθμό για να φιλοξενούν άτομα σε δωμάτια. “Το σπίτι θεωρείται ως ένα μέρος για πολύχρονη παραμονή μιας οικογένειας, και άρα φιλοξενεί πολλές διαφορετικές δραστηριότητες.”

Όλα αυτά συνεπάγονται την ανάγκη για ευελιξία. Οι σταθμοί σύνδεσης φορητών υπολογιστών είναι απλές προσθήκες, αλλά, άλλα κομμάτια επίπλων γραφείου είναι πιο δύσκολο να αναμορφωθούν. Τα ίδια τα γραφεία τείνουν να είναι δεμένα στο πάτωμα με πλεξούδες καλωδιώσεων και πριζών. Το γραφείο του μέλλοντος μπορεί κάλλιστα να διαθέτει γραφεία με ρόδες, τα οποία μάλλον θα ταιριάζουν με όλο αυτό το επιπλέον αλκοόλ. Οι αίθουσες συνεδριάσεων θα είναι επίσης πιο ευσχημάτιστες, με τοίχους που ανυψώνονται και αναδιπλώνονται.

Εάν η κοινωνικοποίηση και η ευελιξία είναι δύο από τα θέματα του γραφείου μετά την πανδημία, ένα τρίτο είναι τα δεδομένα. Οι διαχειριστές ακινήτων και ανθρώπινου δυναμικού θα θέλουν περισσότερα δεδομένα για να κατανοήσουν πώς χρησιμοποιούνται οι εγκαταστάσεις και ποιες ημέρες και ώρες οι άνθρωποι μαζεύονται στο γραφείο. Οι εργαζόμενοι θα ζητήσουν περισσότερα δεδομένα για τους κινδύνους για την υγεία: την ποιότητα του αερισμού στις αίθουσες συσκέψεων, ας πούμε, ή την κατάλληλη ανίχνευση επαφών εάν ένας συνάδελφος βρεθεί θετικός στην τελευταία παραλλαγή της Covid-19.

Και τα δεδομένα θα ρέουν πιο άφθονα σε απόκριση αυτής της ανάγκης: από αισθητήρες σε γραφεία και φωτιστικά σώματα, αλλά και από εργαλεία “κράτησης” γραφείου και εφαρμογές διαχείρισης επισκεπτών. Το ερώτημα ποιος κατέχει δεδομένα για τους ενοίκους γραφείων και ποιοι μηχανισμοί συναίνεσης απαιτούνται για τη συλλογή αυτών των πληροφοριών πρόκειται να γίνει πιο πιεστικό.

Συνδυάστε τα όλα αυτά μαζί και τι έχετε; Εάν είστε αισιόδοξος, το γραφείο του μέλλοντος θα είναι ένα ευρύχωρο, συνεργατικό περιβάλλον που θα κάνει τη μετακίνηση να αξίζει τον κόπο. Εάν είστε απαισιόδοξος, θα είναι ένα κτίριο γεμάτο μέθυσους υπό επισταμένη επιτήρηση. Στην πραγματικότητα, ρεαλιστικές σκέψεις – πόσος χρόνος απομένει για τη μίσθωση, οι φυσικοί περιορισμοί της διάταξης ενός κτιρίου, η αβεβαιότητα σχετικά με την πορεία της πανδημίας – θα καθορίσουν τον ρυθμό της αλλαγής. Ό,τι και να γίνει, το γραφείο δεν θα είναι αυτό που ήταν.