Ο δρόμος προς την δημιουργία επενδυτικής περιουσίας είναι στρωμένος με χρέος. Η χρήση του χρέους από τον Τζορτζ Σόρος του απέφερε περίπου 2 δισεκατομμύρια δολάρια από το στοίχημά του εναντίον της βρετανικής λίρας στο γεγονός που έγινε γνωστό ως “Μαύρη Τετάρτη” τον Σεπτέμβριο του 1992. Αλλά η μόχλευση είναι ακόμη πιο αποτελεσματική αντίστροφα, όπως ανακάλυψαν ο Bill Hwang και οι δανειστές της πληγωμένης οικογενειακής του επιχείρησης Archegos Capital Management. Ο διαχειριστής hedge fund γεννημένος στην Κορέα είναι σε καλή παρέα. Δύο από τους μεγαλύτερους επενδυτές όλων των εποχών, ο Μπέντζαμιν Γκράχαμ και ο Τζον Μέιναρντ Κέινς, σχεδόν διαλύθηκαν οικονομικά μετά την ανάληψη υπερβολικού χρέους. Ευτυχώς, επέζησαν για να μάθουν από τα λάθη τους.

Σύμφωνα με δημοσιευμένες εκθέσεις, η Archegos μόχλευσε το κεφάλαιό της ύψους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων έως και εννέα φορές. Το χρέος συνέβαλε πιθανότατα στις απογοητευτικές αποδόσεις μετά την έναρξη λειτουργίας του hedge fund το 2012, με περιουσιακά στοιχεία μόλις 200 εκατομμυρίων δολαρίων. Το γεγονός ότι οι επενδύσεις του Hwang συγκεντρώθηκαν σε μια χούφτα κινεζικών εταιρειών Διαδικτύου, μαζί με ένα τεράστιο στοίχημα στη εταιρεία μέσων ενημέρωσης ViacomCBS, αύξησε περαιτέρω το επενδυτικό ρίσκο. Οι απώλειες από μετοχές της ViacomCBS πυροδότησαν τις κλήσεις περιθωρίου που σύντομα διέλυσαν την αξίας πολλών δισεκατομμυρίων περιουσία του Hwang.

Πριν από έναν αιώνα, ο Γκράχαμ και ο Κέινς βρέθηκαν σε παρόμοια θέση. Προς το τέλος της δεκαετίας του ’20, και οι δύο επενδυτές αύξησαν τις αποδόσεις τους με μεγάλα δάνεια. Δεν έβλεπαν τα σύννεφα της καταιγίδας που μαζευόνταν πάνω από τη Γουόλ Στριτ. Μετά τον καταποντισμό του Οκτωβρίου 1929, το επενδυτικό ταμείο του Γκράχαμ έχασε το 70% της αξίας του. Ο Γκράχαμ, ο οποίος είχε πρόσφατα εκμισθώσει ένα πολυτελέστατο διώροφο στο Μανχάταν, με υπηρετικό προσωπικό, αναγκάστηκε να “σφίξει το ζωνάρι”. Ο «Πρύτανης της Γουόλ Στριτ», όπως αργότερα έγινε γνωστός ο Γκράχαμ, συνέχισε να επεξεργάζεται τις συντηρητικές αρχές των αξιακών επενδύσεων, οι οποίες οδήγησαν τον μετέπιτα θιασώτη του Γουόρεν Μπάφετ σε υπέρογκο πλουτισμό.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, εκτός από το ότι είναι ο πιο διάσημος οικονομολόγος της Αγγλίας, ο Κέινς κατείχε διάφορες θέσεις στο Σίτι του Λονδίνου και επένδυσε εκτενώς σε προσωπικό επίπεδο. Επένδυε τακτικά σε εμπορεύματα και νομίσματα και, όπως ο Hwang, κατείχε ένα συγκεντρωμένο χαρτοφυλάκιο κοινών μετοχών για μόχλευση. Το 1928, ωστόσο, ο οικονομολόγος του Κέιμπριτζ αντιμετώπισε κλήσεις περιθωρίου μετά από κάποια από τα διακυβεύματά του. Η μεγαλύτερη τοποθέτηση σε μετοχές από τον Κέινς, η Austin Motors, έχασε αργότερα τα τρία τέταρτα της αξίας της. Μέχρι το τέλος του 1929, η καθαρή του αξία είχε μειωθεί κατά 80% από την κορυφή του μερικά χρόνια νωρίτερα.

Όπως ο Γκράχαμ, έτσι και ο Κέινς πήρε πολύτιμα μαθήματα από αυτήν τη πολύ δυσάρεστη εμπειρία. Αρχικά, σταμάτησε να εφαρμόζει την οικονομική του εμπειρία για να προβλέπει την κυκλική πορεία των επιχειρήσεων. Αντ ‘αυτού, όπως ο Γκράχαμ, έτσι και ο Κέινς υιοθέτησε την πειθαρχία να αγοράζει μετοχές σε λιγότερο από την πραγματική τους αξία. Και οι δύο επενδυτές επέμεναν ότι οι αγορές μετοχών τους γίνονται με ένα «περιθώριο ασφάλειας» για να τους προστατεύσουν από απώλειες. Ενώ ο Γκράχαμ επέλεξε μετοχές που ήταν φθηνές σε σχέση με τη λογιστική αξία, ο Κέινς τόνιζε την ποιότητα των εταιρειών στις οποίες επένδυε. Από αυτή την άποψη, ο Κέινς προέβλεπε το επενδυτικό στυλ του Μπάφετ. «Όταν η ασφάλεια, η αριστεία και η φθηνή τιμή μιας μετοχής κατανοούνται από το κοινό, η τιμή της είναι αναμενόμενο να αυξηθεί», υποστήριζε

Τόσο ο Γκράχαμ όσο και ο Κέινς επένδυσαν με έναν μακροπρόθεσμο ορίζοντα, εμμένοντας στις επενδύσεις τους, ότι κι’ αν γινόταν. Θεώρησαν ότι το χρηματιστήριο είναι ευαίσθητο σε βίαιες μεταβολές διάθεσης, και επιδίωξαν να επωφεληθούν σε περιόδους αναταραχής της αγοράς, όταν οι επενδυτές είναι ιδιαίτερα φοβισμένοι: «Σε μεγάλο βαθμό οι διακυμάνσεις προκαλούν ευκαιρίες και η αβεβαιότητα λόγω διακυμάνσεων εμποδίζει τους άλλους να τις εκμεταλλευτούν”, παρατήρησε ο Κέινς. Κέρδισε τη φήμη ότι δρούσε άμεσα κάθε φορά που διαπίστωνε μια επενδυτική ευκαιρία.

Οι επενδύσεις του Κέινς στο χρηματιστήριο ήταν ιδιαίτερα συμοπαγείς. Το 1931, κατείχε μετοχές σε δύο μόνο εταιρείες, και οι δύο ήταν βρετανικές αυτοκινητοβιομηχανίες. Η επενδυτική φιλοσοφία του συνοψίζεται από την παροιμία του συγγραφέα Μαρκ Τουέιν: «Βάλτε όλα τα αυγά σας σε ένα καλάθι και παρακολουθείτε αυτό το καλάθι». Μετά το 1929, ο Κέινς σημείωσε εξαιρετική επενδυτική επιτυχία, ξεπερνώντας το σημείο αναφοράς, δύο στα τρία χρόνια. Η καθαρή του αξία, η οποία στα τέλη του 1929 είχε βυθιστεί σε κάτω από 8.000 λίρες, ξεπέρασε τις 500.000 λίρες το 1936. Αυτή η αύξηση 62 φορές είναι μεγαλύτερη από την Hwang που επιτεύχθηκε σε ένα ελαφρώς μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Η μακροπρόθεσμη επένδυση σε ένα συγκεντρωμένο χαρτοφυλάκιο μετοχών, ενώ ταυτόχρονα εκμεταλλεύεται κανείς τις ευκαιρίες της αγοράς καθώς αυτές εμφανίζονται, δεν είναι συμβατή με τη λειτουργία με μόχλευση. Οι υπερχρεωμένοι επενδυτές, όπως ο Hwang, αντιμετωπίζουν κλήσεις περιθωρίου κέρδους όταν το χρηματιστήριο πέφτει και δεν είναι σε θέση να δράξουν τις ευκαιρίες. Στο βιβλίο του «The Intelligent Investor» (Ο έξυπνος επενδυτής), ο Γκράχαμ δήλωσε ότι η κατοχή μετοχών στο περιθώριο ήταν «ipso facto κερδοσκοπία». Η αγορά μετοχών διαδικτύου ή τεχνολογίας στο περιθώριο, όπως έκανε ο Hwang, είναι ακόμη πιο επικίνδυνη. Ο Κέιν συμφώνησε με τον Αμερικανό ομόλογό του, σημειώνοντας ότι «ένας επενδυτής που προτείνει να αγνοήσει τις βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις της αγοράς χρειάζεται μεγαλύτερους πόρους για σφάλεια και δεν πρέπει να λειτουργεί σε τόσο μεγάλη κλίμακα, αν όχι καθόλου, με δανεικά χρήματα».

Δημοσίως, ο Κέινς συνέχισε να καταφέρεται ενάντια στην κερδοσκοπία. Η «Γενική Θεωρία Απασχόλησης, Ενδιαφέροντος και Χρήματος» περιέχει μια περίφημη προειδοποίηση ότι «όταν η κεφαλαιακή ανάπτυξη μιας χώρας γίνεται υποπροϊόν των δραστηριοτήτων ενός καζίνο, η δουλειά είναι πιθανό να μην έχει γίνει σωστά». Αλλά ιδιωτικά, ο Κέινς δεν μπορούσε να αντισταθεί σε μοχλευτικά στοιχήματα. Το 1936, την ίδια χρονιά που δημοσιεύτηκε η «Γενική Θεωρία», η θέση του στην αγορά σιταριού αυξήθηκε τόσο πολύ που ισοδυναμούσε με τη συνολική μηνιαία κατανάλωση της Βρετανίας. Ο Κέινς λέγεται ότι σκέφτηκε να παραδώσει και να αποθηκεύσει το σιτάρι στο παρεκκλήσι του King’s College, Cambridge, όπου ήταν ταμίας. Όταν το χρηματιστήριο των ΗΠΑ έπεσε τον επόμενο χρόνο, η καθαρή αξία του Κέινς μειώθηκε κατά σχεδόν 60%. Αυτές οι απώλειες δεν ανακτήθηκαν ποτέ πλήρως στη ζωή του.

Η αλήθεια είναι ότι ο Κέινς αρέσκετο να παίζει τις αγορές και έβρισκε τις συνετές επενδύσεις κάπως βαρετές. «Το παιχνίδι της επαγγελματικής επένδυσης είναι απαράδεκτα βαρετό και υπερβολικά απαιτητικό σε όποιον είναι εντελώς απαλλαγμένος από το ένστικτο των τυχερών παιχνιδιών», έγραψε, «ενώ αυτός που το έχει πρέπει να πληρώσει για αυτήν την τάση το αναγκαίο τίμημα». Αυτή η παρατήρηση, όπως όλα τα άλλα διορατικά επενδυτικά σχόλια στη «Γενική Θεωρία», βασίζεται στην προσωπική εμπειρία του Κέινς. Ο Hwang, ο οποίος έπαιξε με πολύ μεγαλύτερη μόχλευση από ό, τι έκανε ο Κέινς, πληρώνει τώρα τα «αναγκαίο τίμημα»

REUTERS BREAKINGVIEWS

Ακολουθήστε τον ot.grστο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στον ot.gr

Latest News

Πρόσφατα Άρθρα Partners