Ιστορίες από το Αρχείο: Η εμβληματική «Συμφωνία της Φορντ»

Η συμφωνία μεταξύ της αυτοκινητοβιομηχανίας Ford και του σωματίου των εργαζομένων της, το 1955, χαρακτηρίστηκε μετέπειτα ως «μία από τις πιο σημαντικές συλλογικές συμβάσεις της σύγχρονης εποχής», καθώς με αυτήν επιτεύχθηκε συμβιβασμός πάνω στην πρόταση του σωματίου για έναν εγγυημένο ετήσιο μισθό.

Όπως προκύπτει πάντως από τα δημοσιεύματα του «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ» των ημερών εκείνων η «Συμφωνία Φορντ» είχε προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις.

Γράφει ο «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» της 16ης Ιουνίου:

«Η “συμφωνία Φορντ”, όπως απεκλήθη η μεταξύ της διευθύνσεως της βιομηχανίας αυτοκινήτων Φορντ και των εργατών της, συναφθείσα συμφωνία, παρ’ ότι απεκλήθη “συμφωνία” περί ηγγυημένου ετησίου μισθού” δεν φαίνεται να προβλέπη ούτε μισθόν, ούτε ετησίαν εγγύησιν. Αποτελεί μάλλον συμπληρωματικόν επίδομα ανεργίας.

»Εις την πραγματικότητα η διεύθυνσις της βιομηχανίας Φορντ εδέχθη να πληρώνη τους εργάτας επί μίαν περίοδον 26 εβδομάδων αρχομένην μίαν εβδομάδα μετά την απόλυσίν των. (…)

»Είναι συνεπώς προφανές ότι δεν επραγματοποιήθη η “καινοτομία” περί της οποίας τόσος έγινε λόγος εις τον αμερικανικόν και τον διεθνή Τύπον.

»Τούτο όμως δεν μειώνει την αξίαν της νέας αυτής κατακτήσεως, η οποία ισοδυναμεί με σημαντικήν βελτίωσιν του επιδόματος ανεργίας».

Στις 23 Ιουνίου, ο «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» δημοσιεύει τις απόψεις που εκφράστηκαν για το θέμα, σε μεγάλες εφημερίδες του διεθνούς τύπου.

«ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 23.6.1955, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

«Ο επί των εργατικών ζητημάτων συντάκτης των “ TAΪΜΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ” γράφει:

Οι Ευρωπαίοι συνδικαλισταί, ανατραφέντες με την σοσιαλιστικήν παράδοσιν, δεν δύνανται να αντιληφθούν τον λόγον διά τον οποίον οι Αμερικανοί εργάται υποστηρίζουν με τόσην θέρμην το σύστημα του οικονομικού συναγωνισμού. Ίσως η συμφωνία Φορντ τούς βοηθήσει να εύρουν την λύσιν. Η στάσις και των δύο μελών απετέλει ενθαρρυντικήν εκδήλωσιν βιομηχανικής ωριμότητος

Πηγή: classiccarcatalogue.com

Η “NIOY ΓΙΟΡΚ ΠΟΣΤ” γράφει:

Η μεταξύ της Φορντ Μότορ Κόμπανυ και της Ενώσεως Εργατών Αυτοκινήτων συμφωνία αποτελεί ορόσιμον της βιομηχανικής δημοκρατίας εις τας Ηνωμένας Πολιτείας. Συμφωνώς προ τα παλαιά μαρξιστικά δόγματ, το αίτημα της Ενώσεως θα έπρεπε να ωθήση προς μακράν και βιαίαν ταξικήν σύγκρουσιν. Ο Ουώλτερ Ρώυτερ διετύπωσε πρότασιν, η οποία προ δύο δεκαετιών, θα εθεωρείτο επαναστατική. Θα υπάρξουν εκείνοι οι οποίοι θα αποκαλέσουν τον κ. Φορντ προδότην της τάξεώς του. Αλλά εις τα ιστορικά βιβλία θα μνημονεύεται, ως ο άνθρωπος που συνέλαβε εις την κοινωνικήν, οργάνωσιν του παρόντος αιώνος κατά τρόπον τόσον βαρυσήμαντον όσον και η βιομηχανική φαντασία του παππού του».

Ο αρθρογράφος Νταίηβιντ Λώρενς γράφει:

“Το τελικόν αποτέλεσμα εκείνων τα οποία συμβαίνουν τώρα φαίνεται ότι θα είναι η αύξησις των τιμών λόγω πληθωρισμού και επί μακρόν συνεχής υποτίμησις του δολλαρίου. Ήδη αυξάνονται αι δυνατότητες του κρατικού σοσιαλισμού. Πρόκειται περί πορείας δικαιολογούσης ανησυχίας ως προς την τελική κατάληξιν του μέλλοντος της Αμερικής”.

Η “ΣΙΚΑΓΟ ΤΡΙΜΠΙΟΥΝ” γράφει:

“Mόνον μία πηγή υπάρχει από την οποίαν θα δυνηθή η εταιρεία Φορντ να λάβη το χ΄ρημα το οποίον είναι αναγκαίον δια την αύξησιν ταύτην. Η πηγή αυτή είναι η πώλησις των προϊόντων της. Το ανοργάνωτον τμήμα του λαού, δηλ. τρεις εργαζόμενοι επί τεσσάρων θα επωμισθή ολόκληρον το βάρος εκ της αυξήσεως των τιμών, χωρίς οιανδήποτε αύξησιν του εισοδήματός του. Αποτέλεσμα θα είναι ο πληθρωρισμός, η μείωσις της καταναλώσεως και ο περιορισμός των εργασιών, ο οποίος δεν δύναται να αντισταθμισθή από τον ετήσιον μισθόν».

Ο πρόεδρος της Εθνικής Ενώσεως Βιομηχάνων κ. Χένρυ Ρίτερ εδήλωσε:

“Εάν η βιομηχανία ενδώση εις τας απαιτήσεις των εργατών δι’ ετήσιον μισθόν, έστω και κατ’ αρχήν, τούτο θα ήτο δυνατόν να προκαλέση βαρείας συνεπείας εις βάρος της αμερικανικής οικονομίας και πιθανώς να οδηγήση εις την επιβολήν σοσιαλιστικού κράτους και ελεγχόμενης οικονομίας. Τούτο σημαίνει ότι θα οδηγηθώμεν εις ένα σοσιαλιστικόν η συντεχνιακόν Κράτος, ως εκείνο το οποίον εδοκιμάσθη εις την Αγγλίαν με τόσον καταστροφικάς συνεπείας. Μάλλον η εξέλιξις παρά η επανάστασις συνέβαλεν εις το μεγαλείον της χώρας ταύτης».