Αλμπερτ Μπουρλά – Η διαδρομή από τη Θεσσαλονίκη μέχρι την κορυφή της Pfizer

Με τη βράβευση του πρόεδρου και διευθύνοντος συμβούλου Σύμβουλου της Pfizer, ‘Αλμπερτ Μπουρλά για την συμβολή του στην αντιμετώπιση της πανδημίας ολοκληρώθηκε το βράδυ της Παρασκευής η πρώτη μέρα του τριήμερου πολυθεματικού συνεδρίου «Πανδημία COVID-19. Απειλή ή ευκαιρία;», που διοργανώθηκε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το Lions Quest Θεσσαλονίκη- Μακεδονίας, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Υγείας.

Το βραβείο παρέλαβε από την Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου ο διευθυντής του ογκολογικού τμήματος της Pfizer και μέλος του Δ.Σ., Νίκος Χατζηνικολάου, ο οποίος μοιράστηκε με το κοινό την εμπειρία της προσωπικής του γνωριμίας με τον ‘Αλμπερτ Μπουρλά και μίλησε για τη διαδρομή του από τα πρώτα βήματα μέχρι την κορυφή, όταν ανέλαβε τη διοίκηση της μεγαλύτερης φαρμακοβιομηχανίας στον κόσμο και μέχρι το εμβόλιο κατά του SARS-CoV-2, όπου «ο ‘Αλμπερτ βγήκε μπροστά, έδειξε τον δρόμο και κερδήθηκε μία μάχη προς όφελος όλης της ανθρωπότητας».

Αναφερόμενος στα πρώτα βήματα του Μπουρλά έξω από το ΑΠΘ ο κ. Χατζηνικολάου θυμήθηκε:

«Τότε νέοι και οι δύο στην εταιρεία ψάχναμε τον βηματισμό μας και αναζητούσαμε την πρόοδο και την προκοπή. Τον θυμάμαι τότε που πρωτοήλθε στη Pfizer, στα γραφεία μας στο Παγκράτι. Ανέλαβε τη θέση του technical director στο κτηνιατρικό τμήμα της εταιρείας, αφήνοντας πίσω την αγαπημένη του Θεσσαλονίκη, που ποτέ δεν ξέχασε . Καθώς ανήκαμε σε διαφορετικά τμήματα δε συνεργαστήκαμε ποτέ στην Ελλάδα. Όμως, όταν ανασύρω από το συρτάρι της μνήμης εκείνη την εποχή, θυμάμαι στο εστιατόριο εταιρείας, όπου τρώγαμε όλοι οι εργαζόμενοι μαζί, στις διάφορες γιορτές, στις εκδηλώσεις, ήταν πάντα παρών. Ο ‘Ακης, εμείς έτσι τον ξέραμε, ήταν φιλικός με όλους προσηνής απλός. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το τίμιο της μορφής του».

Στα επόμενα βήματα ο ‘Αλμπερτ Μπουρλά «εργάστηκε πέντε χρόνια στην Ελλάδα, όταν η εταιρεία, διακρίνοντας το ταλέντο του και τις ιδιαίτερες ικανότητές τους, του ανέθεσε θέσεις αυξημένης κάθε φορά ευθύνης σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες» και «σε αυτή τη διαδρομή του, σε οκτώ πόλεις, σε πέντε διαφορετικές χώρες, ο ‘Ακης κέρδιζε συνεχώς την αναγνώριση και την καταξίωση που με τη σειρά τους άνοιγαν νέους μεγαλύτερους δρόμους» και « έτσι έφτασε το 2001 να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη».

Σχετικά με την παρακολούθηση της πορείας του από τα μέλη της εταιρείας ο κ. Χατζηνικολάου εξήγησε ότι «εμείς πίσω στην Ελλάδα μαθαίνοντας κάθε φορά νεότερα για τον ‘Ακη φουσκώναμε από περηφάνια κι αναρωτιόμασταν πού πάει, πού θα φτάσει αυτή η χωρίς προηγούμενο πορεία» κι έτσι «το 2018 ο ‘Αλμπερτ ανέλαβε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος, στη μεγαλύτερη φαρμακευτική εταιρεία στον κόσμο, παίρνοντας πάνω του την ευθύνη όχι μόνο μια εταιρείας, αλλά ουσιαστικά ένα μέρος της ευθύνης για την προσπάθεια».

Ανακάλυψη καινοτόμων θεραπευτικών προσεγγίσεων

«Με τις αποφάσεις του για τις προτεραιότητες στα διάφορα ερευνητικά προγράμματα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την ανακάλυψη καινοτόμων θεραπευτικών προσεγγίσεων, που αλλάζουν τη ζωή των ασθενών με καρκίνο, των ασθενών με καρδιαγγειακά νοσήματα, των ασθενών με λοιμώδη νοσήματα, των ασθενών με σπάνιες νόσους», πρόσθεσε, ενώ όταν ήλθε η πανδημία που «με έναν βίαιο τρόπο, ανέτρεψε την καθημερινότητά μας, τις προτεραιότητές μας, μας οδήγησε σε επαγγελματική και κοινωνική αποστασιοποίηση, κυρίως όμως απείλησε τις ζωές μας και εξακολουθεί να τις απειλεί» ο Αλμπερτ Μπουρλά «με τις αποφάσεις, την αποφασιστικότητα, το όραμά του, για το οποίο όλη η εταιρεία εργάστηκε σκληρά για αυτό φτάσαμε στην ανάπτυξη ενός πολύ αποτελεσματικού και εξαιρετικά ασφαλούς εμβολίου».

Το συνέδριο, που προσεγγίζει το θέμα της πανδημίας εκτός μέσα από την υγεία και από άλλες του πτυχές, όπως τις κοινωνικές, τις περιβαλλοντικές, τις νομικές, της οικονομίας και της ανάπτυξης, της τεχνολογίας, του τουρισμού, του πολιτισμού άνοιξε ο πρύτανης του ΑΠΘ , καθ. Νίκος Παπαϊωάννου, επισημαίνοντας ότι η πραγματικότητα της πανδημίας μας κλόνισε συθέμελα ως κοινωνία, αλλά και ως ατομικές οντότητες που συμβιώνουν και συλλειτουργούν εντός της. «Δεν υπήρξε πτυχή της καθημερινότητας μας η οποία να μην υπέστη τον αντίκτυπο της πανδημίας, με πιο θλιβερό ίσως παράδειγμα αυτό της ενδοοικογενειακής βίας», παρατήρησε. Σημείωσε δε πως «τα όσα πρωτοφανή συνέβησαν αποτέλεσαν την απαρχή, τη θρυαλλίδα στον χρόνο, για να επανεξετάσουμε πράγματα που είχαμε ρίξει κάτω από το χαλί».

«Αναθεωρήσαμε αρχές και αξίες που ωστόσο μένει να διαφανεί κατά πόσον ήταν μία συνθήκη της στιγμής ή αν η επίδρασή τους θα παγιωθεί μακροπρόθεσμα. Ζούμε και λειτουργούμε για παρατεταμένο χρονικό διάστημα επί ξυρού ακμής και μοιάζει να έχουμε φτάσει στο σημείο θραύσης», ανέφερε ο πρύτανης του ΑΠΘ.

Η πρόεδρος του συνεδρίου δρ. Δρ. Ειρήνη Γεωργοπούλου επισήμανε την αξία της ενεργοποίησης των πολιτών για την εξασφάλιση μακροπρόθεσμης και βιώσιμης αλλαγής στις κοινωνίες και μοιράστηκε «ιστορίες έμπνευσης, όπου από τις κλειστές πόρτες της καραντίνας περάσαμε και βρήκαμε το κατώφλι της αλληλεγγύης».

Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ