Στον καιρό της ακρίβειας

Η ακρίβεια είναι παρούσα και πλήττει όλο και περισσότερα νοικοκυριά. Την ίδια στιγμή και οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έχουν σημαντικά προβλήματα που επηρεάζουν την εύρυθμη λειτουργία τους λόγω ακριβώς της πίεσης που υφίστανται από τις αυξήσεις στις πρώτες ύλες.

Το ζήτημα όμως είναι τι γίνεται και πώς μπορεί να διορθωθεί η κατάσταση ή τουλάχιστον να αμβλυνθούν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και σε σημαντικό βαθμό οι στρεβλώσεις που παρατηρούνται στην αγορά λόγω των ανατιμήσεων.

Όλοι το τελευταίο διάστημα διαπιστώνουμε από τις καθημερινές μας συναλλαγές ότι υπάρχει αύξηση στις τιμές των προϊόντων, των αγαθών και των υπηρεσιών. Από πού να ξεκινήσει κανείς και που να τελειώσει.

Ας αναλογιστούμε κάτι απλό και ας μην ανατρέξουμε σε πολύπλοκες υποθέσεις, ούτε να δούμε τους λογαριασμούς, που όντως είναι αυξημένοι, της ΔΕΗ. Ας πάμε στην απλή τυρόπιτα που αγοράζει κάποιος εργαζόμενος και στον καφέ που πίνει. Ας μην συζητήσουμε για τις τιμές στα σούπερ μάρκετ, στην λαϊκή, κ.λπ. Ακόμα και αυτός ο καφές που πίνει ο εργαζόμενος μαζί με την τυρόπιτά του έχει ανατιμηθεί κατά 10% το λιγότερο που σημαίνει ένα πρόσθετο βάρος για τον εργαζόμενο που δεν είδε αντίστοιχη αύξηση στον μισθό του ή στο ημερομίσθιό του. Για να μη συζητήσουμε για τις τιμές της βενζίνης και του πετρελαίου κίνησης και βέβαια τους υπερβολικούς φόρους.

Θα πει κανείς ότι λαϊκίζουμε. Και όμως, δεν είναι λαϊκισμός η αποτύπωση της πραγματικότητας, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων. Δεν θα σταθώ εάν οι ανατιμήσεις γίνονται λόγω εξωγενών παραγόντων και της διεθνούς κατάστασης, όπως λέει η κυβέρνηση.

Το κεντρικό ερώτημα είναι τι μπορεί να γίνει πρακτικά για να υπάρξει ανακούφιση των καταναλωτών με έμφαση και στα πιο ευάλωτα νοικοκυριά. Πριν 40 χρόνια περίπου ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την περίφημη ΑΤΑ (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή) και δόθηκαν γενναίες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Προφανώς δεν θα ανατρέξει κανείς σε συνταγές και λύσεις περασμένων δεκαετιών, αλλά το κρίσιμο είναι να μπορεί να βρει τα κατάλληλα εργαλεία για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα πριν λάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Και λύσεις υπάρχουν και κινούνται στον αντίποδα της λογικής περί αυτορύθμισης της αγοράς.

Η «τσέπη» των  πολιτών είναι αυτή που επηρεάζει σημαντικά και τη στάση των πολιτών έναντι των κυβερνήσεων. Η οικονομία είναι πολλές φορές ο καταλύτης για την εκλογική συμπεριφορά των πολιτών που δεν τους νοιάζουν τα μεγαλεπήβολα σχέδια με βάση το ελληνικό σχέδιο για το Ταμείο Ανάκαμψης, ούτε συγκινούνται από τις επενδύσεις που γίνονται ή θα γίνουν από ελληνικές ή ξένες εταιρείες στην Ελλάδα και για τις ευκαιρίες που δημιουργούνται για την ανάπτυξή τους.

Εάν αυτό που εξελίσσεται με βάση και το Ταμείο Ανάκαμψης δεν τους αφορά και δεν τους επηρεάζει το προσπερνάνε αδιαφορώντας. Η τσέπη τους, το πορτοφόλι τους ή όπως έλεγε παλαιότερα ο Λεωνίδας Κύρκος, «το καλάθι της νοικοκυράς» είναι αυτά που δρομολογούν εξελίξεις και φτιάχνουν κλίμα. Και αυτό ας το έχουν κατά νου στο Μέγαρο Μαξίμου, καθώς δεν είναι κατασκεύασμα της αντιπολίτευσης η ακρίβεια.