
Οσο πλησιάζουν οι μέρες χαράς και διασκέδασης των εορτών, θέλω να προτρέψω τους αναγνώστες να ρίξουν μια ματιά στις εργασίες της εξεταστικής επιτροπής για τη λεγόμενη «λίστα Πέτσα» και για κάποια δημοσκόπηση που δεν άρεσε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αντιλαμβάνομαι ότι η επιτροπή δεν συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας, η χώρα έχει να ασχοληθεί με σοβαρότερα ζητήματα.
Αλλωστε και οι ίδιοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετέχουν στην επιτροπή σκέφτονται δυο-τρεις φορές την εβδομάδα να αποχωρήσουν.
Δεν ξέρω αν τελικά θα το κάνουν. Αλλά θα είναι η πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά χρονικά που ένα κόμμα αποχωρεί από μια επιτροπή την οποία το ίδιο έφτιαξε!
Ανεξάρτητα όμως από αποχωρήσεις και παρουσίες, οι εργασίες της επιτροπής είναι εξαιρετικά διασκεδαστικές, σε σημείο που θεατρικοί παραγωγοί σκέφτονται σοβαρά μήπως μετά τη λήξη του κοινοβουλευτικού βίου της επιτροπής μεταφερθούν στο Δελφινάριο.
Με τη «λίστα Πέτσα» υπήρχε εξαρχής ένα οξύμωρο. Γκρινιάζουν βασικά εκείνοι που τα πήραν, δηλαδή τα μίντια της Αριστεράς. Απλώς, όπως εξήγησε η «Αυγή», πήραν «ψίχουλα».
Συνεπώς περί μοιρασιάς είναι ο λόγος. Πράγμα το οποίο ενδεχομένως διασκεδάζει αλλά δεν ενθουσιάζει.
Οσο για την κατηγορούμενη δημοσκόπηση, προέκυψε ότι (κατά τους αρμόδιους ελεγκτές) ήταν μια χαρά δημοσκόπηση, που άλλωστε έλεγε όσα λένε κι όλες οι άλλες δημοσκοπήσεις.
Κι αυτό ίσως διασκεδάζει αλλά μάλλον δεν ενθουσιάζει.
Τζίφος, λοιπόν. Κάτι το οποίο κάθε λογικός άνθρωπος είχε προεξοφλήσει εξαρχής.
Ηταν προφανές ότι δεν υπήρχε σοβαρό αντικείμενο ελέγχου.
Ηταν προφανές ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν θα άφηνε την αντιπολίτευση να κάνει τον εισαγγελέα.
Και ήταν εξίσου προφανές ότι η αντιπολίτευση δεν είχε καμία δυνατότητα αλλά ούτε και ικανότητα να την πιέσει.
Τουλάχιστον όμως στην προκειμένη περίπτωση η αντιπολίτευση είναι ανώδυνη. Λέει την παρόλα της, κάνει τις γκριμάτσες της, κανένα πρόβλημα.
Αντιθέτως είναι πολύ πιο επικίνδυνη η υιοθεσία από την αντιπολίτευση των καταγγελλιών της ΠΟΕΔΗΝ και της ΟΕΝΓΕ για τις ΜΕΘ και ό,τι αφορά τη δημόσια υγεία.
Λογικά είναι επικίνδυνο. Αν ο ελληνικός λαός ήθελε να πάρουμε σοβαρά τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ, θα είχε ψηφίσει ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν θα είχε αναθέσει την αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ.
Απλώς με κάτι τέτοια καταντάμε μετά τους «Θεματοφύλακες του Συντάγματος» να μπλέκουμε και με τους «τερματοφύλακες της παπάρας».
Κι εγώ από την εποχή του Τάκη Οικονομόπουλου και του Βασίλη Κωνσταντίνου σέβομαι απολύτως τους τερματοφύλακες.
Αλλά αν είναι να τρώνε όλες τις παπάρες, μάλλον δεν είναι και πολύ χρήσιμοι.


Latest News

Δημόσιοι λειτουργοί
Υπάρχουν και οι «άλλοι» δημόσιοι υπάλληλοι

Τρελά κέρδη στα χρόνια του πολέμου και της πανδημίας…
Οι 20 εταιρείες -κολοσσοί σιτηρών, λιπασμάτων, κρέατος και γαλακτοκομικών- παρέδωσαν 53,5 δισεκατομμύρια δολάρια στους μετόχους τους το 2020 και 2021

Με τη γίδα στην πλάτη
Η σύλληψη με τη γίδα στην πλάτη αρχίζει να γίνεται αγαπημένο σπορ των πολιτικών μας

Τι δεν βλέπουν Μητσοτάκης και Τσίπρας στην πρόταση Ανδρουλάκη για πρωθυπουργό
Ο άγνωστος Χ μπορεί να προκύψει με ένα σενάριο που μπορεί να βγει από τις κάλπες

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μειώσει το χρέος
Επιχειρεί ξανά να συγκεντρώσει χρήματα για να δημιουργήσει ένα νέο κράτος-«φαταούλα»

Τα μεσοπρόθεσμα της οργής
Η σημερινή κυβέρνηση, που κατάφερε να βγάλει από την επικαιρότητα τις επισκέψεις των επικεφαλής των θεσμών στη χώρα μας, διαπραγματεύεται αυτές τις μέρες μαζί τους εδώ στην Αθήνα τις παραδοχές ενός νέου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος

Δυναμική εξομάλυνσης (η Τουρκία στην UNCLOS;)
Η προσέγγιση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις αποκτά δυναμική (ενταφιάζοντας την περίοδο του «Μητσοτάκης γιοκ»). Κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει βέβαια εάν η δυναμική αυτή θα έχει διάρκεια στον χρόνο

Δύο πολιτικές
Υπάρχει ένα ζήτημα κοινωνικό με προεκτάσεις οικονομικές και ένα οικονομικό με κοινωνικές προεκτάσεις

Από τις μεταρρυθμίσεις στις ρήξεις
Οι παγκόσμιες εξελίξεις και η αναδυόμενη μετά Covid εποχή, δεν απαιτούν αλλαγές με μικρά βήματα, αλλά σημαντικές ρήξεις με το παρελθόν

Το σύνδρομο Μακρόν
H αψήφηση του πολιτικού κόστους προκειμένου να γίνει μια αναγκαία τομή ή να επέλθει βελτίωση σε σημαντικό τομέα συνιστούν αποδείξεις συγχρόνως πολιτικής γενναιότητας και καλής νομοθέτησης.