Το 2023 επανέρχονται οι μισθοί στα προ της πανδημίας επίπεδα

Διπλή αύξηση στον κατώτατο μισθό αναμένεται να δοθεί εντός του 2022, ωστόσο οι μέσοι μισθοί δεν πρόκειται να επανέλθουν στα προ της πανδημίας επίπεδα, πριν από τις αρχές του 2023.

Την ίδια ώρα η ακρίβεια καλπάζει και η ΓΣΕΕ ζητά την άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, προκειμένου οι εργαζόμενοι να αντιμετωπίσουν το κύμα ανατιμήσεων να επελαύνει εδώ και μήνες στη χώρα μας. Μετά τα 751 ευρώ η Συνομοσπονδία προτείνει να ακολουθήσει η προσαρμογή του κατώτατου μισθού στο 60% του διαμέσου ακαθάριστου μισθού πλήρους απασχόλησης, δηλαδή στα 809 ευρώ.

Ωστόσο όλες οι έρευνες δείχνουν ότι το μέσο επίπεδο των μισθών στην χώρα μας, θα επιστρέψει στα επίπεδα του 2019, τον Ιανουάριο του 2023. Δηλαδή θα διαμορφωθεί στα 1.195 ευρώ (μεικτά), ποσό που αντιστοιχεί στους μισθούς του Δεκεμβρίου του 2019, δύο μόλις μήνες πριν το πρώτο lockdown. Αντιστοίχως, η ελληνική οικονομία – ως προς το ύψος του ΑΕΠ – θα επιστρέψει στα επίπεδα του 2019, επίσης αρχές του 2023.

Οι απώλειες του μέσου μισθού πλήρους απασχόλησης μισθωτών, μειώθηκε κατά 2,5% στην διάρκεια της πανδημίας.

Η μείωση αυτή, σύμφωνα με μελέτη του ILO (Διεθνές Γραφείο Εργασίας) οφείλονταν κυρίως στη μείωση των ωρών εργασίας. Σύμφωνα, με μελέτη της Oxford Economics (Μάϊος 2021), το μέσο επίπεδο των μισθών στην Ελλάδα θα επιστρέψει στα επίπεδα προ της πανδημίας στο τέλος του 2022.

Τα συμπεράσματα αυτά προέρχονται από μελέτη των πανεπιστημιακών κ. Σ. Ρομπόλη (ομότιμου καθηγητή του Παντείου πανεπιστημίου) και Β. Μπέτση (διδάκτορα του ιδίου πανεπιστημίου) υπό το πρίσμα της οποίας τίθενται το επίπεδο των μισθών και οι δείκτες της ελληνικής οικονομίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας αλλά και μετά από αυτή.

Ένας επιπλέον λόγος, που θα συμβάλει στην καθυστερημένη επάνοδο των μισθών, είναι η αυξημένη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας (ελαστικό οκτάωρο, μη αμειβόμενη υπερωρία, ατομική συμφωνία, παρεμπόδιση συνδικαλιστικής δραστηριότητας, κ.λ.π.).

Στην έρευνα ασκείται οξύτατη κριτική στην επιλογή της κυβέρνησης για την επιλογή συγκεκριμένων μέτρων που επιφέρουν απώλειες εισοδήματος όπως η εφαρμογή του ελαστικού ωραρίου και η μείωση της αμοιβής των υπερωριών.