Η εξορυκτική βιομηχανία κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19

Η πανδημία του Covid-19 που έπληξε ολόκληρο τον κόσμο το 2020 διέκοψε εντελώς τη λειτουργία του κόσμου όπως τον ξέραμε μέχρι τότε. Ξαφνικά όλα πάγωσαν, σταμάτησαν, γεγονός που άφησε σοβαρές συνέπειες μεταξύ άλλων και στις θέσεις εργασίας.

Αν και οι εργαζόμενοι σε ορισμένες θέσεις εργασίας μπορούσαν να «μετακομίσουν» στο σπίτι και να εργαστούν (μερικοί εξακολουθούν να εργάζονται) εξ αποστάσεως, άλλες εργασίες που απαιτούν τη φυσική παρουσία εργαζομένων έχουν υποστεί σοβαρό πλήγμα. Η εξορυκτική βιομηχανία είναι ένας από τους κλάδους στους οποίους ο ανθρώπινος παράγοντας είναι καθοριστικός για την εκτέλεση των εργασιακών καθηκόντων.

Ωστόσο, η νέα παγκόσμια πανδημία έφερε μια νέα, σχετικά άγνωστη κατάσταση στην οποία έπρεπε πρακτικά να προσαρμοστεί η λειτουργία όλου του πλανήτη, ενώ η πιο κρίσιμη ήταν η λεγόμενη καραντίνα ή το «λοκντάουν» όπου υπήρχε έλεγχος μέσω απαγόρευσης ή περιορισμού κυκλοφορίας των ανθρώπων, γεγονός που εμπόδισε την κανονική ανάπτυξη των εργασιακών διαδικασιών σε όλες σχεδόν τις δραστηριότητες.

Διαβάστε επίσης: Οι επενδύσεις στην εξορυκτική βιομηχανία

Από την άλλη, λόγω της ανάγκης ταχείας αντίδρασης, οι διευθυντές των εταιρειών δεν είχαν χρόνο να συμβουλευτούν με τους εργαζόμενους για την αναδιοργάνωση των εργασιακών διαδικασιών, αλλά έλαβαν αποφάσεις αποκλειστικά σύμφωνα με τα πρωτόκολλα για την πρόληψη της εξάπλωσης ασθενειών. Αυτός ο τρόπος δράσης στην αρχή της πανδημίας ήταν σχετικά αποδεκτός, γιατί κανείς δεν ήξερε τι θα συνέβαινε. Δυστυχώς, όμως, ακόμη και μετά από δύο χρόνια από την έναρξη της πανδημίας, πολύ λίγες εταιρείες έχουν συμβουλευτεί τους υπαλλήλου και έχουν κάνει κατάλληλες αλλαγές και αναδιοργάνωση των διαδικασιών παραγωγής προκειμένου να διασφαλίσουν το υψηλότερο δυνατό επίπεδο υγείας και ασφάλειας στην εργασία, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα μέγιστη παραγωγικότητα και κέρδη υπό τέτοιες συνθήκες.

Βλέποντας από τη σημερινή σκοπιά τα πράγματα, διαπιστώνουμε ότι τα χρόνια της πανδημίας έφεραν στην επιφάνεια προβλήματα, ιδιαίτερα στον εξορυκτικό τομέα, τόσο σε επίπεδο προστασίας της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων, όσο και σε επίπεδο σεβασμού των εργασιακών δικαιωμάτων και της αξιοπρεπούς εργασίας. Κάποιες έρευνες έδειξαν ότι οι εργαζόμενοι σε αυτόν τον τομέα πιστεύουν ότι μπορούν να συμβάλουν περισσότερο στη διαδικασία αναδιοργάνωσης της εργασιακής διαδικασίας, καθώς και ότι θα ήθελαν να συμμετέχουν πιο ενεργά στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων και στην υλοποίηση κοινών πρωτοβουλιών με εργοδότες. Στόχος αυτού είναι να ξεπεραστούν οι βλαβερές συνέπειες της πανδημίας και να βελτιωθεί η παραγωγικότητα στις εργασιακές διαδικασίες. Αυτή είναι μια θεμιτή θέση, δεδομένου ότι οι εργαζόμενοι, δηλαδή οι εκπρόσωποί τους και τα συνδικάτα είναι στην πραγματικότητα κοινωνικοί εταίροι που είναι ίσοι με τους εργοδότες (και τις κυβερνήσεις όσον αφορά τον τριμερή διάλογο) σε κάθε επίπεδο της επαγγελματικής δραστηριότητας. Αν και συχνά έχουν αντίθετες απόψεις μεταξύ τους, ο στόχος πρέπει να είναι η σύγκλιση απόψεων, μια συμβιβαστική λύση και μια συμφωνία που τελικά θα οδηγήσει σε εταιρίες με υψηλή παραγωγή και με θέσεις εργασίας στις οποίες εγγυώνται η ασφάλεια και η υγεία των εργαζομένων, όπως και με αξιοπρεπείς μισθούς.

Το έργο «Υποστήριξη της συμμετοχής των εργαζομένων στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κρίσης του κορωνοϊού» που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, συλλέγει διακρατικές βέλτιστες πρακτικές και επινοεί τις μεθόδους για την ομαλή υπέρβαση της κρίσης του κορωνοϊού. Είναι μια εταιρική σχέση μεταξύ σχετικών κοινωνικών εταίρων από τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, τη Βόρεια Μακεδονία, την Πολωνία, τη Ρουμανία, τη Σερβία και την Ισπανία.