Oxford Economics: Γιατί έχουν αυξηθεί τα ουδέτερα επιτόκια και γιατί έχει σημασία

Τα μακροπρόθεσμα προθεσμιακά επιτόκια έχουν αυξηθεί σημαντικά στις ΗΠΑ, την Ευρωζώνη και το Ηνωμένο Βασίλειο το τελευταίο έτος και είναι πολύ πάνω από τους μέσους όρους πριν από την πανδημία (2015-2019).

Αυτό φαίνεται να αντανακλά μία αύξηση στις παραδοχές  της αγοράς όσον αφορά το ουδέτερο ονομαστικό επίπεδο των επιτοκίων για τα επόμενα χρόνια, γεγονός που υποδηλώνει ότι για την επίτευξη των στόχων πληθωρισμού θα χρειαστούν υψηλότερα επιτόκια από ό,τι πριν ήταν από την πανδημία.

Αυτό αναφέρει σε έκθεσή της η Oxford Economics, τονίζοντας ότι ο κύριος μοχλός αυτής της αύξησης των ονομαστικών ουδέτερων επιτοκίων είναι πιθανώς η υποκείμενη αύξηση των προσδοκιών για τον πληθωρισμό και η συνακόλουθη αύξηση της αύξησης των ονομαστικών μισθών.

Εν τω μεταξύ, οι βασικές δυνάμεις πίσω από τη μακροπρόθεσμη πτώση των ουδέτερων πραγματικών επιτοκίων –παραγωγικότητα, δημογραφικά στοιχεία, παγκόσμιες ροές κεφαλαίων– εξακολουθούν να παίζουν.

Ο πληθωρισμός πέφτει, όχι όμως και τα επιτόκια

Οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό

Σύμφωνα με τους αναλυτές της Oxford Economica, οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό ενδέχεται να παραμείνουν υψηλές για κάποιο χρονικό διάστημα, αντανακλώντας τις ανοικτές πληγές από τους τρέχοντες υψηλούς ρυθμούς πληθωρισμού και την αύξηση της μεταβλητότητας του πληθωρισμού σε σύγκριση με την εξαιρετικά χαμηλή αστάθεια τα 20 χρόνια πριν από την πανδημία.

«Πιστεύουμε ότι είναι πιθανό το ουδέτερο επίπεδο των ονομαστικών επιτοκίων τα επόμενα χρόνια να είναι πάνω από τα προ πανδημίας χαμηλά, αλλά ακόμα κάτω από τα επίπεδα στην προ της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης περίοδο. Η αβεβαιότητα τόσο για το ουδέτερο επίπεδο των ονομαστικών επιτοκίων πολιτικής όσο και για τη σταθερότητα των προσδοκιών για τον πληθωρισμό προσθέτει στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι κεντρικές τράπεζες, καθιστώντας δυσκολότερη τη σταθεροποίηση της πραγματικής δραστηριότητας σύμφωνα με τις δυνατότητες» αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση.

Οι προσδοκίες για αυξημένο πληθωρισμό μπορεί να καταστήσουν αναγκαίο ακόμα υψηλότερο επίπεδο ονομαστικών επιτοκίων για την επίτευξη του στόχου για τον πληθωρισμό.

Σύμφωνα με τη Oxiford Economics, σε ένα τέτοιο σενάριο, οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να ορίσουν υψηλότερο ονομαστικό επιτόκιο από ό,τι στην προπανδημική περίοδο για να επιτύχουν το ίδιο εκ των προτέρων πραγματικό επιτόκιο σε σύγκριση με τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό.

Επιπλέον, οι κεντρικές τράπεζες μπορεί να χρειαστεί να ορίσουν κάπως υψηλότερα πραγματικά επιτόκια (και να ανεχθούν σχετικά υψηλά ποσοστά ανεργίας).