
Η κοινοβουλευτική παρουσία μιας εγκληματικής συμμορίας με ανοιχτά νεοναζιστική ιδεολογία στην ελληνική Βουλή υπήρξε μία από τις πιο τραγικές στιγμές της βαθιάς πολιτικής κρίσης της δεκαετίας του 2010. Τροφοδοτήθηκε από τη διάρρηξη των σχέσεων εκπροσώπησης των παραδοσιακών κομμάτων, τη μακρόχρονη «κανονικοποίηση» στη δημόσια σφαίρα πλευρών της ακροδεξιάς ιδεολογίας, από τον ρατσισμό και την εχθρότητα στους μετανάστες έως τη λατρεία της ιεραρχίας και της εξουσιαστικής βίας, αλλά και το ότι τμήματα των λαϊκών τάξεων μετέτρεψαν την απαξίωση που βίωναν σε μίσος για τον «άλλο». Στην πράξη ενισχύθηκε και από το γεγονός ότι χρειάστηκε να φτάσουμε στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα για να ενεργοποιηθεί η διαδικασία ποινικής δίωξης για το σύνολο της εγκληματικής της δραστηριότητας.
Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι η διάλυση της Χρυσής Αυγής, ύστερα από τις ποινικές καταδίκες, δεν σήμαινε και το τέλος της απήχησης της ιδεολογίας της. Αλλωστε, η «κανονικοποίηση» της ακροδεξιάς ιδεολογίας δεν έχει σταματήσει, εάν αναλογιστούμε τόσο τις πολιτικές της «Ευρώπης-Φρούριο» όσο και το πώς η ακροδεξιά αναφορά παραμένει δημοφιλής «σημαία ευκαιρίας» για φιλόδοξους πολιτευτές, συχνά και εντός κομμάτων του «συνταγματικού τόξου», την ώρα που διεργασίες που προσφέρουν ακροατήριο στην Ακροδεξιά, όπως είναι η εξατομίκευση, ο κατακερματισμός και η πολιτική και κοινωνική απομόρφωση τμημάτων των λαϊκών τάξεων, παραμένουν στοιχεία ενεργά της συγκυρίας.
Αυτό σημαίνει ότι η προσπάθεια να απαντηθεί το ενδεχόμενο κοινοβουλευτικής επιστροφής νεοφασιστικών σχηματισμών μέσα από μια στοχευμένη νομική απαγόρευσή τους, κινδυνεύει να αποβεί ουσιωδώς αλυσιτελής, κινούμενη μάλιστα κοντά στην επικίνδυνη ατραπό της απαγόρευσης κομμάτων με βάση την ιδεολογία τους και τη γενικευτική παράμετρο της αμφισβήτησης του δημοκρατικού πολιτεύματος (που δεν απέχει από την «αμφισβήτηση του κοινωνικοπολιτικού συστήματος»). Αντιθέτως, η ανασυγκρότηση των θεσμών συλλογικής διεκδίκησης των λαϊκών τάξεων, η διαμόρφωση νέας ενότητάς τους στη βάση της αλληλεγγύης και της κοινής προσπάθειας, και η άρθρωση των δικών τους συλλογικών αιτημάτων συνιστούν αποτελεσματικότερο δρόμο απομόνωσης και περιθωριοποίησης του φασισμού.


Latest News

Ο στόχος του χρέους
Το επόμενο που έρχεται και είναι ο μεγάλος εθνικός στόχος, γιατί όχι ένα χρέος κοντά στο 100% του ΑΕΠ λίγο μετά το 2030...

Σε μια κανονική χώρα η δικαιοσύνη θα έψαχνε την Αλήθεια για το πολιτικό χρήμα, και η αντιπολίτευση θα πρωτοστατούσε σε αυτό το αίτημα
Κάποια στιγμή πρέπει να εξετάσουμε τι σημαίνει θεσμική αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων. Και η διαφάνεια στο πολιτικό χρήμα είναι εξόχως κρίσιμο ζήτημα.

Η ελευθερία στην περιέργεια – Μια τεράστια μεταρρύθμιση
Σε εποχές μετασχηματισμού η ανάπτυξη δεν είναι, όπως κάποιοι νομίζουν, μία απλή τεχνική διαδικασία - Απαιτεί όραμα, τόλμη και ελεύθερο χώρο στην περιέργεια

Τα «μαύρα» ενοίκια
Αν κάτι ξένισε είναι η σπουδή για μια ακόμα φορά με την παρούσα κυβέρνηση να δώσει πρώτα νέα επιδόματα, αντί να προηγηθούν φοροελαφρύνσεις

Οταν διώχνεις έναν κεντρικό τραπεζίτη
Ο Τραμπ βλέπει τον εκπρόσωπο ενός ανεξάρτητου θεσμού, όπως είναι η κεντρική του τράπεζα, είτε ως κομματικό αντίπαλο είτε ως ένα απλό στέλεχος της διοίκησης

Η τεχνολογία και τα νέα σύνορα των επιχειρήσεων
Η ψηφιοποίηση δεν αλλάζει μόνον τον τρόπο που οι επιχειρήσεις λειτουργούν, αλλά υπαγορεύουν και πώς ή πού θα έπρεπε να λειτουργήσουν….

Φραγκίσκος: Ο Πάπας που ξανάδωσε ηθικό κύρος στην Καθολική Εκκλησία
Σε μια δύσκολη περίοδο για την Καθολική Εκκλησία ο Πάπας Φραγκίσκος κατάφερε να ξαναδώσει στην Καθολική Εκκλησία ένα μέρος από το χαμένο κύρος της

Τι κάνει η Ελλάδα;
Το πρόβλημά μας είναι ότι συνήθως όλα αυτά τα «θάβουμε κάτω από το χαλί» και όταν σκάει μια κρίση, αρχίζουμε να τα συζητάμε

Αδιέξοδη πολιτική
Η εισαγωγή των δασμών έχει ήδη προκαλέσει σημαντικές αρνητικές οικονομικές συνέπειες για την οικονομία των ΗΠΑ

Η πολιτική Τραμπ απειλεί το οικοδόμημα της Δύσης
Η δασμολογική πολιτική Τραμπ είναι βραχυπρόθεσμα στασιμοπληθωριστική για τις ΗΠΑ, αυξάνοντας τον εγχώριο πληθωρισμό και συρρικνώνοντας την οικονομική δραστηριότητα