Γιατί το νερό δεν είναι δημόσιο αγαθό εν Ελλάδι!

Συμφωνώ (καθέτως και οριζοντίως, όπως έλεγαν σε ξύλινη γλώσσα πολιτικοί της δεκαετίας του 1980) με τον εύστοχο χαρακτηρισμό του διευθυντή Ψηφιακών Μέσων ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ και υπεύθυνου του πρωτοπόρου in.gr συνάδελφου Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου με τον χαρακτηρισμό του νερού ως δημόσιου αγαθού.

Μακάρι, όμως, να ήταν, αλλά δεν είναι για όλους αυτό το φυσικό αγαθό, είτε το εκμεταλλεύεται η ΕΥΔΑΠ ή ΕΥΑΘ, είτε οι επιχορηγούμενοι από τους φορολογούμενους ετησίως με πάνω από 2,5 δισ. ευρώ Δήμους!

Ζωντανό παράδειγμα υπηκόου κράτους είναι η ταπεινότητά μου. Ήμουν νιός κι εγέρασα, αλλά το νερό είτε αρχικά από την ΕΥΔΑΠ είτε στη συνέχεια από τον Δήμο Μάνδρας – Ειδυλλείας με κρατική ή ευρωπαϊκή χρηματοδότηση που καρτερούσαμε εκατοντάδες νοικοκυριά στον εντός σχεδίου οικισμό «Πανόραμα» Μάνδρας Δυτικής Αττικής ακόμα δεν έχει έρθει, ενώ σε άλλους αυθαίρετους οικισμούς της Αττικής έχει πάει πριν από σαράντα χρόνια!

Έτσι, ήμουν νιος κι εγέρασα εξασφαλίζοντας το … δημόσιο αγαθό με … νερουλάδες επί … πενήντα χρόνια και με τιμή που είναι σχεδόν απαγορευτική ακόμα και για … πλύσιμο!

Ο οικισμός αυτός, που βρίσκεται στον πευκόφυτο ορεινό όγκο της Μάνδρας, εντάχθηκε σε σχέδιο πόλεως για τους εργαζόμενους στην τσιμεντοβιομηχανία «Τιτάν», που είχε έδρα την Ελευσίνα, το 1969 και γνώρισε αλματώδη ανάπτυξη, η οποία στη συνέχεια σταμάτησε διότι δεν είχε το … δημόσιο αγαθό, μολονότι έως τώρα έχουν δαπανηθεί τεράστια ποσά για την κατασκευή του κεντρικού αγωγού μήκους … 8 χιλιομέτρων από τη Μάνδρα στην περιοχή.

Η πρώτη προσπάθεια έγινε πριν από … 40 χρόνια με την κατασκευή μέρους του κεντρικού αγωγού, ο οποίος στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε, όταν η Ελλάδα είχε γίνει μια θάλασσα από κοινοτικούς και δανειακούς πόρους. Έτσι, τριάντα χρόνια αργότερα, οι θανατηφόρες πλημμύρες στην περιοχή αποκάλυψαν το κουφάρι του νεκρού αυτού έργου.

Οι καταστροφικές πλημμύρες στη Μάνδρα το 2018 συνοδεύθηκαν, ως συνήθως, από μεγάλα έργα υποδομής στο ορεινό οδικό δίκτυο και μαζί με τον βασιλικό ποτίστηκε και η γλάστρα του έργου ύδρευσης με την κατασκευή παράλληλα του νέου αγωγού.

Το έργο ολοκληρώθηκε, οι δεξαμενές κατασκευάστηκαν, τα πιεστικά συγκροτήματα τοποθετήθηκαν και ηλεκτροδοτήθηκαν (και λεηλατήθηκαν ξανά από … πλιατσικολόγους!), αλλά … δημόσιο αγαθό ακόμα δεν έχω απολαύσει, για άγνωστους – γνωστούς λόγους.

Συμπέρασμα πρώτον: το νερό δεν είναι δημόσιο αγαθό, διότι δεν το έχουν όλοι!

Ύστερα, διαβάζοντας την ίδια στιγμή που συγκεντρωμένοι στο Σύνταγμα αντιδρούσαν στο σχετικό νομοσχέδιο τη συνημμένη φωτογραφία στο facebook του Δήμου Μάνδρας, όπου καταγγέλλονται όλες οι κυβερνήσεις για τις προσπάθειες ιδιωτικοποίησης του … δημόσιου αγαθού και, ταυτόχρονα σε άλλα σημεία, να καταγγέλλεται ο δήμαρχος (με πίνακες) για την άγρια επιβάρυνση των δημοτών με τα τιμολόγια ύδρευσης, διαπίστωσα κι ένα οικονομικό και κοινωνικό φαινόμενο που διεκδικεί παγκόσμια πρωτοτυπία για διδασκαλία προς αποφυγήν στα οικονομικά πανεπιστήμια. Δηλαδή, διαπιστώνεται ότι το νερό, ως δημόσιο αγαθό, δεν είναι και … δωρεάν. Διότι, δωρεάν δημόσιο αγαθό είναι αυτό που τρέχει αενάως από τις πηγές των βουνών της Ηπείρου, για παράδειγμα, όπου ο κάθείς πηγαίνει και γεμίζει τη … στάμνα.

Δηλαδή, θέλω να πω ότι το νερό που έρχεται στις πόλεις, κωμοπόλεις και οικισμούς της Αττικής (πλην του Οικισμού «Πανόραμα» βεβαίως, βεβαίως!) και τις αυλές των σπιτιών δεν έρχεται μόνο του από τον Μόρνο ή από τη δεξαμενή του Μαραθώνα. Έρχεται ύστερα από πανάκριβες επενδύσεις.

Κι εδώ εντοπίζεται το παγκόσμιας πρωτοτυπίας οικονομικό φαινόμενο: Αυτός που πληρώνει για επενδύσεις, πληρώνει και να το πιει, αλλά άλλος … εσοδεύει, δηλαδή ο Δήμος, ο οποίος μάλιστα όχι μόνο δεν δημιουργεί αποθεματικά από την τζάμπα αυτή επένδυση, … υπερχρεώνεται κιόλας, με ένα άλλο παρεπόμενο, παγκόσμιας κι αυτό πρωτοτυπίας φαινόμενο, να καλείται να πληρώσει ο φορολογούμενος για τρίτη φορά αυτό το δημόσιο αγαθό, δηλαδή με επιχορηγήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό ή διαγραφές των χρεών!!!

Συνελόντι ειπείν, όπως μάς έλεγαν οι καθηγητές μας στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων, σημειώνω ότι το έργο της ύδρευσης και η … εκμετάλλευση του δημόσιου αγαθού έχει παραχωρηθεί σε Δήμους, αλλά εκείνοι χωρίς να έχουν κάνει καμιά δαπάνη για την επένδυση (γίνεται με χρήματα των φορολογουμένων – δημοτών ή της Ευρωπαϊκής Ένωσης)… εξασφαλίζουν και έσοδα κιόλας με την έκδοση των τιμολογίων ύδρευσης.

Τι σημαίνει κι αυτό; Ότι το νερό, δεν είναι δημόσιο αγαθό, αλλά πρώτη ύλη για εκμετάλλευση ανθρώπου από … άνθρωπο, όπως θα έλεγε και ο Μαρξ, ο οποίος ήταν εναντίον των … ιδιωτικοποιήσεων…

Συμπέρασμα τρίτο και τελευταίο: Δημόσιο αγαθό και δωρεάν είναι το νερό μόνο για τους τζαμπαπζήδες, οι οποίοι μάλλον αυξάνονται και πληθύνονται ως … δημότες κραδαίνοντες ψήφους στις δημοτικές εκλογές…

Αυτό λέγεται … δημόσιο αγαθό;