Ναυάγιο στην Πύλο: Ήταν προϊόν πολιτικών αποφάσεων – Η ΕΕ δέχεται θανάτους ανθρώπων στα σύνορά της

Η αξιωματούχος του ΟΗΕ Μαίρη Λόλορ, κατηγορεί την ΕΕ και τα κράτη μέλη ότι έχουν αποδεχτεί ότι θα σκοτώνονται άνθρωποι στα σύνορά τους ενώ την ίδια στιγμή κατηγορούν μόνο τους διακινητές που ωστόσο υπάρχουν εξαιτίας της μεταναστευτικής πολιτικής που ακολουθείται.

Σε άρθρο της στο Social Europe, γράφει για το ναυάγιο στην Πύλο και είναι καταπέλτης για τις ελληνικές αρχές: «Το τι ακριβώς συνέβη εξακολουθεί να αποκαλύπτεται – από ερευνητές δημοσιογράφους και υπερασπιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα. Είναι σαφές ότι η τραγωδία θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί» σημειώνει και προσθέτει:

Ναυάγιο στην Πύλο: «Το Λιμενικό ελέγχεται για τον μαζικό πνιγμό των μεταναστών» – Τι λένε οι NYT

Οι ελληνικές αρχές ειδοποιήθηκαν για τον κίνδυνο του σκάφους από την ομάδα ακτιβιστών Alarm Phone ώρες πριν ανατραπεί. Η Ελληνική Ακτοφυλακή βρισκόταν σε επαφή με τους επιβάτες του πλοίου και είχε υποχρέωση βάσει του διεθνούς δικαίου να επέμβει, δεδομένου του ξεκάθαρου συνωστισμού και του μη αξιόπλοου του πλοίου».

Σύμφωνα με την ίδια, «είναι σαφές ότι η καταστροφή ήταν προϊόν πολιτικών αποφάσεων» και εξηγεί:

«Ενώ η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ένωση, μεταξύ άλλων μέσω της Frontex, της υπηρεσίας συνόρων και ακτοφυλακής της, έχουν ρίξει την ευθύνη για την καταστροφή στους λαθρεμπόρους, δεν είναι αυτός ο λόγος που οι άνθρωποι επιλέγουν να ξεκινήσουν εξαιρετικά επικίνδυνες διαδρομές με την ελπίδα να φτάσουν στην ΕΕ.

Εφόσον δεν υπάρχουν ασφαλείς, νόμιμες και προσβάσιμες διαδρομές για τους ανθρώπους όταν ξεφεύγουν από τις συγκρούσεις και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής ή όταν επιδιώκουν να επανενωθούν με τους αγαπημένους τους ή να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή, θα υπάρχει μια επιχείρηση για λαθρέμπορους. Μόνο τα κράτη μπορούν να ανοίξουν αυτές τις διαδρομές. Επιλέγουν να μην το κάνουν».

Αυτά δεν είναι ατυχήματα

Η ίδια σημειώνει ότι, «είναι σαφές ότι η Ε.Ε. και τα κράτη μέλη της είναι διατεθειμένα να δεχτούν τους θανάτους ανθρώπων στα σύνορα της Ευρώπης» και επισημαίνει: «αυτό δεν είναι το πρώτο ναυάγιο στην άκρη της ΕΕ. Τον Οκτώβριο του 2013, τουλάχιστον 400 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους όταν δύο πλοία βυθίστηκαν στα ανοικτά των ακτών της Λαμπεντούζα της Ιταλίας.

Σε απάντηση, ο τότε πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, είπε ότι “πιστεύουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να δεχτεί να πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι στα σύνορά της.

Η ιταλική κυβέρνηση ξεκίνησε το Mare Nostrum, μια επιχείρηση έρευνας και διάσωσης που διέσωσε περισσότερους από 150.000 ανθρώπους, αλλά τερματίστηκε μετά από μόλις ένα χρόνο. Από τότε, περισσότεροι από 24.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους προσπαθώντας να διασχίσουν τη Μεσόγειο, 18.380 κατά μήκος της κεντρικής διαδρομής της».

«Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η ικανότητα έρευνας και διάσωσης της ΕΕ έχει μειωθεί και η αλληλεγγύη, μεταξύ άλλων μέσω της έρευνας και διάσωσης πολιτών, έχει κατασταλεί.

Ενώ οι λεγόμενοι λαθρέμποροι διώκονται, δεν υπάρχει καμία ευθύνη για αυτές τις μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτά δεν είναι ατυχήματα. Παράλληλα με τις συστηματικές απωθήσεις, είναι εγκλήματα που διαπράττονται ατιμώρητα», τονίζει στη συνέχεια και αναφέρεται στις διώξεις ακτιβιστών.

Ποινικοποιούν την αλληλεγγύη και διώκουν όσους σώζουν ζωές

«Σε ολόκληρη την ΕΕ και στα σύνορά της, οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αρνούνται να αποδεχθούν αυτήν την κατάσταση αναλαμβάνουν εδώ και χρόνια δράση σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους μετανάστες, τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο.

Το έργο τους σώζει ζωές και προστατεύει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ωστόσο καταστέλλεται, υπονομεύεται και παρεμποδίζεται από τα κράτη, ενώ οι ίδιοι ποινικοποιούνται, σπιλώνονται και απειλούνται», αναφέρει και εξηγεί ότι αυτό συμβαίνει, γιατί η Ε.Ε. έχει τοποθετήσει τη μετανάστευση και τη διεθνή προστασία σε ένα παράδειγμα ασφάλειας και ελέγχου, με ελάχιστο ή καθόλου χώρο για εξέταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

«Αυτό είναι σαφές στην πρόσφατη συμφωνία των κρατών μελών για το νέο κανονισμό σχετικά με το άσυλο, η οποία, εάν γίνει νόμος, θα παγιώσει ορισμένες από τις πιο προβληματικές πτυχές του υφιστάμενου συστήματος ασύλου της ΕΕ—ιδίως τους κανόνες του Δουβλίνου που συνδέουν τα αιτήματα ασύλου με τον τόπο εισόδου και τη χρήση διαδικασιών στα σύνορα—προσθέτοντας παράλληλα νέους κανόνες που αποσκοπούν να αποτρέψουν τους ανθρώπους από το να έρθουν στο μπλοκ και να διευκολύνουν τις επιστροφές».

Πηγή: in.gr