Σήμερα ο κόσμος έχει γίνει πολύ πιο πολύπλοκος από ό,τι στο παρελθόν. Χρειάζεται και από την πλευρά μας έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης. Πολλοί απόρησαν με την επίσκεψη του ινδού πρωθυπουργού μέσα στο κατακαλόκαιρο στην Ελλάδα. Αλλοι τη θεώρησαν αδιάφορη, άλλοι ότι έγινε για λόγους απλής προβολής της σημερινής ηγεσίας της χώρας. Η αλήθεια στα δικά μου μάτια είναι εντελώς διαφορετική. Είμαι πεπεισμένος ότι, όπως λέει και η λαϊκή ρήση, «φιλήσαμε κατουρημένες ποδιές» για να έρθει σ’ εμάς ο κύριος Μόντι. Και καλά κάναμε, αν το κάναμε. Εμείς τον έχουμε περισσότερο ανάγκη, όχι σίγουρα αυτός.
Στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται τέτοιου είδους φιλίες, ακόμα περισσότερο συνεργασίες, εξαργυρώνονται μακροπρόθεσμα με χρυσάφι. Όχι γιατί, όπως πιστεύαμε παλιά με τους ακόμα πιο πολυπληθείς Κινέζους θα κατανάλωναν εν αφθονία τα ελληνικά προϊόντα. Ή ακόμα περισσότερο, που υπολογίζαμε ότι ένα απειροελάχιστο κλάσμα του πληθυσμού να ερχότανε για τουρισμό στη χώρα μας, θα τα «κονομάγαμε» για τα καλά. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι σημαντικό και δεν συνέβη, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί για όλα αυτά χρειάζεται χρόνος. Και οι συνήθειες δεν αλλάζουν τόσο γρήγορα. Δεν μπορείς μέσα σε λίγα χρόνια να περιμένεις από τους Κινέζους ή τους Ινδούς να καταναλώνουν στη διατροφή τους παρθένο ελαιόλαδο. Ασε που και να το πετυχαίναμε, δεν έχουμε τόσο λάδι. Και ακόμα και αν το είχαμε, δεν έχουμε το εργατικό δυναμικό για να μαζέψει τόσες ελιές.
Εκεί βρίσκεται και το σημαντικό κομμάτι, το σημαντικότερο της επίσκεψης του ινδού πρωθυπουργού στην Ελλάδα. Η συμφωνία που προετοιμάζεται για την εισαγωγή εργατικού δυναμικού από την αχανή χώρα. Αυτό είναι το «χρυσάφι» της εποχής μας, η φτηνότερη εισαγόμενη εργασία.
Η Ελλάδα κινήθηκε σ’ όλο τον προηγούμενο κύκλο ανάπτυξής της, που θεωρητικά ξεκίνησε πάλι με Μητσοτάκη στην κυβέρνηση στις αρχές της δεκαετίας του ’90, με βασικό καύσιμο το άφθονο και πάμφθηνο εργατικό δυναμικό που προερχόταν από την Ανατολική Ευρώπη. Μ’ αυτή την κινητήριο δύναμη μπήκαμε στην Οικονομική και Νομισματική Ενωση, σπάζοντας τα δεσμά του μακροχρόνιου πληθωρισμού. Μ’ αυτή την κινητήριο δύναμη δημιουργήθηκε ο άφθονος ιδιωτικός πλούτος. Αυτή η δεξαμενή εργαζομένων μάς τελείωσε. Ηδη οι χώρες της Βαλκανικής που είχαν μείνει πιο πίσω – γιατί κάτι Πολωνίες και Τσεχίες έχουν εκτοξευθεί εδώ και χρόνια – πλέον δηλώνουν ανοικτά ότι κάνουν εισαγωγές εργατικού δυναμικού. Γίνονται αυτές αποδέκτες μετανάστευσης, προκειμένου να καλύψουν τα κενά στην αγορά εργασίας τους, που δημιουργούνται λόγω των ξένων επενδύσεων.
Στον νέο κύκλο ανάπτυξης που ξεκίνησε μόλις ισοφαρίσαμε τη ζημιά της Covid, δηλαδή στις αρχές του 2022, έχουμε σημαντικά όπλα, όπως το Ταμείο Ανάπτυξης, το φιλεπενδυτικό κλίμα, έχουμε όμως και πολλούς κινδύνους, με σημαντικότερο τις ελλείψεις σε παραγωγικό δυναμικό. Από απλούς εργάτες και εξειδικευμένους τεχνίτες, μέχρι ολόκληρες εταιρείες σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας. Μια χώρα με τα δικά μας χαρακτηριστικά, μ’ έναν τρόπο καλύπτει τις εσωτερικές της ανάγκες, με εισαγωγή από το εξωτερικό. Από τη στιγμή που δεν μπορούσαμε να βρούμε εργαζομένους εκεί όπου τους αναζητούσαμε μέχρι σήμερα, πρέπει να τους ψάξουμε αλλού. Και επειδή δεν είμαστε οι μόνοι που ψάχνουμε, πρέπει να τρέξουμε πιο γρήγορα από τον ανταγωνισμό.
Latest News
Οι αυταπάτες ως εργαλείο αποτυχίας
Οι αυταπάτες όταν γίνονται δεύτερη φύση, έχουν ενίοτε υψηλό και οδυνηρό για τους λαούς κόστος
Ανθρωπιστική κίνηση ή ληστεία;
Μέχρι τώρα έχουν κατασχεθεί ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ύψους περίπου 300 δισ. δολαρίων που ήταν τοποθετημένα σε δυτικά τραπεζικά ιδρύματα κατά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία
Ο νέος ενεργειακός φαύλος κύκλος
Μπορεί η ενεργειακή κρίση να θεωρούμε ότι έχει ξεπεραστεί λόγω της μείωσης των τιμών, αλλά αυτός ο νέος κόσμος που δημιουργείται με τις τόσο εντυπωσιακές επενδύσεις δεν έχει βρει ακόμα την περπατησιά του
Η λάθος συζήτηση
Είναι πραγματικά υπέροχη… η συζήτηση για το πόσο πρέπει να αυξηθούν οι δαπάνες για την υγεία.
Το θέμα δεν είναι μόνο η ανάπτυξη
Το ρεπορτάζ των Financial Times απλώς είπε την αλήθεια για την κατάσταση στη χώρα
Πανεπιστήμια στην αγορά
Ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο
Γιατί είναι σημαντικό το ομόλογο;
Αυτές οι εκδόσεις είναι σχεδόν «υποχρεωτικές»
Η τιμή του μπρόκολου
Ποιος ασχολείται με εκδόσεις και αποπληρωμή χρεών, μόνο οι τιμές στο ράφι μετράνε
Ακριβή ασφάλεια
Το μεγαλύτερο όφελος, η «προίκα» που έχει αυτή η χώρα και μας πηγαίνει εδώ και χρόνια και ελπίζουμε και τα πολλά επόμενα, είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ρώτα δημοσιονομικής ασφάλειας
Το ζήτημα της ενεργειακής μετάβασης
Κάθε υπερβολή σε στόχους και φιλοδοξίες μπορεί να στοιχίσει ακριβά όχι μόνο σε οικονομικούς πόρους και κοινωνικές αντιδράσεις αλλά και να προκαλέσει σοβαρές πολιτικές αναταράξεις