Ο Γενικός Δείκτης μετρά 20 ανοδικές εβδομάδες στις τελευταίες 25

Και πέραν από την ποσοτική διάσταση, ακόμα κρισιμότερη είναι η παρατήρηση της ποιότητας της ανόδου.

Μια ποιότητα που συνεχίζει να εκπλήσσει, καθώς η συμπεριφορά των επενδυτών έχει αλλάξει για τα καλά.

Στο τμήμα Οκτ2022-Μαρ2024, μπορούμε με σιγουριά να πούμε ότι είδαμε μία από τις καλύτερες περιόδους της σύγχρονης χρηματιστηριακής ιστορίας.

Η δικαιολογητική βάση εδράζεται επί της συνδυασμένης μετάφρασης πολλών παραγόντων που συγχρονίστηκαν για να δώσουν έναν τέτοιο αποτέλεσμα.

Πολιτική σταθερότητα υπερ επενδύσεων, ασταμάτητες μεταρρυθμίσεις, δημοσιονομική προσαρμογή, ανάκτηση επενδυτικής βαθμίδας, ισχυροποίηση τραπεζικού συστήματος, κ.α.

Σε αυτά θα πρέπει να προστεθεί η αδυναμία των υπολοίπων ευρωπαϊκών οικονομιών, και δη των “μεγάλων” να διατηρήσουν ρυθμούς μεγέθυνσης, ενώ και οι αναμενόμενοι τείνουν μηδενικοί.

Κάτι που δινει συγκριτικό επενδυτικό πλεονέκτημα σε οικονομίες σαν τη δική μας, με τη διευκρίνηση της καθολικής απομείωσης οποιουδήποτε συστηματικού-διαρθρωτικού κινδύνου χώρας, νομίσματος, ή άλλου είδους.

Εξου και η εξαρχής θετική αξιολόγηση των Οίκων για το αξιόχρεό μας και η συν αυτώ ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας.

Επιμέρους, η μετοχική αγορά υπεραπέδωσε αισθητά τόσο σε επίπεδο Δεικτών όσο και -ακόμα σημαντικότερο- σε επίπεδο εισηγμένων, καθώς η πλειονότητα των τίτλων που “αξίζουν τον κόπο” και που συχνά μνημονεύονται στη στήλη βρίσκονται σε ιστορικά ή έστω υπερπολυετή υψηλά.

Παράλληλα, τα χρηματοοικονομικά μεγέθη που οι εισηγμένες παραδίδουν δικαιολογούν στο έπακρο τέτοιες “υψηλές” αποτιμήσεις στο ταμπλό, ενώ θα πρέπει να επισημανθούν ακόμα δύο πτυχές, αυτή των επιχειρηματικών ζυμώσεων (που αποτυπώνουν εξ ορισμού το αυξημένο επενδυτικό ενδιαφέρον) και αυτή των προσδοκιών για κάποιους κλάδους, όπως πληροφορικής, τραπεζών, κατασκευών-υποδομών και ενέργειας-ΑΠΕ.

Τα κεφάλαια που εισρέουν στο ελληνικό Χρηματιστήριο έχουν αφενός μεγαλώσει σε μέγεθος, αφετέρου μεταβάλλει τον χαρακτήρα τους σε μεσο-μακροπρόθεσμο. Με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τη συμπεριφορά των μετοχών στο ταμπλό αλλά και για τις γενικότερες προσδοκίες για την πολύπαθη αγορά μας.

Από την άλλη, η εικόνα στην ομολογιακή αγορά είναι ακόμα καλύτερη, τουλάχιστον στο μέτρο του ενδιαφέροντος για σταθερό εισόδημα.

Τα ομόλογά μας, ειδικότερα μερικές σειρές, έχουν εξαιρετικό μίγμα απόδοσης-κινδύνου, υπό την έννοια ότι ο μεν κίνδυνος, όπως προηνεφέρθη, έχει ελαχιστοποιηθεί, η δε απόδοση (ονομαστική και υπεραξία) είναι μεγαλύτερη από τα περισσότερα ομόλογα παρεμφερών χαρακτηριστικών στην Ευρώπη. Για τα έντοκά μας, επίσης ισχύει ότι βρίσκονται στην κορυφή της επενδυτικής προτίμησης, εφόσον μιλάμε για τέτοιου είδους κοινό.

Τούτο δε επιρρωνύεται και από την πορεία του spread (10ετές ελληνικό-10ετές γερμανικό), έναν κατεξοχήν δείκτη για την “ασφάλεια” που νιώθουν οι ομολογιούχοι, και το οποίο βρίσκεται σε υπερπολυετή χαμηλά και πέριξ των επιπέδων 2008-2009, μόνιμα πτωτικό εδώ και πολλούς μήνες.

Εξάλλου, η εικόνα στις διεθνείς αγορές είναι πέραν κάθε φαντασίας. Σε ιστορικά υψηλά οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία, πρόσφατα η Αυστραλία (μετά από τα νέα μακροοικονομικά δεδομένα) η Ινδία, η Αγγλία, η Γερμανία. Κι είμαστε ακόμα στην απαρχή ενός κύκλου μειώσης επιτοκίων για τις μεγαλύτερες τράπεζες (πλην της BoJ), με τους Ελβετούς να άνοιξαν τον χορό μετά από 9 έτη. Μόνος (μόνιμος) φόβος; το υπέρογκο χρέος των ΗΠΑ.

Προφανώς θα υπάρξουν πτωτικά σκέλη σε όλη αυτήν την ανοδική πορεία, τα οποία είναι έως και ευκταία ώστε να αποσυμφορίζονται οι τιμές και να εισέρχονται φρέσκα κεφάλαια. Επίσης, είναι μείζονος σημασίας η επιλογή τίτλων, με προτίμηση σε εκείνες που πραγματικά έχουν κάποια αξία, όπως ο καθένας την ορίζει, και μέσα σε κοινά αποδεκτές αρχές της Χρηματοοικονομικής. Το επενδυτικό προφίλ του καθενός είναι ο φάρος στην επιλογή, με γνώμονα καταρχάς την ανοχή στον κίνδυνο και όχι την επιθυμία για πλουτισμό. Τέλος, και ίσως σημαντικότερο όλων, απαιτείται διασπορά.