Το φορολογικό μας σύστημα είναι από τα πιο στρεβλά μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ καθώς εξακολουθεί να στηρίζεται δυσανάλογα στους έμμεσους φόρους. Οι χώρες υψηλού εισοδήματος συλλέγουν περισσότερα έσοδα από την άμεση σε σχέση με την έμμεση φορολογία. Επιπρόσθετα, η Ελλάδα φορολογεί δυσανάλογα τη φορολογία εισοδήματος από την εργασία σε σχέση με το εισόδημα από το κεφάλαιο.
Τα μεσαία εισοδήματα από εργασία επιβαρύνονται δυσανάλογα καθώς δεν έχει γίνει τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας και ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής 44% αφορά τα εισοδήματα άνω των 40.000 ευρώ. Πρόσφατα ο ΟΟΣΑ δημοσίευσε μια συγκριτική μελέτη για την άνιση αυτή αντιμετώπιση. Σύμφωνα με αυτή στο ερώτημα αν κάποιος κερδίζει πέντε φορές το μέσο εισόδημα της χώρας του, πόσο υψηλότερο φορολογικό συντελεστή αντιμετωπίζει αν το εισόδημα αυτό προέρχεται από μισθωτή εργασία, σε σύγκριση με μερίσματα; Η Ελλάδα κατακτά την πρώτη θέση.
Αντίθετα όμως με την άποψη που υιοθετεί η κυβέρνηση, υποστηρίζω ότι η ταυτόχρονη μείωση φορολογίας εταιρικών κερδών και μερισμάτων στον χαμηλότερο μάλιστα συντελεστή του 5% δεν δημιουργεί κίνητρα για επενδύσεις αλλά κίνητρα για εξαγωγή των κερδών από τις επιχειρήσεις και πιθανότατα και από τη χώρα.
Δεν είναι τυχαίο που η Ιρλανδία που εφαρμόζει τον χαμηλότερο συντελεστή στην εταιρική φορολογία φορολογεί τα μερίσματα με συντελεστή 51%.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αυξηθεί δραστικά ο συντελεστής αυτοτελούς φορολόγησης των μερισμάτων; Θεωρώ ότι πρέπει να αυξηθεί αλλά όχι δραστικά, γιατί μια ενδεχόμενη μεγάλη αύξηση της φορολογίας των μερισμάτων μπορεί να πλήξει και τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.
Αυτό που προέχει στην προσέλκυση επενδύσεων από φορολογική σκοπιά είναι η φορολογική σταθερότητα.
Ο Φίλιππος Σαχινίδης είναι πρώην υπουργός Οικονομικών