Η ΕΚΤ επιμένει σε χαμηλότερα επιτόκια – Πώς το αντιλαμβάνονται οι επενδυτές

Είναι γνωστό ότι η ΕΚΤ μείωσε για έβδομη συνεχόμενη φορά τα επιτόκια αναφοράς της, πριν λίγα 24ωρα. Ενδεικτικά, το επιτόκιο πράξεων κύριας αναχρηματοδότησης κατήλθε, σε λιγότερο από ένα έτος, στο 2,4% από το 4,5%.

Αποδεικνύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο αφενός τη συνετή διαχείριση των εργαλείων νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ, αφετέρου την επιστροφή της Ευρωζώνης σε μια “κανονικότητα” σχετικά με τις πληθωριστικές πιέσεις, που είχαν ταλαιπωρήσει στην περίοδο 2021-2022.

Και μάλιστα, η διαδικασία μείωσης επιτοκίου είναι μία από τις πολλές αποδείξεις ότι η ΕΚΤ θωρακίζει -το κατά δύναμη- την ευρωπαϊκή οικονομία, τουλάχιστον στο νομισματικό σκέλος, καθώς ήταν εκεί όταν έπρεπε με τα προγράμματα APP (συμπεριλ. CSPP), PEPP, ενώ πλέον έχει στη διάθεσή της (εάν χρειαστεί) το μη δοκιμασμένο TPI – Transmission Protection Instrument, για την απευκταία περίπτωση που εκτροχιαστεί το γαλλικό ζήτημα. Συν αυτώ, η απελευθέρωση κεφαλαίων για την “επείγουσα” ενίσχυση της άμυνας των κρατών-μελών, συνοδεύεται με μια δημοσιονομικού χαρακτήρα προσαρμογή, που μεταφράζεται θετικά για τη συνολική οικονομική στήριξη.

Προς το παρόν, το αρχικό σενάριο της προσπάθειας της ΕΚΤ να θέσει τις βάσεις για μια νέα ποσοτική χαλάρωση, παίρνει σάρκα και οστά, καθώς μην ξεχνάμε ότι οποιαδήποτε τέτοιου είδους κίνηση απαιτεί ως έναν βαθμό χαμηλό κόστος δανεισμού. Παράλληλα, έχουμε ως οδηγό την προ μηνών ανακοινωθείσα “έκθεση Draghi” που λίγο ως πολύ προέτεινε τέτοιου είδους προσέγγιση.

Συγκρίνοντας με τη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, αυτήν τη στιγμή υφίσταται μια ασύμμετρη προσέγγιση, η οποία οφείλεται κυρίως στα μακροοικονομικά των ΗΠΑ, και όχι σε αυτά της Ευρωζώνης. Εν ολίγοις, η διαφορά στα βασικά επιτόκια έχει εκτοξευτεί στις 200 μ.β., μιας και η Fed συντηρεί το 4,25%-4,5%, ενώ και οι προσδοκίες είναι χαμηλές για σοβαρή μείωση στο εγγύς μέλλον.

Κι όμως, όπως παρατηρούμε και στο διάγραμμα, αυτή η διαφορά δεν είναι σπάνια, τουναντίον. Συναντάται κάθε φορά που υφίστανται τέτοιες σημαντικές αλλαγές στη νομισματική πολιτική των δύο χωρών, με τις ΗΠΑ να συντηρούνται ευκολότερα σε υψηλότερο επιτόκιο, μιας και οι Αμερικάνοι αξιωματούχοι νιώθουν “πιο άνετα” σε τέτοιο ύψος από τους σφιχτούς Ευρωπαίους ομολόγους τους.

Μεταφράζοντας αυτά στις αγορές συναλλάγματος και ομολόγων, είδαμε ότι η πρώτη δεν έπεσε ..θύμα της επιθετικής (θεωρητικής) υποτίμησης του ευρώ. Λογικά, θα έπρεπε να εμφανιστούν σοβαρές εκροές ευρώ, καθώς τα αξιόγραφα στην Ευρώπη σταδιακά θα έχαναν απόδοση, ειδικά σε σχέση με τα αντίστοιχα αμερικανικά. Πράγμα που έως έναν βαθμό ισχύει, μιας και το αμερικανικό 10ετές αποδίδει 4,33%, όταν το αντίστοιχο γερμανικό αποδίδει μετά βίας 2,5%, σε υπερπολυετή υψηλά.

Ωστόσο, οι παίκτες στην αγορά απλά άφησαν το ευρώ σε μια μέτρια μακροπρόθεσμη υποτιμητική πορεία, χωρίς υπερβολές, καθώς θα αναζητήσουν την εν ευθέτω χρόνω “απάντηση” της Fed στις μειώσεις, άρα και την εξομάλυνση της επιτοκιακής διαφοράς.

Τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα ευρωπαϊκά ομόλογα παραμένουν ελκυστικά, μιας και η παρούσα συνθήκη τα “αναγκάζει” να διαπραγματεύονται με discount, λόγω και της προβληματικής της δασμολογικής πολιτικής εκ μέρους ΗΠΑ. Εξάλλου, και τα αμερικανικά χρεόγραφα προσφέρουν σοβαρές ευκαιρίες, καθώς ακόμα και η επιτομή της επενδυτικής ασφάλειας, τα αμερικανικά έντοκα λήξης λίγων μηνών διαπραγματεύονται με αποδόσεις πάνω από 4%, με μοναδικό πρόβλημα τη διαφορά συναλλάγματος (για εμάς τους Ευρωπαίους επενδυτές), που ενδέχεται μεν να δώσει υπερκέρδη εάν ανατιμηθεί το δολάριο, ενδέχεται δε να δώσει ζημίες (αν ανατιμηθεί το ευρώ ή υποτιμηθεί το δολάριο).

Πάντως, όσο θα μειώνονται τα επιτόκια της ΕΚΤ (και πιθανόν εν καιρώ εκείνα της Fed), οι επενδυτές θα λαμβάνουν σημάδια ανάκαμψης και θα επιμένουν στη μετοχική αγορά, μιας και θα μειώνονται και οι αποδόσεις σταθερού εισοδήματος. Μοναδικός αστάθμητος παράγοντας, ο Trump.