Κάθε ενίσχυση προς ευάλωτες ομάδες είναι καλοδεχούμενη. Αρκεί να αποτελεί μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδίου και όχι να επιστρατεύεται ευκαιριακά, για να εξυπηρετήσει επικοινωνιακές ή μικροπολιτικές ανάγκες. Το ζητούμενο δεν είναι η αποσπασματική παροχή βοηθημάτων, αλλά η ένταξή τους σε ένα ευρύτερο, συνεκτικό πλαίσιο οικονομικής πολιτικής.
Η τακτική του «μέτρα σε δόσεις» γεννά εύλογες υποψίες πως πίσω της δεν βρίσκεται ένας στρατηγικός σχεδιασμός, αλλά μια επικοινωνιακή λογική: η διατήρηση του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης μέσα από συνεχείς, μικρές εξαγγελίες. Μόνο που η οικονομία δεν είναι σίριαλ – και οι πολίτες δεν χρειάζονται σασπένς, αλλά συνέπεια και σταθερότητα.
Η αποσπασματική αυτή προσέγγιση, όπου κάθε νέο μέτρο μοιάζει να «ξεπηδά από το καπέλο», δεν ενισχύει την εμπιστοσύνη. Αντιθέτως, τη διαβρώνει. Το μήνυμα που εκπέμπεται είναι προβληματικό: «Υπάρχουν λεφτά, αλλά τα δίνουμε όποτε και όπως μας συμφέρει». Η οικονομική πολιτική εμφανίζεται όχι ως εργαλείο σχεδιασμού και σταθερότητας, αλλά ως αντίδραση στα εκάστοτε δημοσκοπικά δεδομένα.
Οταν τα ποσοστά είναι πεσμένα, ανοίγει το πουγκί. Οταν είναι ανεβασμένα, το κρατάμε κλειστό. Η στρατηγική αυτή δεν παράγει εμπιστοσύνη – τη θυσιάζει στον βωμό της συγκυρίας και αποτελεί δίκοπο μαχαίρι: Η προσωρινή ανάκαμψη μπορεί να επιτευχθεί, αλλά το κόστος είναι η αποδόμηση του ίδιου του αφηγήματος περί σταθερότητας και προγραμματισμού.
Η οικονομία δεν μπορεί να εργαλειοποιείται κάθε φορά που υπάρχει πίεση. Οι αποφάσεις οφείλουν να υπακούν σε κριτήρια συνοχής και προτεραιοτήτων, όχι σε πολιτικούς αυτοσχεδιασμούς.
Γιατί πρέπει να περιμένουμε τη ΔΕΘ για να ακούσουμε μέτρα που έχουν ήδη αποφασιστεί, όταν η οικονομία χρειάζεται άμεσα ανάσες; Γιατί οι φοροελαφρύνσεις να παρουσιάζονται ως πανηγυρικές εξαγγελίες, αντί να εντάσσονται σε έναν θεσμικό κύκλο οικονομικού σχεδιασμού;
Η παράδοση αυτή, σύμφωνα με την οποία το βήμα της Εκθεσης γίνεται σκηνικό πανηγυρικών ανακοινώσεων, έρχεται από ένα παρελθόν που υποτίθεται ότι έχουμε αφήσει πίσω μας. Δεν ταιριάζει με τη σοβαρότητα που υπαγορεύουν οι απαιτήσεις της εποχής.
