Στη σημερινή συνεδρίαση του Eurogroup στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης δεν θα συζητήσουν σε βάθος τα θέματα των δασμών Τραμπ. Μη γελιόμαστε, ούτε το θέμα που βρίσκεται στην ατζέντα, αυτό της τραπεζικής ένωσης, δεν πρόκειται να συζητηθεί σε βάθος. Είμαστε ακόμα μακριά από το να προχωρήσει η συγκεκριμένη αλλαγή. Οι υπουργοί Οικονομικών έχουν άλλη δουλειά, πολύ πιο σημαντική για τη συγκυρία. Να περάσουν από… κρησάρα τον νέο γερμανό υπουργό Οικονομικών Λαρς Κλινγκμπέιλ.
Ολο το απόγευμα της Δευτέρας σε αυτόν θα αφιερωθεί. Πρόκειται για έναν πολιτικό που δεν έχει βρεθεί ξανά σε κυβερνητική θέση, ήταν κιθαρίστας στο ροκ συγκρότημα Sleeping silence (Κοιμισμένη σιωπή;), από μικρός έγινε οπαδός της στρατιωτικής ενίσχυσης των Γερμανών, καθώς την 11η Σεπτεμβρίου 2001 βρισκόταν στη Νέα Υόρκη, εξελίχθηκε σε βασικό συνεργάτη του καγκελαρίου Σρέντερ και φημίζεται για τον ατάραχο χαρακτήρα του.
Το νέο αστέρι των Σοσιαλδημοκρατών, που είναι ταυτόχρονα και αντικαγκελάριος, αλλά και πρόεδρος του SPD, είναι προγραμματισμένο να παρουσιάσει στο σημερινό Eurogroup τις ιδέες του για τη χρήση του ειδικού ταμείου των 500 δισεκατομμυρίων ευρώ που εγκρίθηκε βιαστικά μετά τις εκλογές, αλλά από την προηγούμενη Βουλή. Ολη η Ευρώπη προσπαθεί να καταλάβει τι θα πρέπει να περιμένει από τη γερμανική αφύπνιση. Αν θα αποτελέσει το συγκεκριμένο πακέτο τον πολιορκητικό κριό της ευρωπαϊκής αντεπίθεσης.
Η αλήθεια είναι ότι στην ΕΕ επικρατεί πρωτοφανής για τα δεδομένα της κινητοποίηση. Ο γάλλος αντιπρόεδρος της Κομισιόν Στεφάν Σεζουρνέ, που πρόσφατα είχε επισκεφτεί τα Ασπρα Σπίτια στον Νομό Βοιωτίας και είχε υποσχεθεί ενίσχυση και διευκολύνσεις στις μεταλλευτικές επενδύσεις της Metlen, έχει βγει στις ΗΠΑ προς άγρα επενδυτών.
Για την ακρίβεια, μέσα στο Σαββατοκύριακο περιέγραψε ότι έχει εκπονηθεί σχέδιο δελεασμού εταιρειών από τις ΗΠΑ, με όπλο τη μείωση του ρυθμιστικού φορτίου σε τομείς που αφορούν από την αυτοκινητοβιομηχανία έως τα χημικά και την αεροναυπηγική. Ο 40χρονος πολιτικός από τις Βερσαλλίες χρησιμοποίησε το σύνθημα «επιλογή Ευρώπη», αντιπαραθέτοντάς το στο τραμπικό «πρώτα η Αμερική». Για να πετύχει τον στόχο του προτείνει τη μείωση εμποδίων στην εσωτερική αγορά, δηλαδή γραφειοκρατικού όγκου (άδειες, διοικητική ταχύτητα κ.λπ.), αλλά και προτεραιότητα στις ευρωπαϊκές εταιρείες στις προμήθειες κρίσιμων τομέων.
Με λίγα λόγια, στην Ευρώπη φαίνεται ότι υπάρχουν μετά από καιρό πολλά – γερμανικά – λεφτά, αλλά και διάθεση για αλλαγές. Παραμένει άγνωστο αν υπάρχει σχέδιο.
Για να αντιληφθούμε πάντως την κατάσταση και ότι ορισμένα πράγματα δεν γίνονται μόνο στην Ελλάδα, ο γερμανός αντικαγκελάριος πριν από τις Βρυξέλλες πέρασε ένα Σαββατοκύριακο (κάτι σαν κεντρική επιτροπή) με τους συντρόφους του στο κόμμα (SPD) τους οποίους διαβεβαίωνε ότι το μεγαλύτερο μέρος των διαθέσιμων χρημάτων θα κατευθυνθούν στην εκπαίδευση, στους παιδικούς σταθμούς, στην υγεία και στη στέγαση. Οχι δηλαδή σε κίνητρα για επενδύσεις που δημιουργούν νέες δουλειές, αυξάνουν το ΑΕΠ και δημιουργούν τους πόρους για κοινωνική πολιτική, αυτό που περιμένει η Ευρώπη από τη Γερμανία.
Για να έχουμε την πλήρη εικόνα, και τα σχέδια για άρση των εμποδίων στην ευρωπαϊκή οικονομία παραμένουν σχέδια και ενδεχομένως να μην υλοποιηθούν ποτέ, δεδομένου ότι, πέραν των δηλώσεων, δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιου άλλου είδους εντατικοποίηση της δουλειάς.
Μάλλον στο ρελαντί συνεχίζουν όλοι αφήνοντας στην πλευρά Τραμπ την πρωτοβουλία των κινήσεων, κάτι σαν τον τίτλο του συγκροτήματος της νιότης του Λαρς Κλινγκμπέιλ.
