Μια ανάλυση της S&P την περασμένη εβδομάδα ανέφερε ότι οι ελληνικές τράπεζες θα προχωρήσουν με τα σχέδια συγχωνεύσεων και εξαγορών εκτός Ελλάδας, παρά τους κραδασμούς που προκαλούνται αυτή την περίοδο στις αγορές. Οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών θωρακισμένες κεφαλαιακά και με τη μείωση των επιτοκίων να εκτιμάται ότι θα πιέσει τη μελλοντική κερδοφορία τους, αναζητούν νέες πηγές εσόδων. Κανείς ωστόσο δεν περιγράφει μια κατάσταση αντίστοιχης της δεκαετίας του 2000 και της ελληνικής τραπεζικής εφόδου στα Βαλκάνια. Για την ώρα όλες οι κινήσεις κινούνται σε τομείς όπως η διαχείριση περιουσίας, οι ασφαλιστικές υπηρεσίες, η επενδυτική τραπεζική. Τομείς δηλαδή αυξημένων προμηθειών και όχι για παράδειγμα την εξαγορά μιας τράπεζας στα Βαλκάνια, όπως γινόταν με άνεση παλαιότερα. Και πώς να γίνει διαφορετικά, όταν πανευρωπαϊκά το περιβάλλον είναι αφιλόξενο για τέτοιου είδους κινήσεις. Χώρες ολόκληρες προσπαθούν να μπλοκάρουν σημαντικά τραπεζικά deals προτιμώντας να κρατήσουν τους εθνικούς πρωταθλητές τους εντός των τειχών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από τότε που διέρρευσε η προσέγγιση της BBVA στην Banco de Sabadell και ελάχιστα έχει προχωρήσει. Στην πραγματικότητα η επιχειρούμενη συμφωνία παραμένει σε αδράνεια εδώ και μήνες. Οι ισπανοί πολιτικοί δεν θέλουν να εξαγοραστεί η Sabadell από την BBVA, κυρίως λόγω των ανησυχιών στην Καταλωνία ότι αυτό θα μπορούσε να περιορίσει την πρόσβαση στη χρηματοδότηση για τοπικές μικρές επιχειρήσεις.
Παρόμοιο επιχείρημα, με πολύ πιο συστημικά χαρακτηριστικά, εκφράζεται και στη Γερμανία, όπου η πολιτική τάξη όλων των κομμάτων μπλοκάρει αντιτιθέμενη σθεναρά με το ενδεχόμενο η ιταλική Unicredit θα αποκτήσει την Commerzbank. Στην περίπτωση αυτή τα πράγματα είναι πιο σοβαρά καθώς οι Ιταλοί κατάφεραν να κτίσουν μέσω παραγωγών μερίδιο που φτάνει το 28% της γερμανικής τράπεζας. Αλλά και για αυτό το θέμα τα πάντα έχουν παγώσει, καθώς όλοι ανέμεναν να ξεκαθαρίσει το πολιτικό σκηνικό στη Γερμανία. Ο νέος υπουργός Οικονομικών Λαρς Κλινγκμπέιλ κινείται ήδη έντονα αρνητικά στην κατεύθυνση ολοκλήρωσης της εξαγοράς, καθώς η γερμανική τράπεζα σηκώνει μεγάλο μέρος των φθηνών χρηματοδοτήσεων της προβληματικής εσχάτως γερμανικής βιομηχανίας, ειδικά τώρα που επεκτείνεται στους αμυντικούς εξοπλισμούς. Στο μεσοδιάστημα η Commerzbank άρχισε να κάνει πολλά από αυτά που δεν έκανε και την καθιστούσαν ελκυστική στα μάτια των επενδυτών, προχωρώντας σε περικοπές του κόστους και σε απελευθέρωση κεφαλαίων.
Πανευρωπαϊκά επιστρέφει ένας ιδιότυπος «τραπεζικός εθνικισμός». Στις ελληνικές τράπεζες που συνήλθαν από μεγάλη περιπέτεια, η ανάγκη επεκτάσεων σχεδιάζεται και σωστά με προσεκτικά βήματα. Εξαγορές στο εξωτερικό για… εξώφυλλα, για την ώρα αποκλείονται. Η επικέντρωση σε λύσεις, όπως η απόκτηση ασφαλειών ή εταιρειών διαχείρισης κεφαλαίων με χρήση του περίφημου δανέζικου συμβιβασμού, που επιτρέπει τέτοιου είδους εξαγορές να μην απομειώνουν σημαντικά τα κεφάλαιά τους, είναι για την ώρα η μοναδική επιλογή. Αρα το επόμενο διάστημα θα συνεχίσουμε να βλέπουμε εξαγορές ασφαλιστικών από τράπεζες. Εταιρείες διαχείρισης χαρτοφυλακίου θα αποτελούν επίσης στόχο εξαγορών με όριο για όλες τις περιπτώσεις την Κύπρο, άντε να φτάσουμε μέχρι τη Βουλγαρία ή το Λουξεμβούργο, αλλά όχι πιο μακριά…
