Μια σταθερή θέση ανάμεσα στις κορυφαίες οινικές προτάσεις σε παγκόσμιο επίπεδο διεκδικεί το ελληνικό κρασί, το οποίο όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο νέος πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου (ΣΕΟ) Στέλλιος Μπουτάρης στην πρώτη συνάντηση με δημοσιογράφους «βρίσκεται στη δυναμικότερη φάση της ιστορίας του».
Ο γνωστός οινοποιός του Κτήματος κυρ-Γιάννη, τρίτης γενιάς εκπρόσωπος της οικογένειας Μπουτάρη, που ανέλαβε το τιμόνι του ΣΕΟ από τις αρχές Ιουνίου, παρουσίασε το όραμα για ανάπτυξη, συνεργασία και ουσιαστική στήριξη της παραγωγής, τονίζοντας χαρακτηριστικά πως η εξέλιξη περνά μέσα από συλλογική δράση και ένα «νέο εθνικό συμβόλαιο» για τον αμπελώνα.
Το ελληνικό κρασί βρίσκεται στη δυναμικότερη φάση της ιστορίας του, καθώς «δεν είναι πια μια εξωτική πρόταση, αλλά μια συνειδητή επιλογή με μοναδική υπεραξία»
«Χωρίς αμπέλι δεν έχουμε κρασί. Χωρίς στρατηγική και επιχειρηματικό σχέδιο, δεν έχουμε αμπέλι», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Μπουτάρης, υπογραμμίζοντας πως το ελληνικό κρασί βρίσκεται στη δυναμικότερη φάση της ιστορίας του, καθώς «δεν είναι πια μια εξωτική πρόταση, αλλά μια συνειδητή επιλογή με μοναδική υπεραξία», σημειώνοντας τη διεθνή αναγνώριση που έχει κατακτήσει.
Η αίσθηση του «μεγάλου»
Ο ελληνικός αμπελώνας, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο κ. Μπουτάρης, έχει έκταση περίπου στα 610.000 στρέμματα με πτωτική τάση, αποτελείται από πολλούς και μικρούς κλήρους (γύρω στα 4 στρέμματα) και η μέση ηλικία των αμπελουργών είναι στα 58 έτη χωρίς ισχυρή τάση ανανέωσης του δυναμικού. Την ίδια στιγμή, όπως ανέφερε, «η οινική νομοθεσία είναι τρομερά περίπλοκη και το κυριότερο, παρωχημένη σε πολλά σημεία. Όχι μόνο δεν βοηθάει ή δεν δημιουργεί υπεραξία αλλά πολλές φορές αποδεικνύεται εκτός τόπου και χρόνου».
«Στο κρασί συμβαίνει το εξής ιδιότυπο. Δίνουμε την αίσθηση του «μεγάλου», κάτι εύλογο λαμβάνοντας υπόψη τα σημαντικά βήματα ανάπτυξης που έχουν γίνει. Όμως, αν δούμε τα νούμερα και τα δεδομένα, η αλήθεια είναι ότι ο ελληνικός αμπελώνας είναι μικρός και αντίστοιχα μικρό είναι και το μέγεθος του επιχειρείν του. Όλος ο ελληνικός αμπελώνας είναι σχεδόν το 1/5 του Bordeaux (όχι δηλαδή του γαλλικού αμπελώνα, αλλά μόνο μιας ζώνης του). Και όλος ο τζίρος του ελληνικού κρασιού, εντός και εκτός, είναι μικρότερος από τον τζίρο της Αθηναικής Ζυθοποιίας», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Μπουτάρης.
Ταυτόχρονα, όμως, επεσήμανε τις σύνθετες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο κλάδος: την κλιματική αλλαγή, τη γήρανση του παραγωγικού δυναμικού, την πολυπλοκότητα της νομοθεσίας, την απουσία επαρκών στατιστικών στοιχείων, τον έντονο διεθνή ανταγωνισμό και τη μείωση της κατανάλωσης στις νεότερες γενιές.
Οι προτεραιότητες
Με έμφαση στην ανανέωση και την εξωστρέφεια, αλλά και με επίγνωση των δυσκολιών που απειλούν τη βιωσιμότητα της ελληνικής αμπελοκαλλιέργειας, ο νέος πρόεδρος του ΣΕΟ παρουσίασε το σχέδιο για το μέλλον του ελληνικού κρασιού, θέτοντας μια σειρά προτεραιοτήτων για τη διετία που ξεκινά:
· Την αύξηση των μελών του Συνδέσμου από 127 σε πάνω από 150.
· Την επικαιροποίηση του στρατηγικού σχεδίου για το ελληνικό κρασί, σε συνεργασία με ΚΕΟΣΟΕ και ΕΔΟΑΟ.
· Την ενεργοποίηση του Παρατηρητηρίου Οίνου για συστηματική καταγραφή δεδομένων.
· Τη στήριξη νέων οινολόγων και επιστημόνων με έμφαση στην καινοτομία.
· Τη δημιουργία ομάδων νέων ανθρώπων με εξειδίκευση που θα λειτουργούν όχι μόνο ως think tanks αλλά και ως «do tanks».
Μνημόνιο συνεργασίας
Σε έντονα συμβολικό επίπεδο, η εκδήλωση σηματοδοτήθηκε από την υπογραφή μνημονίου συνεργασίας με τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, για τη διάσωση, προστασία και ψηφιοποίηση της ιστορίας του ελληνικού κρασιού, των οινοποιείων και των ανθρώπων του. «Η ιστορία και η συνέχεια είναι σαγηνευτικά και απαραίτητα στο κρασί. Το ίδιο όμως και η εξέλιξη», είπε ο κ. Μπουτάρης.
Πρόκειται για ένα έργο πολιτιστικής αξίας για την προστασία, διαφύλαξη και ανάδειξη των αρχείων του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου, αλλά και αρχείων ιστορικών οινοποιείων, δημόσιων φορέων και προσωπικοτήτων του κλάδου που αποτυπώνουν την ιστορία του ελληνικού κρασιού. Το σύνθετο εγχείρημα έφεραν σε πέρας εκ μέρους του ΣΕΟ, οι κκ. Ιωάννης Βογιατζής, τέως πρόεδρος, και Θεόδωρος Γεωργόπουλος, καθηγητής Νομικής (Reims, Γαλλία) και διευθυντής του Συνδέσμου, σε συνεργασία με την κ. Μαρία Δημητριάδου και τον κ. Τάσο Σακελλαρόπουλο, επιμελήτρια και υπεύθυνο, αντίστοιχα, των ιστορικών αρχείων του Μουσείου Μπενάκη και με την συμβολή των φοιτητών Μυρτούς Παναγιωτοπούλου και Ανδρέα Λουμάκη, που εργάστηκαν για πολλούς μήνες για αυτή την προσπάθεια.
Ανοιχτή πρόσκληση
Ολοκληρώνοντας ο κ. Μπουτάρης, απηύθυνε ανοιχτή πρόσκληση προς την πολιτεία, τις περιφέρειες, τους παραγωγούς, τους επαγγελματίες της εστίασης, την επιστημονική κοινότητα για ένα «νέο εθνικό συμβόλαιο» με στόχο η αμπελουργία να αναγνωριστεί όχι μόνο ως αγροτική δραστηριότητα αλλά ως σύμβολο πολιτισμού, ταυτότητας και βιωσιμότητας.
«Είναι ένας κλάδος μικρός σε νούμερα αλλά μεγάλος σε αξία. Ένα σημαντικό κεφάλαιο για τον αγροδιατροφικό τομέα, για την ιστορία και τον πολιτισμό μας», κατέληξε.
