Όταν μαλώνουν τα βουβάλια…

«Όταν μαλώνουν τα βουβάλια, την πληρώνουν τα βατράχια». Η συγκεκριμένη παροιμία -όσο και εάν δεν αρέσει σε κάποιους- ταιριάζει γάντι στην περίπτωση της Ελλάδας στη διαμάχη της ΕΕ με τις ΗΠΑ για τους δασμούς. Η πρόθεση του Αμερικανού προέδρου να επιβάλλει δασμούς 30% στις ευρωπαϊκές εξαγωγές προς τις ΗΠΑ από την 1η Αυγούστου έχει προκαλέσει τεράστια ανησυχία στους Έλληνες εξαγωγείς, οι οποίοι έχουν σημαντική παρουσία στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Από τους οινοποιούς μέχρι τους παραγωγούς βρώσιμης ελιάς και φέτας βρίσκονται από προχθές επί ποδός, και επιχειρούν να αποκωδικοποιήσουν τις ακριβείς συνέπειες στην εξαγωγική τους δραστηριότητα. Τα τηλέφωνα έχουν «πάρει φωτιά» και προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τους συνεργάτες τους στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, προκειμένου να ζυγίσουν αντιδράσεις. Το χειρότερο σενάριο, όπως λένε, τείνει να γίνει πραγματικότητα, ανατρέποντας τους σχεδιασμούς και τους προϋπολογισμούς τους. Ακόμη και επενδύσεις κινδυνεύουν να μπουν στον «πάγο», ειδικά εκείνες που προορίζονται για την ενίσχυση μονάδων παραγωγής που στοχεύουν στις εξαγωγές.

Στη μέση μιας κρίσης που τους υπερβαίνει

Για άλλη μια φορά, όπως λένε, βρίσκονται στη μέση μιας κρίσης που όχι μόνο υπερβαίνει τις δυνάμεις τους, αλλά δεν φέρουν καμία ευθύνη. «Το εμπορικό πλεόνασμα της Ευρώπης έναντι των ΗΠΑ δεν προήλθε από τα ελληνικά προϊόντα που εξάγονται στις ΗΠΑ, αλλά από τις μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες, όπως η Γερμανία, η Ιταλία και η Γαλλία», αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Δεν λείπει μάλιστα και η δυσαρέσκεια για την διαπραγματευτική τακτική που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση στις συζητήσεις με την διακυβέρνηση Τραμπ, με στόχο την επίτευξη μιας αμοιβαίας επωφελής εμπορικής συμφωνίας.

Πυρά στην Κομισιόν

Για αυτό και ασκούν αυστηρή κριτική στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία δεν έχει καταφέρει να παρουσιάσει αποτελέσματα με τον σημαντικότερο εμπορικό εταίρο της ΕΕ. Αντίθετα, εξακολουθεί όπως λένε να… απειλεί με αντίποινα, αγνοώντας τις διαφορετικές ανάγκες των κρατών. Τα οποία σε καμία περίπτωση δεν φέρουν ευθύνη για το εμπορικό πλεόνασμα της Ευρώπης έναντι των ΗΠΑ.

Επικαλούνται μάλιστα και τη διατύπωση του προέδρου Τραμπ στην επιστολή προς την φον ντερ Λάιεν για να δείξουν τα χαμηλά αντανακλαστικά της ΕΕ και την ανεπάρκεια στις συζητήσεις με την υπερδύναμη του πλανήτη: «Είχαμε χρόνια για να συζητήσουμε τη μεταξύ μας εμπορική σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να απομακρυνθούμε από αυτά τα μακροχρόνια, μεγάλα και επίμονα εμπορικά ελλείμματα, που προκαλούνται από τους δασμούς σας, τις μη δασμολογικές πολιτικές και τα εμπορικά εμπόδια.».

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία…

Όλοι πλέον εύχονται στις επόμενες δυο εβδομάδες που απομένουν να βρεθεί λύση και να μην κλειδώσουν οι δασμοί στο 30%. Να αποτελεί δηλαδή απλά και μόνο έναν διαπραγματευτικό ελιγμό του προέδρου Τραμπ. Όπως έχει πράξει αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν. Αρκεί βεβαίως η ΕΕ να δείξει ευελιξία και να.. προσαρμοστεί στις συνθήκες.

Πάντως εάν αλλάξει κάτι, η νέα κρίση θα έρθει να προστεθεί στις πολλές κρίσεις που κλήθηκαν οι Έλληνες εξαγωγείς να αντιμετωπίσουν τα τελευταία πέντε χρόνια: από την πανδημία μέχρι τον πόλεμο στην Ουκρανία και την πολεμική σύρραξη στη Μέση Ανατολή, μεταξύ Ισραήλ και Ιράν.