«Μαύρο» αποδεικνύεται το πρώτο εξάμηνο του 2025 όσον αφορά στα εργατικά δυστυχήματα καθώς η τραγική στατιστική που τηρεί άτυπα η ΟΣΕΤΕΕ (ομοσπονδία εργαζομένων στις τεχνικές επιχειρήσεις) το κατατάσσει ως το πιο θανατηφόρο των τελευταίων δύο δεκαετιών με 114 νεκρούς εν ώρα εργασίας.
Αλλά και ο Ιούλιος κινείται στο ίδιο τραγικό φόντο, καθώς προ ημερών εργαζόμενος έχασε τη ζωή του δουλεύοντας σε εργολαβικό συνεργείο σε μεγάλη εταιρείας στην Αττική, ενώ πρόσφατα, τις ημέρες του καύσωνα αλλά και των ισχυρών ανέμων, άλλοι δύο οικοδόμοι, ένας 65χρονος εργαζόμενος δήμου και ένας 58χρονος, αμφότεροι στην Αττική, κατέρρευσαν από εξάντληση δουλεύοντας υπό ακραίες καιρικές συνθήκες παρά την απόφαση για διακοπή κάθε εξωτερικής εργασίας.
Ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία και πρόεδρος της ΟΣΕΤΕΕ, Ανδρέας Στοϊμενίδης, ανέφερε ότι «συγκριτικά, το 2022 ο συνολικός αριθμός για όλη τη χρονιά έφτασε τους 104» και απέδωσε την τρομακτική αύξηση των εργατικών δυστυχημάτων στις «μεσαιωνικού τύπου αλλαγές των εργασιακών σχέσεων που προωθεί συστηματικά η κυβέρνηση».
«Η συζήτηση για 13 ώρες εργασία την ημέρα, για 6ήμερη εργασία, απασχόληση την Κυριακή σε επικίνδυνους κλάδους και για κάλυψη από Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στο 30% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα όταν στην Ε.Ε. είναι 83%, δεν έχει θέση στην Ευρώπη και θα ήταν εκ των προτέρων απορριπτέα. Οι πολιτικές καθορίζουν τα αποτελέσματα, όχι οι διακηρύξεις», επισήμανε χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή του. Πρόσθεσε δε ότι η υιοθέτηση Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας κανένα θετικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να έχει, όταν νομοθετούνται αναχρονιστικά αντεργατικά μέτρα εντατικοποίησης και ελαστικοποίησης που προκαθορίζουν αρνητικά αποτελέσματα στους χώρους εργασίας.
Μια άλλη δραματική διάσταση στο όλο ζήτημα είναι ότι ανάμεσα στα θύματα των εργατικών δυστυχημάτων «φιγουράρουν» συνταξιούχοι ή ηλικιωμένοι που υπό άλλες προϋποθέσεις θα ήταν συνταξιούχοι. Το «καμάρι» της κυβέρνησης, ότι περίπου 260.000 συνταξιούχοι – βασικά λόγω των χαμηλών συντάξεών τους- έχουν εξωθηθεί να επιστρέψουν στη δουλειά, έχει υψηλό τίμημα, ειδικά σε δύσκολους κλάδους όπως αυτός των κατασκευών.
Μπορεί κατά καιρούς η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας να αναφέρονται στον ρόλο της Επιθεώρησης Εργασίας, ωστόσο η υποστελέχωσή της, η απουσία Τεχνικής Επιθεώρησης από μεγάλα νησιά όπως π.χ. Ρόδος, η ανυπαρξία νέων προσλήψεων και η μη πραγματοποίηση μαζικών ελέγχων σε περιόδους όπως π.χ. οι καύσωνες επιτείνουν το όλο το πρόβλημα. Συν τοις άλλοις, το υπουργείο Εργασίας επιμένει να ρυθμίζει τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα σε περίπτωση θερμικής καταπόνησης εργαζομένων, με εγκυκλίους και όχι με νόμο, με αποτέλεσμα πιο εύκολα πολλοί εργοδότες να αγνοούν τα μέτρα ασφάλειας και υγιεινής που μπορεί να σώσουν ζωές εργαζομένων, χωρίς παράλληλα να έχουν ουσιαστικές επιπτώσεις από τον νόμο.
