Τραμπ: Πώς εξυφαίνει το πέπλο του δεξιού ριζοσπαστισμού στην Ευρώπη

Όσοι παρακολουθούν ενεοί την άνοδο ακροδεξιών πολιτικών κομμάτων στη Δύση και δη στις ευρωπαϊκές χώρες, όσοι απορούν με την ευρεία διάδοση και την απήχηση που έχουν ακραία συντηρητικές απόψεις και πεποιθήσεις και αναρωτιούνται πώς γινεται οι υποστηρικτές των ιδεών αυτών να είναι τα παιδιά και τα εγγόνια των πρωταγωνιστών των απελευθερωτικών κινημάτων, πολιτικών και κοινωνικών, των δεκαετιών 1960 και 1970, θα πρέπει μάλλον να πληροφορηθούν ότι η αναπάντεχη αυτή εξέλιξη δεν συνέβη τυχαία. Είναι το σύμπτωμα μακρών και μελετημένων σχεδιασμών.

Εκτενές ρεπορτάζ που υπογράφουν στην εφημερίδα «Les Echos» οι Γκαμπριέλ Γκρεζιγιόν και Ρενό Ονορέ αποκαλύπτει τον στρατηγικό σχεδιασμό και τις μεθόδους που συστηματικά μετέρχονται «κέντρα που εκπορεύονται από την Ουάσιγκτον» για να πετύχουν τη μετατόπιση των δυτικών κοινωνιών προς έναν πολιτικό και κοινωνικό συντηρητισμό. Μια διαδικασία που βρίσκεται εν εξελίξει και η οποία με τις εξάρσεις μισαλλοδοξίας, αντιεπιστημονισμού ή και καθαρής ιδιωτείας που χαρακτηρίζουν ενίοτε τους τενόρους του «κινήματος», δοκιμάζει την κοινή λογική και κάνει όσους διατηρούν επαφή με τις αρχές και τα επιτεύγματα του δυτικού πολιτισμού να διερωτώνται πώς, αλήθεια, γίνεται ανεκτή όλη αυτή τη γελοιοκρατία.

Αλλά τίποτα δεν είναι τυχαίο, σημειώνουν οι ρεπόρτερ της «Les Echos». Και πιάνουν το νήμα της διερεύνησης του φαινομένου από το ταξίδι που πραγματοποίησαν τον περυσινό Ιούλιο στο Μιλγουόκι του Ουισκόνσιν οι επτά νέοι υπότροφοι της Bourse Tocqueville. Πρόκειται για υποτροφίες των 15.000 ευρώ που χορηγεί κάθε χρόνο η ομώνυμη ένωση, η οποία απονέμει και το Βραβείο Αλεξίς ντε Τοκβίλ που παραπέμπει στο Γάλλο φιλόσοφο, συγγραφέα, πολιτειολόγο και πολιτικό του πρώτου μισού του 19ου αιώνα.

Στο Μιλγουόκι οι επτά υπότροφοι δεν πήγαν για τουρισμό. Δεν πήγαν για να παρακολουθήσουν κάποιον αγώνα των Bucks και να πάρουν αυτόγραφο από τον Γιάννη Αντετοκούμπο, αλλά για να παρακολουθήσουν το εθνικό συνέδριο των Ρεπουμπλικανών. Ο πρόεδρος του κόμματος Ντόναλντ Τραμπ ήταν έτοιμος να λάβει το χρίσμα για τις εκλογές του Νοεμβρίου και αποθεωνόταν στο Συνεδριακό Κέντρο της πόλης, ενώ χαιρετούσε το πλήθος με ένα λευκό τσιρότο στο αυτί του. «Ήταν μόνο τέσσερις ημέρες μετά την εναντίον του απόπειρα δολοφονίας», θυμάται ο Αλεξάντρ Πεζέ, ο οποίος διοργάνωσε το ταξίδι των υποτρόφων στις ΗΠΑ.

Το Ίδρυμα αυτό είναι μια δεξαμενή σκέψης που ιδρύθηκε το 1973 με στόχο «τη διάδοση των αρχών των αξιών της αμερικανικής παράδοσης (heritage σημαίνει κληρονομιά)

Heritage Foundation και Αντόνιο Γκράμσι

«Ο Πεζέ είναι ένας σαραντάρης ένθερμος υποστηρικτής της ενοποίησης Δεξιάς και των συντηρητικών πολιτικών τάσεων σε διεθνές επίπεδο. Επί δύο δεκαετίες κοιτάζει πέρα από τον Ατλαντικό θαυμάζοντας τις ‘τεχνικές επιρροής’ που εφαρμόζει η αμερικανική Δεξιά και τις οποίες είχε ήδη από τότε αναλύσει στη μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία (DEA) που είχε εκπονήσει με θέμα τη δράση και τους στόχους του Heritage Foundation, το οποίο σχεδόν κανείς δεν γνώριζε τότε στη Γαλλία», γράφουν οι ρεπόρτερ της «Les Echos».

Το Ίδρυμα αυτό είναι μια δεξαμενή σκέψης που ιδρύθηκε το 1973 με στόχο «τη διάδοση των αρχών των αξιών της αμερικανικής παράδοσης (heritage σημαίνει κληρονομιά). «Για πολύ καιρό, ήμουν ο μόνος που ενδιαφερόταν για την αμερικανική αντικουλτούρα και τη σημασία του Δεξιού γκραμσισμού», εξηγεί ο Αλεξάντρ Πεζέ.

Οι ρεπόρτερ της γαλλικής εφημερίδας θυμίζουν ότι η σκέψη για την οποία έγινε διάσημος ο Iταλός μαρξιστής θεωρητικός του Μεσοπολέμου Αντόνιο Γκράμσι, είναι ότι για να κερδίσει κάποια παράταξη την πολιτική εξουσία θα πρέπει, πριν από τις κάλπες, να έχει κερδίσει τους αντιπάλους της στη μάχη των ιδεών. Να έχει κατακτήσει την ιδεολογική ή «πολιτισμική» ηγεμονία.

«Αυτό ακριβώς μαθαίνουν οι επιλεγμένοι φερέλπιδες νέοι Γάλλοι από το συντηρητικό οικοσύστημα «Μade in USA», με το ετήσιο ταξίδι Bourse Tocqueville, που διοργανώνει από το 2003 ο Αλεξάντρ Πεσέ με την Αμερικανίδα σύζυγό του Κέιτ. O Πεσέ σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Paris II Panthéon-Assas και πέρα από τις επιχειρηματικές (εκδοτικές) δραστηριότητές του ίδρυσε και διευθύνει το εδρεύον στο Παρίσι (και συντηρητικό ασφαλώς) Ινστιτούτο Πολιτικής Κατάρτισης και επίσης το Ινστιτούτο Ελεύθερης Δημοσιογραφίας.

Η εποχή των αριστερόστροφων απελευθερωτικών πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων

Η Nouvelle Droite

Εδώ πρέπει να σημειώσει κανείς ότι σχεδόν 30 χρόνια προτού ο Πεσέ ασχοληθεί με τον «Δεξιό γκραμσισμό» και το Heritage Foundation, η γαλλική Νέα Δεξιά (Nouvelle Droite) με επικεφαλής τον πολιτικό φιλόσοφο και συγγραφέα Αλέν ντε Μπενουά και τον Γκιγιόμ Φάιγ, είχαν εντρυφήσει με ζέση στην ιδέα. Η Nouvelle Droite ήταν ένα ρεύμα σκέψης που είχε γεννηθεί στη Γαλλία ως αντίδραση στο Μάη του ’68, λίγα χρόνια πριν από το Heritage Foundation δηλαδή, με στόχο επίσης την ανακατάληψη από τη Δεξιά της ηγεμονίας στον κόσμο των ιδεών.

Ήταν η εποχή των αριστερόστροφων απελευθερωτικών πολιτικών και κοινωνικών κινημάτων, της σεξουαλικής επανάστασης, της καταλυτικής επίδρασης που είχε στις συνειδήσεις των νέων ο πόλεμος στο Βιετνάμ, του «Μάη» και του Γούντστοκ το ‘69, της γυναικείας απελευθέρωσης, της συνταγματικής κατοχύρωσης της αρχής της καθολικής ψηφοφορίας, της πολιτιστικής επανάστασης του ροκ.

Μια καθοριστική (για το μέλλον και την τύχη της) πτυχή της αντεπανάστασης που επαγγελλόταν η Nouvelle Droite ήταν ότι περιφρονούσε την «οικονομίστικη» νεοφιλελεύθερη Δεξιά της Σχολής της Φραγκφούρτης, που τόσο γρήγορα κατέλαβε την εξουσία στη Βρετανία και στις ΗΠΑ με τη Θάτσερ και τον Ρίγκαν το 1979 και 1980 αντίστοιχα και τόσο καταιγιστικά κυριάρχησε παγκοσμίως μία δεκαετία αργότερα, με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, τη διακυβέρνηση Κλίντον-Γκρίνσπαν στις ΗΠΑ, τον καπιταλιστικό μετασχηματισμό της Κίνας και την παγκοσμιοποίηση.

Η Nouvelle Droite επαγγελλόταν την κατίσχυση μιας Δεξιάς κάπως παλιομοδίτικης και θεωρητικής, διόλου αθώας από άποψη φυλετικών στερεοτύπων και αντιλήψεων και με ευθείες αναφορές σε Ευρωπαίους φιλοσόφους (μια προτίμηση είχαν στο Νίτσε) και ασφαλώς στους Έλληνες κλασικούς! Το think tank του Αλέν ντε Μπενουά εξάλλου, το «εργαστήρι ιδεών» της Νέας Δεξιάς, ήταν το G.R.E.C.E. (Groupement de Recherche et d’Études pour la Civilisation Européenne). Ένα αρκτικόλεξο που αποκαλύπτει τον φιλελληνισμό και τη βαθιά ευρωπαϊκή συνείδηση του Αλέν ντε Μπενουά και των φίλων του, που θα έλεγε κανείς ότι αντιμετώπιζαν με μια ευγενικά συγκεκαλυμμένη υπεροψία τους Αμερικανούς.

Τόση ήταν η λατρεία της Nouvelle Droite για την αρχαία ελληνική σκέψη και φιλοσοφία, που το κίνημα φλέρταρε με τον παγανισμό και κάθε χρονιά καθ’ όλη τη δεκαετία του 1980 διοργάνωνε συνέδριο στον «ομφαλό της γης», τους Δελφούς.

Προσπάθεια προώθησης στην Ευρώπη της υπερσυντηρητικής ατζέντας που ήδη κυριαρχεί πολιτικά στις ΗΠΑ

Η Κομιντέρν στην Ουάσιγκτον

Δεν ανακάλυψε την Ιερουσαλήμ λοιπόν ο Αλεξάντρ Πεζέ. Από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 απέκτησε επαφές με αμερικανικές συντηρητικές δεξαμενές σκέψης, πολύ συστηματικότερα από τις επαφές που είχε επιδιώξει πριν απ’ αυτόν Nouvelle Droite, η οποία αντιμετώπιζε και με μια υφέρπουσα αλλά ορατή υπεροψία το Νέο Κόσμο. Ο ίδιος ο Πεζέ είχε παρακολουθήσει σεμινάρια στο Leadership Institute, ένα think tank για τη θεωρητική διαμόρφωση Αμερικανών συντηρητικών πολιτικών, στο οποίο θήτευσε και ο πρώην αντιπρόεδρος (στην πρώτη θητεία του Τραμπ) Μάικ Πενς.

«Σήμερα το καρνέ των διευθύνσεων και των τηλεφώνων που έχει στη διάθεσή του ο Πεζέ είναι πολύτιμο γι’ αυτόν και τον τοποθετεί στην πρώτη γραμμή της τεκτονικής προσέγγισης Δεξιών πολιτικών προσωπικοτήτων και στοχαστών από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, προσωπικοτήτων που τους ενώνουν οι κοινές τους πεποιθήσεις στα θέματα εθνικών και φυλετικών ταυτοτήτων και οι υπερσυντηρητικές απόψεις τους σε ό,τι αφορά αξίες και δικαιώματα. Η επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στα τέλη του 2024 έθεσε τα θεμέλια για μια μεγάλη Διεθνή των Εθνικιστών, στην οποία η Ουάσινγκτον φαίνεται να θέλει να διεκδικήσει την έδρα της Κομιντέρν», γράφουν οι Γκαμπριέλ Γκρεζιγιόν και Ρενό Ονορέ στη «Les Echos».

Οι ρεπόρτερ της γαλλικής εφημερίδας αναφέρονται στις «ιλιγγιώδεις εξελίξεις» των τελευταίων δύο μηνών σε ό,τι αφορά την προσπάθεια προώθησης στην Ευρώπη της υπερσυντηρητικής ατζέντας που ήδη κυριαρχεί πολιτικά στις ΗΠΑ – και στην Ευρώπη θα έλεγε κανείς ότι κυριαρχεί πολιτικά σε επιπεδο δημοσκοπήσεων, όχι όμως ακόμα και σε κυβερνητικό επίπεδο.

«Στα τέλη Μαΐου, το Συνέδριο Πολιτικής Δράσης των Συντηρητικών (CPAC) – μια εκδήλωση που διοργανώθηκε από Αμερικανικούς υπερσυντηρητικούς κύκλους – είχε προγραμματίσει δύο εκδηλώσεις στην Ευρώπη, όπως θα έκανε ένας Αμερικανός ροκ-σταρ σε περιοδεία», γράφουν χαρακτηριστικά οι Γκρεζιγιόν και Ονορέ.

Η αντίφαση που εμπεριέχει ο όρος «Διεθνής των Εθνικιστών»

Η Διεθνής των Εθνικιστών

Είναι προφανής η αντίφαση που εμπεριέχει ο όρος «Διεθνής των Εθνικιστών». Αλλά η ιδεολογική συγγένεια, οι πολιτισμικές ταυτίσεις, οι κοινές αξίες και η κοινή ακροδεξιά πολιτική και κοινωνική ατζέντα που προτάσσουν οι εθνικιστές από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού δημιουργούν τις προϋποθέσεις για τη διοργάνωση εγκάρδιων και ενθουσιωδών συναντήσεων. Ανεξάρτητα αν σε επίπεδο διεθνούς εμπορίου, ας πούμε, δύο πλευρές βρίσκονται στα μαχαίρια και ανταλλάσσουν απειλές για την επιβολή εξοντωτικών δασμών (με πρωτοβουλία του αρχιτενόρου του πολιτισμικού ολοκληρωτικού ταυτοτισμού Ντόναλντ Τραμπ, βέβαια).

Πρώτος σταθμός λοιπόν η Βουδαπέστη, όπου ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν, οι ηγέτες της γερμανικής και της ολλανδικής Ακροδεξιάς Αλίς Βάιντελ και Γκέερτ Βίλντερς αντίστοιχα, ακόμα και η βραχύβια πρωθυπουργός των Συντηρητικών της Βρετανίας Λιζ Τρας (αυτή που θεώρησε εαυτήν ως μετενσάρκωση της βαρώνης Θάτσερ), ήταν παρόντες για να ακούσουν την ηχογραφημένη ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ. «Η εποχή των πατριωτών», διακήρυτταν οι γιγαντοοθόνες.

Στο σημείο αυτό το ρεπορτάζ της «Les Echos» θυμίζει το εξαιρετικό τελευταίο μυθιστόρημα του Τζόναθαν Κόου «Η απόδειξη της αθωότητάς μου», στο οποίο ο βρετανός συγγραφέας περιγράφει με απολαυστικό τρόπο μια σύναξη υπερσυντηρητικών, αντιδραστικών Βρετανών σε έναν ετοιμόρροπο πύργο, στον οποίο επρόκειτο (βάσει της μυθοπλασίας) να μιλήσει η Λιζ Τρας, αλλά δυστυχώς ήταν η ημέρα που ανέλαβε την πρωθυπουργία και έπρεπε να επισκεφθεί τη βασίλισσα για να δώσει τα διαπιστευτήριά της (ήταν δύο ημέρες προτού αποβιώσει η Ελισάβετ).

Ανάλογη με την ουγγρική φιέστα διοργανώθηκε και στην Πολωνία, «μια χώρα με στρατηγική σημασία για τους τραμπιστές δεδομένου του μεγέθους της, της γεωστρατηγικής της θέσης και της στρατιωτικής σημασίας της», όπως σημειώνει στην εφημερίδα η καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης Σιλβιά Μαρτόν.

Πίσω από τη σκηνή υπήρχαν δύο γιγάντιες σημαίες της Πολωνίας και των ΗΠΑ. Η όλη εκδήλωση παρείχε σημαντικό στήριγμα στον υπερσυντηρητικό υποψήφιο Κάρολ Ναβρίτσκι, ο οποίος λίγες ημέρες αργότερα κέρδισε τις πολωνικές προεδρικές εκλογές. Ενόψει της «βέβαιης νίκης του» οι σύνεδροι τού ανέθεσαν την αποστολή της «αποκατάστασης του ευρωπαϊκού πολιτισμού απέναντι στους ολοκληρωτικούς Σοσιαλιστές των Βρυξελλών». Μια φρασεολογία και επιχειρηματολογία που καταγράφει επακριβώς ο Τζόναθαν Κόου στην ανάλογη σύναξη ακρο-Συντηρητικών που περιγράφει στο μυθιστόρημά του!

Οι 900 σελίδες του «Project 2025» που εκπόνησαν οι θεωρητικοί του Ιδρύματος υπήρξε το «Ευαγγέλιο» ή το manual, το «εγχειρίδιο χρήσης» για τη δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ

«Ευαγγελισμός»

Στις αρχές Ιουνίου ο πρόεδρος του Heritage Foungation, ιστορικός Κέβιν Ρόμπερτς, «έγινε δεκτός ως διακεκριμένος καλεσμένος στο τηλεοπτικό κανάλι CNews, τη ναυαρχίδα του μιντιακού ομίλου του δισεκατομμυριούχου γάλλου επιχειρηματία Βενσάν Μπολορέ στην ιδεολογική μάχη που δίνει», γράφει η «Les Echos». Μια μάχη για την επικράτηση των ιδεών της Δεξιάς βέβαια – ο Μπολορέ ελέγχει και το μεγαλύτερο σε ακροαματικότητα ραδιοφωνικό σταθμό της Γαλλίας, Europe 1.

«Η Γαλλία βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, προειδοποίησε ο Ρόμπερτς τον οικοδεσπότη δημοσιογράφο του CNews Γκοτιέ Λε Μπρε, ο οποίος έγνεψε καταφατικά», αναφέρεται στο ρεπορτάζ. Κανείς δεν είχε δει το πρόσωπο αυτού του πενηντάχρονου, που συνηθίζει να φορά καουμπόικες μπότες. Αλλά τώρα όλοι έχουν ακούσει για το think tank που διευθύνει, το Heritage Foundation, το οποίο θεωρείται ως ο φάρος της σκέψης του MAGA («Make America Great Again»). Οι 900 σελίδες του «Project 2025» που εκπόνησαν οι θεωρητικοί του Ιδρύματος υπήρξε το «Ευαγγέλιο» ή το manual, το «εγχειρίδιο χρήσης» για τη δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ.

Εν πάση περιπτώσει, στα πενήντα χρόνια της ύπαρξής του το Heritage Foundation δεν είχε οργανώσει ποτέ εκπαιδευτικό ταξίδι στη Γαλλία, «τη χώρα του υφέρποντος σοσιαλισμού με ένα λαό που βρίσκεται διαρκώς σε απεργία, τη χώρα-εφιάλτη για κάθε Αμερικανό Ρεπουμπλικάνο», όπως γράφουν σκωπτικά οι ρεπόρτερ της «Les Echos». Αλλά «έχει έρθει η ώρα για τη μεταλαμπάδευση του τραμπισμού». Για «Ευαγγελισμό του τραμπισμού στην Ευρώπη» κάνουν λόγοι οι δύο ρεπόρτερ.

Ο Μπαρντελά, όπως και η Λεπέν, κρατούν αποστάσεις τηρώντας σιγήν ιχθύος

Η σιωπή Λεπέν-Μπαρντελά

Ρόλο αρχάγγελου στον «Ευαγγελισμό του τραμπισμού» στην Ευρώπη έχει αναλάβει βέβαια ο Αλεξάντρ Πεζέ. Η κρίσιμη επαφή μεταξύ των δύο πλευρών έγινε, κατά το ρεπορτάζ, πριν από τρεις μήνες. «Είναι ο ιδανικός άνθρωπος για να κλείσει συναντήσεις και να διοργανώσει συζητήσεις μεταξύ του Κέβιν Ρόμπερτς και των ανθρώπων που ηγούνται της γαλλικής άκρας Δεξιάς, όπως είναι η Μαριόν Μαρεσάλ (πρώτη ξαδέλφη της Μαρίν Λεπέν με την οποία όμως δεν έχει καλές σχέσεις), ο Ερίκ Ζεμούρ, ακόμα και ο επικεφαλής των Γάλλων Ρεπουμπλικανών, Ερίκ Σιοτί, ο οποίος πρόσφατα ανάρτησε στο Χ φωτογραφία του με τον επικεφαλής του Heritage Foundation, Κέβιν Ρόμπερτς.

Και η Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν και του Ζορντάν Μπαρντελά; Ποια είναι η θέση που καταλαμβάνει στο κάδρο το μεγαλύτερο σε ψήφους κόμμα της Γαλλίας; Ε, λοιπόν βρίσκεται εκτός κάδρου! Ο Μπαρντελά, όπως και η Λεπέν, κρατούν αποστάσεις τηρώντας σιγήν ιχθύος με όλα τα αυτά τα θαυμαστά που διοργανώνουν η «Διεθνής του Εθνικισμού» και το Heritage Foundation. Αλλά ο βουλευτής του κόμματος Ζαν-Φιλίπ Τανγκί δήλωσε στη «Les Echos»: «Είμαι απολύτως αντίθετος με κάθε ιδεολογική και πολιτική παρέμβαση. Το Heritage Foundation δεν έχει τίποτα κοινό με το δόγμα μας και δεν έχει να διαδραματίσει κανένα ρόλο στη Γαλλία»!

Πέρα από τον διαβόητο εμπορικό πόλεμο ο επανακάμψας ένοικος του Λευκού Οίκου είναι αποφασισμένος να διεξαγάγει και έναν πολιτισμικό πόλεμο στο ευρωπαϊκό έδαφος

Η Πρεσβεία και ο Βανς

Γιατί όμως αυτό το ξαφνικό αμερικανικό ενδιαφέρον για τα διαδραματιζόμενα στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή; Απαντά ο Αλεξάντρ Πεζέ: «Οι Αμερικανοί που υποστηρίζουν τον Τραμπ θεωρούνται απομονωτιστές. Αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο ανοιχτοί στον κόσμο από τους νεοσυντηρητικούς προκατόχους τους». Η Σελιά Μπελέν, διευθύντρια του γραφείου της δεξαμενής σκέψης ECFR στο Παρίσι (πρόκειται για το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων), σε σημείωμά της με τίτλο «Η MAGA Γίνεται Παγκόσμια» εξηγεί:

«Ο Τραμπ και οι ομοϊδεάτες του πιστεύουν ότι ένα κυρίαρχο φιλελεύθερο κατεστημένο έχει αποδυναμώσει την αμερικανική κουλτούρα καθώς την έχει μετατοπίσει προς μια προοδευτική ιδεολογία. Αυτή η ιδεολογία τροφοδοτείται από μια ‘ελίτ της παγκοσμιοποίησης’, στην οποια πρωτοστατούν οι Ευρωπαίοι. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η νέα κυβέρνηση εξαπολύει επιθέσεις εναντίον όλων των υποστηρικτών αυτού του προοδευτισμού, εντός και εκτός συνόρων».

Εν ολίγοις, πέρα από τον διαβόητο εμπορικό πόλεμο ο επανακάμψας ένοικος του Λευκού Οίκου είναι αποφασισμένος να διεξαγάγει και έναν πολιτισμικό πόλεμο στο ευρωπαϊκό έδαφος, γράφουν οι αναλυτές της «Les Echos». Οι πρώτες επιθέσεις εκδηλώθηκαν αμέσως μετά την ορκωμοσία του Τραμπ και έχουν ήδη αφήσει τα σημάδια τους, τονίζουν.

«Πρόκειται για τις επιστολές που έστειλε η αμερικανική πρεσβεία σε γαλλικές εταιρείες – τις οποίες αποκάλυψε η «Les Echos» – και στις οποίες τις απειλεί με κυρώσεις εάν δεν αποκηρύξουν τις πολιτικές τους υπέρ της πολυπολιτισμικότητας. Και ήταν βέβαια ο αντιπρόεδρος Τζέι Ντι Βανς που μιλώντας στο Μόναχο το Φεβρουάριο επιτέθηκε στο μοντέλο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας διαμηνύοντας στους Ευρωπαίους ‘γίνετε MAGA, διαφορετικά να φοβάστε την οργή μας»!

Στις αρχές Ιουνίου, που ο Κέβιν Ρόμπερτς έδωσε τη συνέντευξη-καταπέλτη για τη Γαλλία και την Ευρώπη στο CNews, το Heritage Foundation κατήγγειλε τις «woke ευρωπαϊκές εμπορικές πολιτικές» με αφορμή συμφωνία μεταξύ της ΕΕ και των χωρών της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού στην οποία γίνεται αναφορά στον «σεβασμό όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», συμπεριλαμβανομένων των «αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών», μεταξύ αυτών και του δικαιώματος των γυναικών στην άμβλωση.

Ο Ορμπάν προβάλλει ως ο Δούρειος Ίππος του τραμπισμού σε ολόκληρη την ήπειρο

Ο Δούρειος Ίππος

Σε αυτή την καθαρά ιμπεριαλιστική εκστρατεία πολιτισμικής επιρροής οι ΗΠΑ μπορούν να βασίζονται σε έναν πιστό εταίρο στην Ευρώπη, την Ουγγαρία του Βίκτορ Ορμπάν. Ο Ορμπάν προβάλλει ως ο Δούρειος Ίππος του τραμπισμού σε ολόκληρη την ήπειρο. Είναι γνωστές οι προσωπικές σχέσεις που διατηρούν οι πρόεδροι ΗΠΑ και Ουγγαρίας, σχέσεις που τρέφονται και ενισχύονται από την κοινή τους ατζέντα: ανελευθερία, συνωμοσιολογία, εθνικισμός, πολιτισμικός ταυτοτισμός, αντιεπιστημονισμός, επαναλαμβανόμενες αναφορές στον Χριστιανισμό, στην υπεράσπιση των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών, άρνηση της κλιματικής αλλαγής και βέβαια ξενοφοβία και εσωστρέφεια.

«Σε αυτό το ουγγρικό εργαστήριο γεννήθηκε πρόσφατα μια νέα δεξαμενή σκέψης, η οποία τοποθετείται στο κέντρο του ευρωπαϊκού νεοσυντηρητικού γαλαξία: το Mathias Corvinus Collegium. Την άνοιξη του 2025 ερευνητές από αυτό το Κολλέγιο ένωσαν τις δυνάμεις τους με ένα πολωνικό think tank, το Ινστιτούτο Ordo Iuris, για να συγγράψουν από κοινού μια έκθεση με τίτλο ‘Μεγάλη Επανεκκίνηση’. Το αίτημα που προτάσσουν οι συγγραφείς της έκθεσης είναι η επανίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού διαλυθεί ασφαλώς η ήδη υπάρχουσα Ένωση», σημειώνουν οι αναλυτές της «Les Echos» Γκρεζιγιόν και Ονορέ.

Πριν από την επίσημη παρουσίαση της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» στις Βρυξέλλες στις 11 Ιουνίου, το έργο αυτό ανέβηκε στην Ουάσινγκτον. Στο Heritage Foundation βεβαίως.