Στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα, η παιδική και η γυναικεία εργασία ήταν η πιο φθηνή για τους τότε εργοδότες. Έκτοτε έγιναν πολλοί και σημαντικοί αγώνες. Η κατάσταση βελτιώθηκε. Όχι όμως όσο θα έπρεπε. Ακόμη και στους πρώτους χρόνους της μεταπολίτευσης, ένα από τα συνθήματα του συνδικαλιστικού κινήματος ήταν η «ίση αμοιβή στις για ίση εργασία με τους άνδρες».
Στα χρόνια που μεσολάβησαν – δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατάσταση των γυναικών στον τομέα της εργασίας ανέκαμψε! Αισθητά! Αλλά φαίνεται – αυτό τουλάχιστον ομολογούν τα επίσημα στοιχεία – πως ακόμα απέχει από να είναι ίση με τον άνδρα στην εργασία. Προφανώς στις αμοιβές…
Η γυναικεία εργασία παραμένει «οικονομική» και γι’ αυτό επίζηλη για πολλές επιχειρήσεις. Όπως έχει καταγραφεί στο μέσο όρο μεικτών αμοιβών μεταξύ των δύο φύλων, οι γυναίκες στην Ελλάδα υστερούν κατά 200 ευρώ. Δεν είναι μόνο ότι αμείβονται χαμηλότερα από τους άνδρες. Τη διαφορά αυτή τη βρίσκουν μπροστά τους και στα χρόνια της συνταξιοδότησης. Χαμηλότεροι μισθοί, μικρότερες συντάξεις!
Στα 252 ευρώ τον μήνα ανέρχεται η συνταξιοδοτική διάκριση μεταξύ των δύο φύλων. Επί της ουσίας συνεχίζεται –στον εικοστό πρώτο αιώνα!- να μην αναγνωρίζονται στη γυναίκα όλα εκείνα τα οποία προσφέρει στη διάρκεια της ενήλικης ζωής της. Από τον «αναπαραγωγικό της ρόλο», την απλήρωτη δουλειά στο σπίτι, και τη στήριξη της οικογένειας με κάθε τρόπο, την εργασία της. Και βέβαια αυτή η διάκριση αγγίζει όλη την Ευρώπη. Οι γυναίκες στην ΕΕ αμείβονται κατά μέσο όρο 13% λιγότερο από τους άνδρες με το συνταξιοδοτικό χάσμα μεταξύ φύλων να κυμαίνεται στο 30%.
Ενώ η ΕΕ έχει εγκρίνει ορισμένες αποφασιστικές πρωτοβουλίες στο πλαίσιο της στρατηγικής για την ισότητα των φύλων 2020-2025, η πρόοδος προς την ισότητα των φύλων παραμένει αργή και άνιση μεταξύ των τομέων και των κρατών μελών, όπως επισημαίνεται στην έκθεση του 2025 για την ισότητα των φύλων.
«Οι διαφορές στην απασχόληση και τις αμοιβές στην ΕΕ μειώνονται μεν, αλλά με αργούς ρυθμούς», αναφέρεται και σημειώνεται χαρακτηριστικά «Οι γυναίκες υπερεκπροσωπούνται σε χαμηλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και υποεκπροσωπούνται σε θέσεις λήψης αποφάσεων».
Μάλιστα, προ ολίγων μηνών η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε τον χάρτη πορείας της για την ενίσχυση των δικαιωμάτων των γυναικών και μεταξύ των άλλων αποσκοπεί στην ισότητα των αμοιβών και την οικονομική χειραφέτηση. «Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αμείβεται μια γυναίκα λιγότερο από έναν άνδρα», είχε δηλώσει τότε Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Μάλιστα.
Η ίση αντιμετώπιση στην απασχόληση και τις αμοιβές σε κάθε περίπτωση δεν είναι απλά δίκαιο (και αυτονόητο, θα λέγαμε) αλλά στο τέλος της ημέρας και η πιο έξυπνη «επιχειρηματική κίνηση», αν σκεφτεί κανείς το απόθεμα των ταλέντων και των δεξιοτήτων που μένει επί της ουσίας ανεκμετάλλευτο. Αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα έχουμε ακόμη δρόμο μπροστά μας…
