Ο Τραμπ… Βοναπάρτης

Αν και ο ίδιος αυτοπροβάλλεται ως «ειρηνοποιός» έχοντας εκπεφρασμένο τον διακαή του πόθο για ένα Νόμπελ Ειρήνης, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έχει πολλά κοινά με τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, και σίγουρα θα μπορούσε πολλά να μάθει από αυτόν: όχι μόνο για τη νικηφόρα πορεία του και την επεκτατική του πολιτική, αλλά και το Βατερλώ του….

Ο Ναπολέων κατάφερε να εξολοθρεύσει τους αντιπάλους του τόσο από την αριστερά όσο και από τη δεξιά, όπως έχει κάνει και ο Τραμπ φιμώνοντας όποια φωνή  διαφωνεί με τις προσταγές του. Και σε κάθε ευκαιρία προβάλει την ισχύ του, σε ένα one man show στην εγχώρια πολιτική σκηνή του επιτρέπει να συγκεντρώνει περισσότερη εξουσία από οποιονδήποτε από τους προκατόχους του σε καιρό ειρήνης.

Αυτή ακριβώς η επίδειξη ισχύος του επιτρέπει να ασκεί εξωτερική πολιτική χωρίς να φοβάται -προς το παρόν τουλάχιστον- το Κογκρέσο. Έτσι, μπορεί ανενόχλητος να  ξετυλίγει το γαϊτανάκι της εξωτερικής του πολιτικής επιθυμώντας να αφήσει το αποτύπωμά του σε μεγάλες συμφωνίες…

Και σε όποιο μέτωπο παραμένει ανοικτό, είτε στη Γάζα, είτε στην Ουκρανία, στον Καύκασο, στο Κονγκό ή στο Κασμίρ, επιδιώκει τα εύσημα της ειρήνης.

Τώρα, όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, την παγκόσμια φορολογία και το εμπόριο, έχει σκίσει τα παλιά βιβλία κανόνων και τα έχει αντικαταστήσει τα δικά του. Και όπως, ο Ναπολέων, ο κ. Τραμπ ελπίζει ότι η δόξα των θριάμβων του στην εξωτερική πολιτική θα ενισχύσει τη δημοτικότητά του στην πατρίδα του.

Αλάσκα όπως…. Τιλσίτ

Το επόμενο χαρτί του καλείται να το παίξει στην Αλάσκα αύριο Παρασκευή 15 Αυγούστου: όπως ακριβώς ο Βοναπάρτης συνάντησε τον Τσάρο Αλέξανδρο Α΄ στο Τιλσίτ το 1807, ο Τραμπ προσπαθεί να κάνει μια μεγάλη διπλωματική συμφωνία με τη Ρωσία χωρίς τους ενοχλητικούς Ευρωπαίους στο τραπέζι.

Και όπως ακριβώς ο Ναπολέων υποβάθμισε την ευρωπαϊκή βασιλική οικογένεια, όπως τη βασίλισσα Λουίζα της Πρωσίας ο Τραμπ έχει κρατήσει την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν σε απόσταση αναπνοής.

Μπορεί Ναπολέων να πέτυχε της συμφωνία στο Τιλσίτ, αλλά αυτό εν του εξασφάλισε την επιτυχία επ’ αόριστον.

Αν ο κ. Τραμπ είναι σοφός, θα πρέπει να πάρει το μάθημα από την πτώση του Ναπολέοντα. «Η αδιάκοπη προσπάθεια του Γάλλου αυτοκράτορα για υπεροχή τον οδήγησε σε παγίδα. Οι απαιτήσεις που είχε από τις ξένες χώρες ήταν τόσο αυστηρές, και τόσο συχνά άλλαζε τις προτεραιότητές του και έσπαγε παλιές συμφωνίες για να συνάψει νέες και καλύτερες, που οι αντίπαλοι του Ναπολέοντα τελικά αρνήθηκαν να διαπραγματευτούν μαζί του», γράφει χαρακτηριστικά η Wall Street Journal, υπογραμμίζοντας ότι αυτή είναι η απειλή που αντιμετωπίζει και ο Τραμπ. Ενώ τα πράγματα πάνε καλά για αυτόν, οι αντίπαλοί του θα βράζουν εσωτερικά καθώς επαινούν το μεγαλείο του και υποκύπτουν, ή φαινομενικά υποκύπτουν, στις επιθυμίες του. Οι υποψηφιότητες για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης θα πληθαίνουν τόσο πυκνά όσο τα φθινοπωρινά φύλλα. Σεβαστοί ξένοι απεσταλμένοι θα υποκλίνονται και οι προθάλαμοι στο Mar-a-Lago θα γεμίζουν με δουλοπρεπείς διευθύνοντες συμβούλους.

Αλλά με το πρώτο στραβοπάτημα το Βατερλώ είναι κοντά…