Στην Ελλάδα εκτυλίσσεται ένα οικονομικό θέατρο του παραλόγου: οι εμπορικές μισθώσεις ανεβαίνουν 30% έως 40% μέσα σε λίγους μήνες, ενώ σε κορυφαίους εμπορικούς δρόμους, όπως η Ερμού στην Αθήνα, οι αυξήσεις ξεπερνούν ακόμα και το 100%.
Και όλα αυτά σε μια περίοδο που το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα του Έλληνα πολίτη μειώνεται, αφήνοντάς τον με λιγότερα χρήματα για κατανάλωση. Το αποτέλεσμα είναι ασφυκτικό για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Πληρώνουν εξωφρενικά ενοίκια για πελάτες που ξοδεύουν όλο και λιγότερα, με το γενικό λειτουργικό κόστος τους να έχει ήδη αυξηθεί υπέρμετρα.
Οι λογιστικές πράξεις δεν βγαίνουν και τα λουκέτα άρχισαν ήδη να πληθαίνουν. Στη θέση των ελληνικών καταστημάτων που στήριζαν την τοπική οικονομία, έρχονται κατά βάση πολυεθνικές αλυσίδες. Αυτές καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο μερίδιο, φορολογούνται ελάχιστα στην Ελλάδα και, το χειρότερο, γεμίζουν τις βιτρίνες με εισαγόμενα προϊόντα – κυρίως ασιατικής παραγωγής.
Αντίθετα, οι μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις στήριζαν και στηρίζουν το εγχώριο προϊόν, κρατώντας ζωντανή την τοπική παραγωγή, την αγορά και τις καλοπληρωμένες μακροχρόνιες θέσεις εργασίας.
Οι επιχειρηματίες μαζί με τους εργαζόμενούς τους που κλείνουν τις επιχειρήσεις τους βρίσκονται σε αδιέξοδο.
Οι επιλογές απασχόλησης είναι ελάχιστες στη χώρα μας: είτε θα στραφούν στον τουρισμό, ελπίζοντας σε εποχική και αβέβαιη εργασία, είτε θα γίνουν υπάλληλοι στις ίδιες πολυεθνικές που πήραν τη θέση τους, με μισθούς που δεν καλύπτουν ούτε τα βασικά έξοδα διαβίωσης.
Η απληστία των υπερβολικών μισθώσεων χτίζει μια αγορά-φούσκα χωρίς καμία οικονομική λογική. Οταν το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα του καταναλωτή πέφτει, τα υψηλά ενοίκια δεν μπορούν να συντηρηθούν, καθώς είναι εκτός πραγματικότητας.
Οι μικρές επιχειρήσεις εξαφανίζονται, οι πόλεις χάνουν την ταυτότητά τους και η οικονομία αιμορραγεί.
Και όμως, η πολιτεία παραμένει παρατηρητής, παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις του εμπορικού κλάδου. Αν δεν μπει φρένο με ρυθμίσεις και κίνητρα που να εξισορροπούν την κατάσταση, η εικόνα των ελληνικών πόλεων θα θυμίζει εμπορικό νεκροταφείο: λίγες πολυεθνικές, άπειρες άδειες βιτρίνες και κανένα ίχνος ελληνικής επιχειρηματικότητας.
Η απληστία μπορεί να γεμίζει πρόσκαιρα τσέπες, αλλά αδειάζει τις πόλεις και στραγγαλίζει την οικονομία. Οταν η αγορά παύει να στηρίζει τον Ελληνα και το ελληνικό προϊόν, η ζημιά δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά και εθνική.
Ο κ. Μάκης Σαββίδης είναι αντιπρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Αθήνας, εκπρόσωπος για την Ελλάδα και μέλος ΔΣ της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Ηλεκτρονικού Εμπορίου και αντιπρόεδρος GRECA
Πηγή: ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ (ΟΤ) – ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
