Παρίσι και Ρώμη ανταλλάσσουν θέσεις στο «καθαρτήριο» των ομολόγων

Reuters Breakingviews

Η βύθιση της Γαλλίας στην κόλαση του χρέους δεν έχει τέλος. Η χώρα μπορεί σύντομα να πληρώσει περισσότερα από την Ιταλία για να δανειστεί στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Τα πραγματικά κακά νέα είναι ότι η πτώση του Παρισιού στα βάθη της ευρωζώνης είναι πιθανό να συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες προεδρικές εκλογές το 2027.

Οι αποδόσεις των γαλλικών ομολόγων κυμαίνονται τώρα λίγο πάνω από 3,42% για το 10ετές ομόλογο, έναντι του επιπέδου της Ιταλίας που είναι ελαφρώς κάτω από 3,57%. Το χάσμα, περίπου το ένα δέκατο της ποσοστιαίας μονάδας, είναι πρακτικά μηδενικό σε σύγκριση με το μέσο spread των 1,2 ποσοστιαίων μονάδων την τελευταία δεκαετία. Το Παρίσι πρέπει ήδη να πληρώνει περισσότερα από τον νότιο γείτονά του για να δανειστεί για έως και 6 χρόνια. Το κόστος δανεισμού της Γαλλίας είναι υψηλότερο από αυτό της Ισπανίας, ακόμη και της Ελλάδας, που κάποτε ήταν το πρότυπο δημοσιονομικής αμέλειας.

Οι επενδυτές ομολόγων δεν φαίνεται να ενοχλούνται από το γεγονός ότι η Ρώμη έχει πολύ μεγαλύτερο δημόσιο χρέος – στο 137% του ΑΕΠ φέτος έναντι 116% της Γαλλίας.

Το ίδιο ισχύει και για την οικονομική ανάπτυξη, η οποία προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 0,8% για την Ιταλία το 2026 σε σύγκριση με το 1% της Γαλλίας, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Υπάρχουν, ωστόσο, βάσιμοι λόγοι για την τιμωρητική μεταχείριση της Γαλλίας από τους επενδυτές ομολόγων σε σχέση με τον μεσογειακό γείτονά της. Όταν η Ιταλίδα πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι ανέλαβε τα καθήκοντά της τον Οκτώβριο του 2022, επέλεξε συνετές δημοσιονομικές πολιτικές που αρχίζουν να δείχνουν αποτελέσματα.

Το κάποτε υψηλό έλλειμμα του προϋπολογισμού της Ιταλίας μειώθηκε από περισσότερο από 7% το 2023 σε 3,2% φέτος και βρίσκεται σε καλό δρόμο για να υποχωρήσει κάτω από το όριο του 3% που έχει επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση τον επόμενο χρόνο.

Από την άλλη πλευρά, οι διαδοχικές κυβερνήσεις του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν δεν κατάφεραν να δράσουν τόσο γρήγορα όσο η υπόλοιπη Ευρώπη για να υποχωρήσουν από τα μαζικά μέτρα τόνωσης που σχεδιάστηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας Covid. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού εξακολουθούσε να υπερβαίνει το 5% του ΑΕΠ το 2023 και έχει μάλιστα αυξηθεί από τότε. Ως αποτέλεσμα, όπως έχει σημειώσει η Capital Economics, το δημόσιο χρέος της Γαλλίας είναι αναπόφευκτο να αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, ενώ αυτό της Ιταλίας σταθεροποιείται.

Είναι αλήθεια ότι η Μελόνι προεδρεύει μιας σπάνιας περιόδου πολιτικής σταθερότητας στην Ιταλία, με έναν τρικομματικό συνασπισμό που φαίνεται ότι θα διαρκέσει μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές το 2027. Αυτή είναι μια πολυτέλεια που ο Μακρόν δεν έχει, κυρίως λόγω της αινιγματικής απόφασής του να προκηρύξει πρόωρες βουλευτικές εκλογές που δεν χρειαζόταν τον Ιούνιο του περασμένου έτους. Δύο πρωθυπουργοί με κυβέρνηση μειοψηφίας έχουν έκτοτε προσπαθήσει μάταια να λύσουν το δημοσιονομικό χάος.

Είναι δύσκολο να δούμε κάτι σημαντικό να αλλάζει σε αυτό το μέτωπο στο Παρίσι πριν από τις επόμενες προεδρικές εκλογές στις αρχές του 2027. Αυτό σημαίνει ότι η τάση αυτή φαίνεται ότι θα συνεχιστεί. Όταν ο Μακρόν ανέλαβε πρόεδρος τον Μάιο του 2017, η Γαλλία πλήρωνε περίπου 1,5 ποσοστιαία μονάδα λιγότερο από την Ιταλία για δανεισμό σε διάστημα 10 ετών. Αυτό το spread συρρικνώνεται συνεχώς, ιδιαίτερα μετά την εκλογή Μελόνι. Η Γαλλία πληρώνει για τις πολιτικές αλλά και την «πολιτική» του Μακρόν.