Είναι η οικονομία, Μακρόν!

Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι ο Εμανουέλ Μακρόν θα αναζητά -σε λίγες ημέρες- τον 5ο πρωθυπουργό του σε λιγότερο από 2 χρόνια.

Ο Φρανσουά Μπαϊρού αναμένεται να απομακρυνθεί από τη θέση του την ερχόμενη Δευτέρα, καθότι η εκπεφρασμένη θέση των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση είναι ότι θα τον καταψηφίσουν λόγω των αντιδημοφιλών μέτρων που έλαβε για τη μείωση του τεράστιου δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας.

Ωστόσο, το πρόβλημα θα παραμείνει ίδιο και απαράλλαχτο για τον Γάλλο πρόεδρο.

Με απεργίες να έχουν προγραμματιστεί για τον Σεπτέμβριο, η πιθανή πτώση του Μπαϊρού φέρνει τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν σε πολιτικό αδιέξοδο, ενώ η Γαλλία αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο δημοσιονομικό έλλειμμα στην ευρωζώνη.

Κατά τον περασμένο Ιούλιο, ο σημερινός πρωθυπουργός είχε παρουσιάσει σχέδιο περικοπών και φορολογικών αυξήσεων ύψους 44 δισ. ευρώ, ώστε να μειωθεί το έλλειμμα στο 4,6% του ΑΕΠ από το 5,4% που αναμένεται φέτος.

Οι επενδυτές ήδη ανησυχούν για την αβεβαιότητα, ενώ οι εταιρείες αναβάλουν προσλήψεις και επενδύσεις.

Το βασικό λοιπόν ερώτημα είναι αν θα μπορέσει ο νέος υποψήφιος πρωθυπουργός του Μακρόν να επιβάλει τα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας ύψους δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ που χρειάζεται η χώρα για να αποφύγει μια κρίση χρέους;

Ή αν σε ένα ορατό χρονικό διάστημα θα ξαναχρειαστεί μια νέα αλλαγή διότι και η επόμενη κυβέρνηση δε θα αντέξει το βάρος αυτό.

Όλα αυτά εφόσον ο Μακρόν δεν έχει σκοπό να αποχωρήσει, καθώς κάτι τέτοιο θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο, κυρίως επειδή η πρόωρη αποχώρησή του — οι προεδρικές εκλογές είναι προγραμματισμένες το 2027- δε θα προσφέρει κάτι επί της ουσίας.

Οι οικονομικές δυσκολίες θα παραμείνουν, σε κάθε περίσταση ακόμη κι αν αλλάξει πρόεδρο η Γαλλία.

Αυτό προφανώς το γνωρίζουν και οι επίδοξοι…σφετεριστές του γαλλικού προεδρικού θώκου, όποια κι αν είναι η έκφραση των πολιτικών τους θέσεων.

Άλλωστε, η πρόσφατη κακή εμπειρία της Ελλάδας, αλλά και άλλων χωρών που μπήκαν σε μνημόνιο, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία η Κύπρος και Ιρλανδία (κυρίως όμως η Ελλάδα) δείχνει ότι η δημοσιονομική απειθαρχία δε συγχωρείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο Μακρόν. Οπότε εάν αποφασίσει να αποχωρήσει θα έχει επιλέξει να διαχειριστεί κάποιος άλλος -στη θέση του- το χάος.

Σε αυτήν την περίσταση ταιριάζει και η γνωστή φράση από την προεδρική προεκλογική εκστρατεία του Μπιλ Κλίντον στις ΗΠΑ το 1992, «είναι η οικονομία, ανόητε!».

Όποιος ή όποια και αν αναλάβει θα αντιμετωπίσει ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα και ένα υψηλό δημόσιο χρέος.