Σε μία σκηνή της ταινίας «Ο λύκος της Γουώλ Στρήτ», ο πρωταγωνιστής Λεονάρντο ντι Κάπριο πίνοντας το ποτό του τρώει και μία ελιά λέγοντας «αυτή η ελιά είναι ποικιλία Χαλκιδικής, η καλύτερη ελιά»! Ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΤΕ, Κώστας Ζούκας δεν γνωρίζει – όπως και κανένας από τους συναδέλφους του – πως προέκυψε η εν λόγω ατάκα στη συγκεκριμένη σκηνή.
Αυτό όμως που γνωρίζουν όλοι οι εξαγωγείς του κλάδου, είναι πως η διαφημιστική της απήχηση ήταν εντυπωσιακή. Πράγματι οι δύο βασικές ποικιλίες της ελληνικής επιτραπέζιας ελιάς που «σπάνε τα ταμεία» σε περίπου 100 αγορές της υφηλίου, είναι αυτές της Καλαμών και της Χαλκιδικής.
Μιλώντας προς τον ΟΤ ο κ. Ζούκας επιβεβαιώνει την διαπίστωση, που αποτελεί κοινό τόπο σε όσους παρακολουθούν την ελληνική εξαγωγική δραστηριότητα, πως η επιτραπέζια ελιά αποτελεί το πρώτο – με βάση την αξία – success story του κλάδου των τροφίμων. Πράγματι σε διάστημα 15 χρόνων – από το 2010 – η αξία των εξαγωγών της επιτραπέζιας ελιάς αυξήθηκε κατά 130%!
Εξαγωγές αξίας 800 εκατ. ευρώ
Πέρυσι, στη διάρκεια του 2024 οι εξαγωγές της έφτασαν μία ανάσα από τα 800 εκατ. ευρώ – ήταν 796 εκατ. ευρώ. Σημειώνοντας αύξηση κατά 29,3% έναντι του 2023 και πετυχαίνοντας ένα ακόμη ιστορικό ρεκόρ. Εξηγώντας ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΤΕ την εξαγωγική επιτυχία των επιχειρήσεων του κλάδου – αφού επισημαίνει πως πάνω από το 90% της παραγωγής εξάγεται – αναφέρει δύο λόγους: Ο πρώτος αφορά στο γεγονός ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις κατόρθωσαν να διεισδύσουν στην διεθνή βιομηχανία της πίτσας. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι να το καταφέρουν στη βιομηχανία της πίτσας τον πρώτο λόγο είχαν οι ισπανικές επιτραπέζιες ελιές.
Ομως η ποικιλία της Καλαμών είναι ένα προϊόν που μαυρίζει πάνω στο δέντρο, έχει φυσική ωρίμανση, εν αντιθέσει με την ισπανική ποικιλία Gordal που χρησιμοποιούνταν στην πίτσα, η οποία ήταν πράσινη και την έβαφαν στη συνέχεια.
Ο δεύτερος λόγος είναι πως οι δύο βασικές εξαγώγιμες ποικιλίες, η Καλαμών κι η Χαλκιδικής, δεν έχουν αντίστοιχο ποιοτικό ισοδύναμο στη διεθνή αγορά – ενώ σημαντικό ρόλο έχει παίξει και η στροφή στη λεγόμενη μεσογειακή διατροφή. Κι όπως αναφέρει ο ίδιος μόνο το 30% της παραγωγής εξάγεται επεξεργασμένο, ένα περίπου 30% εξάγεται σε μικρές συσκευασίες στην αγορά του horeca και η υπόλοιπη παραγωγή εξάγεται χύμα – δηλαδή σε μεγάλες συσκευασίες των 150 κιλών.
Οι προβλέψεις για την παραγωγή
Αν και στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών οι εκτιμήσεις της φετινής παραγωγής έκαναν λόγο για περίπου 350.000 τόνους επιτραπέζιας ελιάς, τελικά τα πράγματα δεν είναι τόσο αισιόδοξα. Σύμφωνα με τον κ. Ζούκα υπολογίζεται ότι η παραγωγή θα διαμορφωθεί περί τους 300.000 τόνους – εκτός κι αν πέσουν μερικές βροχές ακόμη… – από τους οποίους περίπου 250.000 τόνοι θα είναι Καλαμών και Χαλκιδικής και περί τους 50.000 τόνους θα είναι κονσερβολιά.
Οπως είναι φυσικό αυτό θα έχει άμεση επίπτωση στην ανάπτυξη των εξαγωγών. Ο πρόεδρος της ΠΕΜΕΤΕ εκτιμά ότι φέτος οι εξαγωγές βρώσιμης ελιάς θα σταθεροποιηθούν στα περσινά επίπεδα, περί τα 800 εκατ. ευρώ – δεδομένου μάλιστα ότι τόσο η ισπανική και η ιταλική, όπως και η παραγωγή των άλλων μεσογειακών χωρών θα είναι σημαντικά αυξημένες.
Οι καλύτερες αγορές της ελληνικής επιτραπέζιας ελιάς είναι των Ηνωμένων Πολιτειών – όπου το ελληνικό προϊόν επιβαρύνεται με επιπλέον κόστος σε ένα χρόνο 25%, συνυπολογιζομένων των δασμών ύψους 15% και της διολίσθησης του δολαρίου έναντι του ευρώ – της Βόρειας Ευρώπης, των σκανδιναβικών χωρών του Ηνωμένου Βασιλείου και της Αυστραλίας.
