Μια ασυνήθιστη υπόθεση δίωξης δημοτικής αρχής βρίσκεται σε εξέλιξη, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει “οδηγό” και για ανάλογες περιπτώσεις στο μέλλον με δημάρχους που επιχειρούν να «σπάσουν» τα δεσμά που τους έχουν επιβάλει διάφοροι νόμοι σχετικά με το αν και πότε θα προσλαμβάνουν μόνιμο προσωπικό.
Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση στοχοποίησε με την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος με δόλο τον δήμαρχο Καισαριανής Ηλία Σταμέλο και 20 συμβούλους του δημοτικού συμβουλίου επειδή αποφάσισαν να μην στραφεί ο δήμος απέναντι σε δικαστική απόφαση η οποία ουσιαστικά οδηγεί σε μονιμοποίηση πέντε εργαζομένων στη καθαριότητα. Τόσο ο δήμαρχος όσο και τα 20 μέλη του δημοτικού συμβουλίου κλήθηκαν σε απολογία από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση στις 19 Σεπτεμβρίου.
Η δίωξη προέκυψε μετά από την απόφαση που έλαβε το δημοτικό συμβούλιο Καισαριανής να μην ασκήσει έφεση σε πρωτόδικη δικαστική απόφαση με βάση την οποία παρατείνεται η σύμβαση ορισμένου χρόνου πέντε εργαζομένων στη καθαριότητα και μετατρέπεται σε σύμβαση αορίστου χρόνου. Στον συγκεκριμένο δήμο, όπως το ίδιο το δημοτικό συμβούλιο αναφέρει σε ψήφισμά του, υπάρχουν δεκάδες κενά, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες των κατοίκων της περιοχής.
Το «παράνομο» λοιπόν του εν λόγω δήμου ήταν ότι έθεσε μπροστά την ανάγκη προσλήψεων με μόνιμα και πλήρη εργασιακά δικαιώματα για να καλύψει υπηρεσίες προς τους δημότες του, κι αυτό ήταν που ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά της Αποκεντρωμένης Διοίκησης ώστε να ακολουθήσει η διαδικασία των διώξεων.
Το μήνυμα που επιχειρεί να στείλει η κυβέρνηση και οι αρμόδιες αρχές είναι ότι όποιος δήμαρχος τολμήσει να αμφισβητήσει έμπρακτα τον λεγόμενο νόμο Βορίδη (Ν. 4915/2022), ο οποίος ορίζει ότι τα δημοτικά συμβούλια είναι υποχρεωμένα να ασκήσουν ένδικα μέσα ενάντια σε κάθε θετική δικαστική απόφαση που δικαιώνει εργαζόμενους στους ΟΤΑ, τότε θα βρεθεί ο ίδιος αντιμέτωπος με διώξεις.
Είναι πολύ ενδιαφέρον πώς θα καταλήξει η υπόθεση αυτή και εν τέλει ποιους βαθμούς ελευθερίας έχουν οι δημοτικές αρχές ώστε να μπορούν να ασκούν κοινωνική πολιτική στους δήμους τους προς όφελος των δημοτών τους αλλά και των εργαζόμενων που υπηρετούν στις υπηρεσίες τους. Και εάν υπάρχει δυνατότητα για μόνιμη και σταθερή εργασία στους δήμους κόντρα στην κυρίαρχη λογική η δουλειά να βγαίνει με… συμβασιούχους που προσλαμβάνονται για λίγους μήνες και μετά απολύονται για να αντικατασταθούν από άλλους συμβασιούχους, σε έναν αένα κύκλο ελαστικοποίησης της εργασίας και καταβαράθρωσης των εργασιακών δικαιωμάτων.
Υπενθυμίζεται ότι τα τελευταία χρόνια μετά τα μνημόνια έχει προκύψει σταδιακή αύξηση των συμβασιούχων στο Δημόσιο σε ετήσια βάση, καθώς ενδεικτικά το 2013 υπολογίζονταν σε περίπου 56.0ο0 και δέκα χρόνια μετά, είχαν προσεγγίσει τους 150.000, παρουσιάζοντας αύξηση 158%. Πρακτικά ένας στους πέντε (1/5) εργαζόμενους στο Δημόσιο είναι συμβασιούχος παρά το γεγονός ότι κατά βάση αυτοί οι εργαζόμενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, όπως π.χ. στην καθαριότητα, στην περίπτωση του δήμου Καισαριανής.
Κι όλα αυτά όταν το 2024, τουλάχιστουν 330 δήμοι είχαν κάνει λόγο για υποχρηματοδότηση παρά το ότι τα λειτουργικά τους έξοδα αυξάνονται λόγω αυξημένων μισθών, υψηλότερου ενεργειακού κότρους, τέλους ταφής απορριμμάτων κ.α.
