Μισθοί: Το ελληνικό παράδοξο – Ανεβαίνουν αλλά η αγοραστική δύναμη μένει στάσιμη 

«Πήρα αύξηση, αλλά δεν το κατάλαβα. Ό,τι μπήκε, βγήκε», λέει η Μαρία, 34 ετών, υπάλληλος σε λογιστήριο μικρής εταιρείας. Η μισθοδοσία της αυξήθηκε κατά 70 ευρώ τον μήνα, έπειτα από τρία χρόνια στασιμότητας. Όμως το ενοίκιο ανέβηκε κατά 40 ευρώ, τα ψώνια της εβδομάδας κοστίζουν πια 15% παραπάνω και το ρεύμα παραμένει αστάθμητος παράγοντας. «Στο τέλος του μήνα, είμαι στο ίδιο σημείο», λέει με ένα χαμόγελο που δεν κρύβει απογοήτευση, αλλά ρεαλισμό.

Η εμπειρία της Μαρίας δεν είναι εξαίρεση. Είναι η άλλη όψη των αισιόδοξων προβλέψεων του Προσχεδίου Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2026. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ο ονομαστικός μέσος μισθός αναμένεται να αυξηθεί κατά 3,9%, ενώ ο πραγματικός για τρίτη συνεχή χρονιά. Από το 2019 έως σήμερα, ο κατώτατος μισθός έχει ανέβει σωρευτικά κατά 35,4%, με στόχο τα 950 ευρώ το 2027.

Τα νούμερα αποτυπώνουν πρόοδο, και πράγματι υπάρχει. Όμως η πραγματική αίσθηση ευημερίας παραμένει ζητούμενο. Γιατί το διαθέσιμο εισόδημα μετριέται τελικά όχι σε ποσοστά, αλλά στο αν μπορείς να πληρώσεις τα ίδια χωρίς να στερηθείς κάτι άλλο.

Η παραγωγικότητα ανεβαίνει, η ανισορροπία παραμένει

Σύμφωνα με το προσχέδιο, η παραγωγικότητα της εργασίας επιταχύνεται – από 1,5% το 2025 σε 1,9% το 2026. Πρόκειται για θετική εξέλιξη, ενδεικτική μιας πιο σταθερής οικονομίας. Ωστόσο, η αύξηση αυτή δεν κατανέμεται ομοιόμορφα. Οι εξαγωγικοί κλάδοι και η τεχνολογία τραβούν μπροστά, την ώρα που ο τουρισμός, το λιανεμπόριο και οι υπηρεσίες παραμένουν στάσιμοι σε αποδοτικότητα και αμοιβές.

Η ανισότητα στην αγορά εργασίας βαθαίνει: οι υψηλόμισθοι βελτιώνουν τη θέση τους, ενώ οι χαμηλόμισθοι απλώς προσπαθούν να διατηρήσουν τη δική τους. Το 2026 προβλέπεται να είναι χρονιά σταθεροποίησης — αλλά για κάποιους αυτή η «σταθερότητα» σημαίνει απλώς ότι τα πράγματα δεν χειροτερεύουν.

Οι αριθμοί και η πραγματικότητα

Ο πληθωρισμός εκτιμάται στο 2,2% για το 2026, κοντά στον στόχο της ΕΚΤ. Στην πράξη, όμως, οι τιμές έχουν ήδη προλάβει να εγκατασταθούν ψηλά, ιδίως σε τρόφιμα και ενοίκια. Έτσι, ακόμα κι αν οι αυξήσεις στους μισθούς υπερκαλύψουν θεωρητικά τον πληθωρισμό, το κόστος ζωής έχει ήδη προσαρμοστεί σε νέα δεδομένα.

Το οικονομικό επιτελείο επιδιώκει να μετατρέψει την αυξημένη κατανάλωση σε κινητήριο μοχλό ανάπτυξης. Ωστόσο, αυτή η ανάπτυξη παραμένει εύθραυστη όσο τα νοικοκυριά στηρίζονται σε περιορισμένα διαθέσιμα εισοδήματα και σε προσδοκίες.

Το μεγάλο στοίχημα

Η ελληνική οικονομία έχει διανύσει μεγάλη απόσταση από τα χρόνια της ύφεσης. Η αγορά εργασίας κινείται, οι μισθοί αυξάνονται, και η ανεργία υποχωρεί.
Όμως το μεγάλο στοίχημα δεν είναι πια οι δείκτες, αλλά το αν η βελτίωση αποτυπώνεται στην καθημερινότητα.

Η Μαρία, και χιλιάδες σαν κι αυτήν, δεν αμφισβητούν τα νούμερα – απλώς δεν τα νιώθουν…