Φιλίπ Αγκιόν: Συνεργασία με τους Σοσιαλιστές για να απομονωθεί η Ακροδεξιά

Ένα νέο δημόσιο πρόσωπο με ισχυρό παρεμβατικό λόγο ανέδειξε στη Γαλλία η εφετινή απονομή του βραβείου Νόμπελ Οικονομίας. Ο Φιλίπ Αγκιόν, ο ένας από τους τρεις τιμηθέντες μόλις την περασμένη Δευτέρα, μετατράπηκε σε «πρόσωπο της ημέρας» κυριαρχώντας στην πολιτική επικαιρότητα σε μια συγκυρία άκρως κρίσιμη και ευαίσθητη για τη χώρα, που πασχίζει να σχηματίσει μια κυβέρνηση αρκετά πειστική για να εισηγηθεί έναν επίσης «πειστικό» προϋπολογισμό, ικανό να λάβει την έγκριση μιας κατακερματισμένης και βαθιά διχασμένης Εθνοσυνέλευσης.

Μέχρι και για υπουργός Οικονομικών προτάθηκε (ανεπισήμως βέβαια, από αναλυτές στα γαλλικά ΜΜΕ) ο Αγκιόν, για να απορρίψει πάραυτα την ιδέα με το αιτιολογικό ότι είναι «πολύ γκαφατζής»! Η ιδέα του, ωστόσο, για μια πρώτη κίνηση του επαναδιορισθέντος πρωθυπουργού Σεμπαστιάν Λεκορνί που θα άνοιγε τον δρόμο για την πολυπόθητη διακομματική συνεννόηση – όρος εκ των ων ουκ άνευ για την εξασφάλιση ψήφου εμπιστοσύνης στην Εθνοσυνέλευση και συνακόλουθα για την ψήφιση προϋπολογισμού – υιοθετήθηκε άμεσα από τον Λεκορνί. Μιλάμε για το «πάγωμα» του συνταξιοδοτικού μέχρι τις επόμενες προεδρικές εκλογές, την άνοιξη του 2027.

Στις καλένδες το συνταξιοδοτικό

Αυτό σημαίνει ότι το επίμαχο νομοθέτημα το οποίο ανεβάζει την κατώτατη ηλικία συνταξιοδότησης των Γάλλων από τα 62 στα 64 έτη και κατάφερε να «περάσει» η κυβέρνηση της Ελιζαμπέτ Μπορν έπειτα από έντονες αντιπαραθέσεις στην Εθνοσυνέλευση και μαχητικές διαδηλώσεις στους δρόμους του Παρισιού, παραπέμπεται πρακτικά στις ελληνικές καλένδες έως το 2028.

Την ιδέα για πάγωμα του συνταξιοδοτικού την «έριξε» ο Αγκιόν τη Δευτέρα, στις πρώτες συνεντεύξεις που έδωσε μετά τη βράβευσή του. Και την Τρίτη το πρωί ο πρωθυπουργός Σεκορνί την υιοθέτησε δημοσίως. Αργότερα την Τρίτη ο Αγκιόν ερωτηθείς και πάλι για το φλέγον ζήτημα της πολιτικής κρίσης στη Γαλλία, είπε ότι «για να αποφευχθεί ο κίνδυνος να έρθει στην εξουσία η ακροδεξιά Εθνική Συσπείρωση, πρέπει να βρεθεί μια λύση που θα είναι προϊόν πολιτικής διαπραγμάτευσης».

Μιλώντας στο γαλλικό ραδιόφωνο ο νομπελίστας απηύθυνε έκκληση τόσο στην κυβέρνηση και στο Σοσιαλιστικό Κόμμα να τα βρουν, ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος να πέσει η διακυβέρνηση της χώρας στα χέρια της Ακροδεξιάς.

«Ελπίζω οι Σοσιαλιστές να συνειδητοποιήσουν ότι η αναβολή της εφαρμογής του νόμου για το συνταξιοδοτικό είναι μια σημαντική παραχώρηση. Ελπίζω ότι αυτό το κόμμα θα πει ‘θα δεχτώ το πάγωμα του χρόνου στο θέμα των συντάξεων για να σώσω τη χώρα από τον κίνδυνο της Εθνικής Συσπείρωσης’», είπε χαρακτηριστκά ο βραβευθείς οικονομολόγος στο France Inter.

Ο εβραϊκής καταγωγής Γάλλος οικονομολόγος, ο οποίος τη Δευτέρα τιμήθηκε από τη Σουηδική Ακαδημία Επιστημών μαζί με τον Αμερικανοϊσραηλινό συνάδελφό του Τζόελ Μόκιρ και τον Καναδό Πίτερ Χάουιτ για το έργο τους σχετικά με τη συμβολή της καινοτομίας στην οικονομική ανάπτυξη, ξεκαθάρισε ότι δεν θέλει να έρθει στην εξουσία το κόμμα της Λεπέν. Και εκτίμησε ότι είναι μικρό το τίμημα των αμοιβαίων υποχωρήσεων που θα πρέπει να κάνουν η κυβέρνηση και το Σοσιαλιστικό Κόμμα για την εξεύρεση στη χώρα μιας βιώσιμης πολιτικής λύσης που θα αποκλείει την Ακροδεξιά.

Το κόστος της πολιτικής αστάθειας

Σύμφωνα με υπολογισμούς της γαλλικής κυβέρνησης, το κόστος της αναστολής της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος έως το έτος 2027 – πρακτικά έως το 2028 – θα κόστιζε (θα κοστίσει πλέον…) στο γαλλικό προϋπολογισμό τουλάχιστον 3 δισ. ευρώ.

«Η απόφαση του πρωθυπουργού Λεκορνί για την αναστολή του συνταξιοδοτικού διχάζει το προεδρικό στρατόπεδο και αποξενώνει από την κυβέρνηση τόσο τη Δεξιά όσο και τις επιχειρήσεις», σημειώνει το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP).

Ωστόσο ο Φιλίπ Αγκιόν βάζει στην πλάστιγγα τα υπέρ και τα κατά και αποφαίνεται: «Το κόστος της παράτασης της πολιτικής αστάθειας, ιδίως αν σταθεί κανείς στις επιπτώσεις που έχει αυτή στο κόστος δανεισμού της χώρας – διότι η ακυβερνησία είναι που ανεβάζει τα επιτόκια – θα ήταν πολύ μεγαλύτερο από το κόστος από το πάγωμα της παράτασης του εργασιακού βίου των Γάλλων.

Δεν διστάζω ούτε δευτερόλεπτο να επιλέξω το πάγωμα των συντάξεων», τόνισε ο νέος αστέρας της οικονομικής ζωής των Γάλλων.

Υπέρ του φόρου Ζικμάν

Εν τω μεταξύ, ο ηλικίας 69 ετών Φιλίπ Αγκιόν φαίνεται ότι συντάσσεται με τον μόλις 39 ετών συνάδελφό του οικονομολόγο Γκαμπριέλ Ζικμάν, που έχει γίνει διάσημος για την πρότασή του να φορολογηθούν με συντελεστή 2% οι «υπερ-πλούσιοι» Γάλλοι (όσοι δηλαδή έχουν προσωπική περιουσία άνω των 100 εκατ. ευρώ). Είναι μια πρόταση που έχει διχάσει τα πολιτικά κόμματα και προκάλεσε τις οργίλες αντιδράσεις τόσο της Ένωσης εργοδοτών (Medef) όσο και επιφανών δισεκατομμυριούχων στη χώρα, όπως ο Μπερνάρ Αρνό.

«Πρέπει να αυξήσουμε την παραγωγή μας για να μπορέσουμε να αναδιανείμουμε», διακήρυξε ο νομπελίστας Αγκιόν. Και δεν έκρυψε ότι τουλάχιστον σε πρώτη φάση – μέχρι να πυροδοτήσει η καινοτομία την αναπτυξιακή διαδικασία προφανώς – θα προτιμούσε να χρηματοδοτηθεί η απαραίτητη αναδιανομή του εθνικού εισοδήματος «με την αύξηση της φορολόγησης σε όσους έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν περισσότερο για την πατρίδα».

«Όμηρος των Σοσιαλιστών»

Στη συνεδρίαση της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης την Τρίτη το βράδυ θα έλεγε κανείς ότι ο Σεμπαστιάν Λεκορνί υιοθέτησε και τις συμβουλές που ανεπισήμως – πλην δημοσίως – του έδωσε ο νομπελίστας Οικονομίας. Ανακοίνωσε το πάγωμα του συνταξιοδοτικού, φάνηκε διαλλακτικός στο επίσης φλέγον ζήτημα του φορολογικού ενώ επανέλαβε την αρχική του δέσμευση (από τον πρώτο διορισμό του) ότι δεν θα κυβερνήσει με προσφυγές στο άρθρο 49,3 του Συντάγματος, με προεδρικά διατάγματα δηλαδή, κατά παράκαμψη του Κοινοβουλίου.

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες στη γαλλική πολιτική σκηνή. Το χειροκρότημα των βουλευτών του Σοσιαλιστικού Κόμματος στο τέλος της ομιλίας του Λεκορνί από το βήμα της Εθνοσυνέλευσης προοιωνίζεται καταψήφιση από το Σώμα της πρότασης μομφής της Ακροδεξιάς και της ριζοσπαστικής Αριστεράς της Ανυπότακτης Γαλλίας την Πέμπτη. Ο βουλευτής των Σοσιαλιστών Λοράν Μπομέλ ξεκαθάρισε ρητώς ότι το κόμμα του δεν θα ρίξει την κυβέρνηση Λεκορνί.

Μένει ο ηγέτης του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος και πρώην υπουργός Εσωτερικών στην ολιγοήμερη, πρώτη κυβέρνηση Λεκορνί, Μπρουνό Ρεταγιό, να αντιδρά στην προσέγγιση του πρωθυπουργού με τους Σοσιαλιστές εκτιμώντας ότι αυτοί μπορεί να μη μετέχουν στο κυβερνητικό σχήμα, αλλά κρατούν ομήρους τόσο αυτόν όσο και την κυβέρνησή του.