Reuters Breakingviews
Η επιτυχία και η δημοτικότητα της πολιτικής του Χαβιέρ Μιλέι μειώνονται ταχύτερα από τον πληθωρισμό της Αργεντινής. Η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία του προέδρου και η άστοχη στήριξη του πέσο θα δοκιμαστούν στις εκλογές του Κογκρέσου την Κυριακή. Μπορεί να αποκαλύψουν την ανοησία της προσκόλλησης στην αυστριακή σχολή οικονομικών και στους λανθασμένους όρους δανεισμού του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Οι παγκόσμιοι χρηματοδότες αρχικά καλωσόρισαν τον Μιλέι και το φιλελεύθερο θαύμα του. Μείωσε τον πληθωρισμό σε περίπου 30% τον Σεπτέμβριο από 210% το 2023, όταν τα πέσος που τυπώνονταν από την κεντρική τράπεζα διπλασιάζονταν ετησίως. Ο Μιλέι και το ΔΝΤ, το οποίο δάνεισε στην Αργεντινή άλλα 20 δισεκατομμύρια δολάρια, συμμερίζονται την άποψη ότι οι νομισματικές κρίσεις πηγάζουν από το πλεονάζον χρήμα. Το σχέδιο σταθεροποίησης έχει επομένως επικεντρωθεί στη μετατροπή του προϋπολογισμού σε πλεόνασμα και στην πιο ελεύθερη ροή κεφαλαίων.
Στις αναπτυσσόμενες χώρες, ωστόσο, ένα έντονα ασθενέστερο νόμισμα οδηγεί σε πληθωρισμό επειδή οι εισαγόμενες πρώτες ύλες γίνονται ακριβότερες. Η σπείρα επιμένει καθώς οι εργαζόμενοι απαιτούν περισσότερα χρήματα για να ανακτήσουν την αγοραστική τους δύναμη, γεγονός που οδηγεί στην εκτύπωση περισσότερων μετρητών.
Συγκεκριμένα: η υποτίμηση του Μιλέι ώθησε τον πληθωρισμό στο 290%. Μέχρι το τέλος του 2024, η συναλλαγματική ισοτιμία είχε επιστρέψει στο επίπεδο που είχε προσαρμοστεί στον πληθωρισμό, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, και η νομισματική βάση επεκτεινόταν πέραν του 200% ετησίως. Ο Μιλέι το αποκαλεί αυτό «εμπειρικό αντικατοπτρισμό», αλλά έκτοτε επιτρέπει μόνο μικρότερες μηνιαίες υποτιμήσεις του πέσο.
Όταν ρωτήθηκε για το αν το νόμισμα ήταν μόνο 15% ασθενέστερο σε πραγματικούς όρους από ό,τι όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο Μιλέι επικαλείται τη θεωρία αυστριακού τύπου ότι οι πραγματικές τιμές ισορροπίας είναι άγνωστες. Οι αγορές διαψεύδουν αυτόν τον σολιψισμό: η αποπληθωριστική πολιτική έκαψε περισσότερο από το ένα τέταρτο των συναλλαγματικών αποθεμάτων της Αργεντινής πριν από τη διάσωση του Απριλίου.
Η έκθεση του ΔΝΤ, ύψους σχεδόν 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στο Μπουένος Άιρες θα διοχετεύσει δολάρια για την εξυπηρέτηση χρέους που είναι απίθανο να αποπληρωθεί πλήρως . Η αμερικανική διευκόλυνση ανταλλαγής νομισμάτων της Αργεντινής, ύψους 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων, απειλεί επίσης να ενθαρρύνει τις άτυχες οικονομικές ιδιοτροπίες του Μιλέι.
Η Αργεντινή θα ήταν καλύτερα να προσελκύσει δολάρια μέσω του εμπορίου, αξιοποιώντας τις εξαγωγές βασικών προϊόντων της και διαφοροποιώντας την επένδυσή της σε πιο προηγμένες βιομηχανίες. Η επιθετική αύξηση των επιτοκίων, όπως έκανε η Ρωσία μετά την κατάρρευση του ρουβλιού το 2014, και στη συνέχεια η διατήρηση του νομίσματος υποτιμημένο μέσω της συσσώρευσης αποθεματικών και του ελέγχου κεφαλαίων και εισαγωγών, που αποτελούν βασικό στοιχείο της ανάπτυξης της Νότιας Κορέας και της Ταϊβάν, θα ήταν μια ανορθόδοξη πολιτική. Έχει επίσης περισσότερες πιθανότητες να λειτουργήσει από το να συσσωρεύει χρέη και να περιμένει μια αργή διόρθωση του προσαρμοσμένου στον πληθωρισμό πέσο.
Όπως έχουν τα πράγματα, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της χώρας είναι ελλειμματικό, χάρη στο υπερτιμημένο νόμισμα και την άνθηση της ιδιωτικής πίστης. Οι εγχώριοι αποταμιευτές και οι ξένοι επενδυτές ανησυχούν δικαιολογημένα για μια πιθανή υποτίμηση, με την αξία του δολαρίου να ενισχύεται στο επίπεδο ρεκόρ των 1.490 πέσος αυτή την εβδομάδα. Τη Δευτέρα, η Αργεντινή μπορεί να γίνει πολύ λιγότερο αυστριακή.
