Ακρίβεια: Άλλα γίνονται στο χωράφι κι άλλα στο… ράφι!

Μακριά από εμένα να «ρίξω κι άλλο λάδι στη φωτιά» μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις των αγροτών που έφτασαν έως και την Αθήνα διαμαρτυρόμενοι για τα διαχρονικά διαρθρωτικά προβλήματα που μαστίζουν τον πρωτογενή και μαζί με αυτόν και τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς με τις επίμονες πληθωριστικές πιέσεις. Όμως, μόνο και μόνο τα στοιχεία για τον πληθωρισμό του Οκτωβρίου 2025 που ανακοίνωσε στις 10 Οκτωβρίου η ΕΛΣΤΑΤ πρέπει να προβληματίσουν την κυβέρνηση και ιδιαίτερα τον «μαχητή» (αυτή τη λέξη επαναλαμβάνει σε κάθε δήλωσή του!) της ακρίβειας αρμόδιο υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων Τάκη Θεοδωρικάκο να μην προωθήσει τη «μεταρρύθμιση» για επιβολή της αναγραφής σε ταμπελάκια στα σούπερ μάρκετ τόσο της τελικής τιμής πώλησης όσο και της τιμής παραγωγού δίπλα – δίπλα.

Τότε θα βλέπουν οι καταναλωτές όχι με στατιστικά στοιχεία, αλλά «ζωντανά» όλη τη διαδρομή από το χωράφι, τις στάνες και τα κοτέτσια των τιμών προϊόντων διατροφής (κυρίως λαχανικά, φρούτα, αυγά, κρέας κλπ) στο ράφι, αν θα αναγράφονται οι πραγματικές τιμές παραγωγού! Έτσι, θα καταδειχθεί για μιαν ακόμα φορά ότι οι οικονομικοί νόμοι που διέπουν και την αγροτική παραγωγή, φιλέκδικοι, τιμωροί όπως είναι, δεν εξευμενίζονται, δεν καλοπιάνονται, με την ίδρυση μιας ακόμα ανεξάρτητης αρχής με 300 ακόμα ελεγκτές και με άλλους … 2.000 «κωδικούς».

Εφιαλτική η εικόνα του πρωτογενούς τομέα

Όλοι οι διαχρονικώς πολύπλευροι διαρθρωτικοί παράγοντες (έχουν παρουσιαστεί τόσο στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» όσο και σε πρόσφατες μελέτες επιστημόνων της Τράπεζας της Ελλάδος, της Εθνικής Τράπεζας κι άλλων ερευνητικών οργανισμών) που ενισχύουν (μαζί με την κυβέρνηση) τον πληθωρισμό, επιβεβαιώνονται συνεχώς και από τα στοιχεία – δείκτες της ΕΛΣΤΑΤ για την εφιαλτική εικόνα του πρωτογενούς τομέα (παρατιθέμενος Πίνακας1) καθώς και τα δεινά αποτελέσματά τους στον πληθωρισμό (παρατιθέμενος Πίνακας 2).

Ας μην αποστρέφουμε το πρόσωπό μας από τα στοιχεία και τις διαπιστώσεις των παρατιθέμενων πινάκων. Ο άλλοτε κραταιός ελληνικός πρωτογενής τομέας, ο οποίος πριν από μερικές δεκαετίες υπερίσχυε σε συμβολή στη συνολική ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (ΑΠΑ), στην οικονομική δραστηριότητα, στην εθνική παραγωγή με λίγα λόγια, σήμερα εμφανίζεται να έχει αρνητικό ή ισχνό ρόλο με το σαθρό παραγωγικό μοντέλο να αποτελεί έναν από τους βασικούς παράγοντες των επίμονων πληθωριστικών πιέσεων στη χώρα μας. Τα αίτια αυτής της δυσμενούς εξέλιξης για την ελληνική οικονομία και την ελληνική περιφέρεια αποτυπώνονται στη συνέχεια στον Πίνακα 1, όπου εμφανίζεται, με επίσημους δείκτες, η εξόντωση των παραγωγών με αρνητικές απολαβές από τη μια και με δυσβάστακτες δαπάνες των συντελεστών παραγωγής από την άλλη, χωρίς έλεος. Έτσι, στα καρτελάκια, από τη μια μεριά θα εμφανίζεται ο παραγωγός, ο κτηνοτρόφος ότι πούλησε στα σούπερ μάρκετ με αρνητικές απολαβές από τη δραστηριότητά του, κι από την άλλη ο καταναλωτής θα τα αγοράζει με την αντίστοιχη αύξηση κατά 5% ή 8% ή 10% και πάνω!!!!

«Σφαγείο» το «Καλάθι» του Οκτωβρίου

Ρίξτε μια ματιά για να δείτε τη συμφορά που προκάλεσε στο «Καλάθι του Νοικοκυριού» τον Οκτώβριο 2025 (και μάλιστα όταν από τις 16 Οκτωβρίου είχαν αναρτηθεί στα σούπερ μάρκετ οι νέοι … 2000 «κωδικοί»: Μόνο έξι από τα προϊόντα διατροφής (όλα σχεδόν του πρωτογενούς τομέα) τροφοδότησαν τον πληθωρισμό 2% του Οκτωβρίου κατά το ήμισυ (μία περίπου ποσοστιαία μονάδα»!
Με το άλλο σχεδόν μισό «μπούκωσαν» τον πληθωρισμό οι υπηρεσίες (και μάλιστα μόνο σχεδόν τα καφενεία και τα … εστιατόρια), οι οποίες συνεχώς από τον Ιούνιο του 2022 επιβεβαιώνουν σχεδόν μονίμως τις διαπιστώσεις – προειδοποιήσεις των επιστημόνων ότι η συμβολή των τιμών των υπηρεσιών στη διαμόρφωση του πληθωρισμού στη σημερινή συγκυρία είναι καθοριστικής σημασίας και ότι στην Ελλάδα αντιπροσωπεύουν το τέταρτο υψηλότερο ποσοστό στην ευρωζώνη, υπερβαίνοντας το μέσο όρο της. Τα εμπειρικά και τα στατιστικά δεδομένα είναι γνωστά: η αύξηση των τιμών των υπηρεσιών αποδίδεται στην άνοδο της ζήτησης (υπερβάλλουσα ζήτηση για την οποία επαίρεται η κυβέρνηση διότι μαζεύει έσοδα από … ΦΠΑ και ενισχύει αυτή και μόνο τον ΑΕΠ!) και, κατ’ επέκταση, των τιμών των υπηρεσιών.

Απλώς σημειώνω ότι η ιδιωτική κατανάλωση καταγράφει συνεχή άνοδο από το 2021 εξαιτίας κυρίως της αύξησης της απασχόλησης, της ανοδικής πορείας των ταξιδιωτικών εισπράξεων και της αύξησης των εισοδημάτων, της χρονικής υστέρησης στην προσαρμογή των τιμών των υπηρεσιών στο γενικό επίπεδο τιμών (σε σύγκριση με άλλες κατηγορίες, όπως η ενέργεια και τα τρόφιμα) και της έντασης εργασίας στον τομέα αυτόν, όπου οι μισθοί αποτελούν μεγαλύτερο ποσοστό του συνολικού κόστους σε σχέση με τα αγαθά, και της υψηλότερης στάθμισης των μεταβολών στον δείκτη τιμών. Τον Οκτώβριο, για παράδειγμα , οι τιμές στα εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, καφενεία και κυλικεία αυξήθηκαν κατά 7,8% και είχαν επίπτωση κατά 0,86 μονάδες, ενώ μία ανάλογη αύξηση στα κομμωτήρια μόνο … 0,04 μονάδες ή στις σοκολάτες κατά 21,1%, αλλά με επίπτωση μόνο … 0,05 μονάδες.

Είναι αλήθεια ότι οι περισσότερες από τις παραπάνω επισημάνσεις κάνουν καλό στην οικονομία και στο εισόδημα. Αλλά, ουδέν καλόν αμιγές κακού, όταν δεν γρηγορούν περισσότερο οι φύλακες με ελέγχους και εποπτεία σε αυτές τις ομάδες αγαθών και υπηρεσιών κι όχι σε εκατοντάδες άλλα που περιλαμβάνονται στους αμέτρητους «κωδικούς» κι όταν αντιμετωπίζονται με πραγματικές μεταρρυθμίσεις τα αίτια που προκαλούν παράπλευρες παρενέργειες. Δηλαδή, ας κοιτάζουμε να θεραπεύουμε και το πρόβλημα της ρημάδας παραγωγικότητας εργασίας (πάνω από 10% αυξήθηκε και η αγροτική αμοιβή εργασίας χωρίς αύξηση της παραγωγής!) και το συμφυές μ΄ αυτή μοναδιαίο κόστος, που είναι κρίσιμα μεγέθη για μια βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη σε όλους τους τομείς, μέσω της τόνωσης της ζήτησης για επενδύσεις σε νέες, καινοτόμες και πιο παραγωγικές τεχνολογίες κι όχι με «κωδικούς» και νέα ανεξάρτητη αρχή…