Ομόλογα: Γιατί οι επενδυτές βρίσκουν μεγαλύτερη ασφάλεια σε εταιρικούς τίτλους

Αυξάνονται οι εταιρείες που μπορούν να δανειστούν από την παγκόσμια αγορά ομολόγων των 150 τρισ. δολαρίων φθηνότερα απ΄ότι οι χώρες στις οποίες βρίσκεται η έδρα τους.

Αν και κάτι αντίστοιχο δεν συμβαίνει για πρώτη φορά ωστόσο οι επενδυτές αναγνωρίζουν στις εταιρείες τη σύνεση στη διαχείριση των οικονομικών που δεν τη συναντάνε στις κυβερνήσεις.

Τα διοικητικά συμβούλια των εταιρειών από την εποχή της πανδημίας απάντησαν στην αύξηση του κόστους δανεισμού σχεδιάζοντας λιτούς προϋπολογισμούς και μειώνοντας τον δανεισμό. Στον αντίποδα, οι κυβερνήσεις των πλουσιότερων χωρών του πλανήτη δεν έχουν μπει στο δρόμο της δημοσιονομικής σύνεσης.

Στο τελευταίο Fiscal Monitor, το ΔΝΤ σημείωσε ότι οι πλούσιες οικονομίες είχαν επίπεδα δημόσιου χρέους ήδη μεγαλύτερα από το 100% του ΑΕΠ ή προβλέπεται να ξεπεράσουν αυτό το επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά, της Κίνας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ιαπωνίας και της Βρετανίας.

Το αποτέλεσμα, όπως αναφέρει ρεπορτάζ του Bloomberg, οι επενδυτές απαιτούν χαμηλότερες αποδόσεις για τα ομόλογα που εκδίδουν οι Microsoft, Airbus, L’Oreal  και Siemens  από ό,τι για τις χώρες προέλευσής τους.

Η δυναμική του χρέους

Για δεκαετίες η δυνατότητα αύξησης των φόρων και της εκτύπωσης χρημάτων σήμαινε ότι στο πυρήνα ενός χαρτοφυλακίου θέση είχαν τα αμερικανικά ομόλογα με τα γερμανικά και βρετανικά να ακολουθούν. Ακόμα και οι καλύτερες εταιρείες, στις ανεπτυγμένες αγορές, θεωρούνταν πάντα λίγο πιο επικίνδυνες από τα κρατικά τους ομόλογα. Αλλά η δυναμική του δημόσιου χρέους έχει αλλάξει σε βαθμό που αυτό ισχύει όλο και λιγότερο.

Δέκα χρόνια μετά την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, η καθαρή προσφορά – νέο χρέος μείον τα παλαιά ομόλογα που λήγουν – αυξήθηκε με παρόμοιους ρυθμούς τόσο για τις κυβερνήσεις όσο και για τις εταιρείες, σύμφωνα με τους δείκτες του Bloomberg.

Ωστόσο από το 2020 οι κυβερνήσεις αύξησαν τις εκδόσεις χρέους καθώς έπρεπε να στηρίξουν τις οικονομίες τους κατά την διάρκεια της πανδημίας.

Αυτό αντικατοπτρίζεται στις αξιολογήσεις πιστοληπτικής ικανότητας: οι ΗΠΑ και η Γαλλία έχουν αντιμετωπίσει υποβαθμίσεις πιστοληπτικής αξιολόγησης τους τελευταίους μήνες, ενώ οι εταιρείες στη Βόρεια Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη αναβαθμίζονται με τον ταχύτερο ρυθμό της τελευταίας δεκαετίας.

Το χάσμα πιθανότατα θα διευρυνθεί: Το Ινστιτούτο Διεθνών Χρηματοοικονομικών προειδοποίησε τον Σεπτέμβριο για την αύξηση του δημόσιου χρέους, υποστηρίζοντας ότι γίνεται «ολοένα και πιο δύσκολο για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής να λάβουν τις δύσκολες αποφάσεις που απαιτούνται για να διορθώσουν την πορεία τους».

Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου των ΗΠΑ εκτίμησε τον Ιούλιο ότι οι φορολογικές περικοπές που εισήγαγε ο Τραμπ φέτος θα προσθέσουν 3,4 τρισ. δολάρια στα ελλείμματα των ΗΠΑ τα επόμενα 10 χρόνια.

Περίπου το 5% των γαλλικών ομολόγων επενδυτικής βαθμίδας διαπραγματεύονται με αποδόσεις χαμηλότερες από το δημόσιο χρέος

Στη Γαλλία, τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, το αδιέξοδο σχετικά με τις προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις για περικοπές στον προϋπολογισμό απειλεί να διατηρήσει το έλλειμμα πάνω από 5% το επόμενο έτος. Ακόμη και η Γερμανία έβαλε τίτλους τέλους στη δημοσιονομική πειθαρχία και σύνεση καθώς αποφάσισε ένα πρόγραμμα δαπανών μαμούθ για την άμυνα και τις υποδομές.

«Για την κυβέρνηση, το θέμα είναι η επανεκλογή της» εξηγεί ο Hans Mikkelsen, στρατηγικός αναλυτής πιστώσεων στην TD Securities USA στη Νέα Υόρκη. «Δεν επανεκλέγεσαι αν μειώσεις τις υπηρεσίες ή αυξήσεις τους φόρους. Επομένως, το θέμα είναι πάντα να ξοδεύεις περισσότερα, ενώ οι εταιρείες είναι εντελώς διαφορετικές. Το θέμα είναι να αυξάνεις τα κέρδη».

Η εταιρική πιστοληπτική αξιολόγηση

Ένα βασικό μέτρο της εταιρικής πιστοληπτικής ικανότητας, το καθαρό χρέος σε σχέση με τα κέρδη προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων, κυμαίνεται κοντά στο χαμηλότερο επίπεδο μετά την οικονομική κρίση τα τελευταία χρόνια, παρά το υψηλότερο κόστος δανεισμού. Για περίπου 2.500 εταιρείες στον Δείκτη MSCI ACWI, αυτός ο δείκτης βελτιώθηκε σε 1,74 φορές κατά μέσο όρο το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους από έναν μέσο όρο 2,53 πριν από μια δεκαετία, σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσε το Bloomberg. Μια χαμηλότερη ένδειξη σηματοδοτεί ισχυρότερους ισολογισμούς.

Η ζήτηση για αμερικανικά εταιρικά ομόλογα είναι σημαντικά μεγαλύτερη από την καθαρή προσφορά

Αντίθετα, ο δείκτης χρέους προς ΑΕΠ στις μεγάλες οικονομίες αυξάνεται και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο εκτιμά ότι θα αυξάνεται κάθε χρόνο έως το 2030 σε περίπου 137%.

Η Microsoft  με κεφαλαιοποίηση που αγγίζει τα 4 τρισ. δολάρια και πιστοληπτική αξιολόγηση ΑΑΑ, έχει τόσο ισχυρά κέρδη που το καθαρό της χρέος είναι μόλις το ένα δέκατο των κερδών των τελευταίων 12 μηνών. Και στη Γαλλία, η Orange – παλαιότερα γνωστή ως France Telecom και μια κλασική περίπτωση εταιρικής απομόχλευσης – ανταμείβεται από τους traders με χαμηλότερο ασφάλιστρο κινδύνου. Περίπου το 5% των γαλλικών ομολόγων επενδυτικής βαθμίδας διαπραγματεύονται με αποδόσεις χαμηλότερες από το δημόσιο χρέος, σύμφωνα με στοιχεία που συγκέντρωσε το Bloomberg.

Το επιπλέον spread που απαιτούν οι επενδυτές για να διακρατήσουν το παγκόσμιο εταιρικό χρέος επενδυτικής βαθμίδας έναντι των κρατικών ομολόγων αναφοράς μειώθηκε τον περασμένο μήνα στο χαμηλότερο επίπεδο από το 2007, σύμφωνα με δείκτη Bloomberg.

Οι αμερικανικές εταιρείες αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ήμισυ αυτού του δείκτη. Και παρά την πλημμύρα εκδόσεων φέτος, η BNP Paribas SA εκτίμησε τον Σεπτέμβριο ότι η ζήτηση για αμερικανικά εταιρικά ομόλογα είναι σημαντικά μεγαλύτερη από την καθαρή προσφορά.

Η Meta Platforms  και η Alphabet , μητρική εταιρεία της Google, έχουν δείξει πρόσφατα πόσο ισχυρή μπορεί να είναι η όρεξη για υψηλής ποιότητας τίτλους που πωλούνται σε τεράστιες ποσότητες. Η έκδοση τίτλων αξίας 30 δισ. δολαρίων της Meta έλαβε περίπου 125 δισ. δολάρια σε προσφορές, η υψηλότερη από οποιαδήποτε εταιρική πώληση ποτέ, ενώ η Alphabet προσείλκυσε κεφάλαια περίπου 90 δισ. δολαρίων ενώ ζητούσε 15 δισ. Τα spreads σε όλες τις σειρές και για τις δύο εταιρείες ήταν χαμηλότερα από τα ομόλογα αμερικανικών εταιρειών με παρόμοια αξιολόγηση.

Παρά τον ενθουσιασμό για τα εταιρικά ομόλογα, δεν είναι σαφές εάν θα αποδειχθούν ελκυστικά για τους επενδυτές που αναζητούν ασφάλεια σε περιόδους αστάθειας. Η ρευστότητα παραμένει χαμηλότερη από ό,τι στην αγορά κρατικών ομολόγων και το ασφάλιστρο κινδύνου που απαιτούν οι επενδυτές για να διακρατήσουν εταιρικό χρέος κορυφαίας βαθμίδας είναι μεγαλύτερο σε μεγαλύτερες λήξεις – υποδηλώνοντας ότι η αντιληπτή πιστοληπτική τους ικανότητα έναντι των κυβερνήσεων μειώνεται με την πάροδο του χρόνου.

Οι κεντρικές τράπεζες και οι φόροι

Η άνοδος των κεντρικών τραπεζών των ανεπτυγμένων χωρών ως ισχυρών παραγόντων στις αγορές ομολόγων των χωρών τους είναι ένας παράγοντας που έχει κρατήσει τους «ομολογιακούς φύλακες» σε κάποια απόσταση τα τελευταία χρόνια, επιτρέποντας στις κυβερνήσεις να εφαρμόζουν μια πιο χαλαρή δημοσιονομική πολιτική. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι κυβερνήσεις έχουν επίσης τη δύναμη να επιβάλλουν φόρους και μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη δύναμη για να συγκεντρώσουν κεφάλαια από τις πλουσιότερες εταιρείες σε περίπτωση κρίσης.

Αυτό που παραμένει είναι ότι οι έμποροι ομολόγων αρχίζουν να αποδίδουν υψηλό επίπεδο κινδύνου στις κυβερνήσεις που βυθίζονται στο χρέος και στρέφονται προς τις εταιρείες, καθώς αναμένουν ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο. Είναι μια θεμελιώδης αλλαγή στη διάθεση, η οποία φαίνεται πιο πιθανό να συνεχιστεί παρά να υποχωρήσει.