Η «κάλπικη» αναβάθμιση της Fitch

Άλλη μια θετική είδηση για την ελληνική οικονομία συνιστά η αναβάθμιση από την Fitch. Και ακόμη ένα βήμα πιο… μακριά από την «σκοτεινή» δεκαετία της κρίσης και της αβεβαιότητας. Η θρησκευτική προσήλωση στη δημοσιονομική πειθαρχία και η μείωση του δημοσίου χρέους είναι προφανές ότι αποδίδουν καρπούς. Δεν είναι τυχαία τα εύσημα του διεθνούς οίκου αξιολόγησης στη χώρα μας για τη μεγαλύτερη μείωση χρέους μεταξύ των χωρών επενδυτικής βαθμίδας, με σωρευτική πτώση άνω των 60 ποσοστιαίων μονάδων από το 2020.

Με αποτέλεσμα πλέον να έχει περιοριστεί στο 145% του ΑΕΠ, με προοπτική περαιτέρω αποκλιμάκωσης στο 120% έως το 2030. H Fitch μάλιστα επεσήμανε ότι η ισχυρή δέσμευση της Ελλάδας στη δημοσιονομική πειθαρχία, σε συνδυασμό με την υπεραπόδοση των δημοσιονομικών μεγεθών, έχουν κάνει τη χώρα να ξεχωρίζει στη γενικότερα τάση που κυριαρχεί στην ευρωζώνη.

Οι αναβαθμίσεις… ως κενό γράμμα

Ωστόσο, για μια οικονομία που φιλοδοξεί να παράξει πλούτο για τους πολίτες της, σε μια όλο και πιο ανταγωνιστική παγκόσμια αγορά, χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα. Γιατί οι συγκεκριμένες αναβαθμίσεις κινδυνεύουν να μείνουν… κενό γράμμα.

Η πραγματική πρόκληση βρίσκεται… αλλού: στην βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος και στη διευκόλυνση των επενδύσεων. Για όλους από τους μικρότερους έως τους μεγαλύτερους επιχειρηματίες. Η οικοδόμηση ενός πραγματικά φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος δεν είναι «τεχνικό ζήτημα». Είναι το κλειδί που θα κρίνει αν η χώρα θα συνεχίσει την ανοδική της πορεία, δημιουργώντας καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας ή αν θα εγκλωβιστεί ξανά στη μετριότητα.

Τα αντικίνητρα είναι ακόμη εδώ

Τα αντικίνητρα δυστυχώς δεν έχουν εξαφανισθεί. Παραμένουν εδώ και εμποδίζουν τις υγιείς δυνάμεις να γίνουν ακόμη πιο δημιουργικές. Το πρόσφατο 6ο ΟΤ Forum το ανέδειξε ξεκάθαρα: κορυφαίοι επιχειρηματίες όλων των κλάδων μίλησαν ανοιχτά για τις δυσκολίες που εξακολουθούν να υπάρχουν. Από τη γραφειοκρατία μέχρι τους αναπτυξιακούς νόμους.

Και βέβαια, για το ζήτημα των αδειοδοτήσεων. Σε μια εποχή που η παγκόσμια επενδυτική κοινότητα απαιτεί ταχύτητα, σαφήνεια και προβλεψιμότητα, η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να παίζει με «γκρίζες ζώνες» και διαρκείς ερμηνείες της τελευταίας στιγμής. Το παράδειγμα του ΝΟΚ –και οι ανατροπές που έφερε από τη μία μέρα στην άλλη– παραμένει νωπό. Και αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση του τι δεν πρέπει να ξανασυμβεί.

Η ανάγκη για προβλεψιμότητα

Οι επιχειρήσεις χρειάζονται ένα πλαίσιο που δεν θα αλλάζει ως αποτέλεσμα δικαστικών αποφάσεων που ανατρέπουν σχεδιασμούς ετών. Με λίγα λόγια: χρειάζονται προβλεψιμότητα. Μόνο έτσι θα μπορέσουν οι επιχειρήσεις να κάνουν προγραμματισμό σε βάθος χρόνου και να προσφέρουν καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας.

Γιατί η ανάπτυξη οφείλει να έχει κοινωνικό αποτύπωμα. Να φθάνει δηλαδή στα… πορτοφόλια των πολιτών. Στην Ελλάδα του 2025, η αγοραστική δύναμη παραμένει υπό πίεση. Η ακρίβεια εξακολουθεί να διαβρώνει εισοδήματα, ενώ οι μισθοί –παρά τις αυξήσεις– απέχουν ακόμη από μια πραγματική σύγκλιση με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Η αναβάθμιση από τη Fitch είναι ένα μεγάλο βήμα. Αλλά το στοίχημα είναι μπροστά μας. Και θα χαθεί, αν δεν οικοδομήσουμε μια χώρα όπου οι επιχειρήσεις δεν θα παλεύουν με εμπόδια και οι πολίτες θα βλέπουν την ανάπτυξη να μεταφράζεται σε πραγματική ευημερία.