Mε… τυμπανοκρουσίες η υπουργός Εργασίας Νίκη Κεραμέως ανακοίνωσε τη συμφωνία που σύναψε το υπουργείο της με τους κοινωνικούς εταίρους (ΓΣΕΕ, ΣΕΒ και άλλοι εργοδοτικοί φορείς) για την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, χαρτακτηρίζοντας την ως «ιστορική» και ως «κάτι ανάλογο δεν έχει συμβεί ποτέ στο παρελθόν στη χώρα μας – μία συμφωνία Κυβέρνησης με όλους τους Εθνικούς Κοινωνικούς Εταίρους, τέτοιου εύρους».
Υποτίθεται ότι το νέο πλαίσιο που εξήγγειλε η κυβέρνηση θα φέρει «ασφάλεια στον εργαζόμενο», «σταθερότητα στην επιχείρηση» και «ξεκάθαρους κανόνες στην αγορά εργασίας».
Ωστόσο δεν πάει πολύς καιρός που η ίδια κυβέρνηση «πολεμούσε» με κάθε μέσο τη διαδικασία των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ο ίδιος πρωθυπουργός περίμενε επτά ολόκληρα χρόνια μετά το τέλος των μνημονίων για να ανακοινώσει ότι θα καταργήσει ένα από τα πιο εμβληματικά αντεργατικά καθεστώτα που ουσιαστικά κατάργησε τις ΣΣΕ, ενώ η κυβέρνηση εξακολουθεί να κρατά υπό τον απόλυτο έλεγχό της τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού με βάση… αλγόριθμους από το 2027, και χωρίς να επιτρέπει διαπραγματεύσεις μεταξύ ΣΕΒ-ΓΣΕΕ για την ΕΓΣΕΕ (εθνική σύμβαση).
Αυτή η πολιτική που ακολούθησαν οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας (αλλά και οι πρότερες από αυτήν) ουσιαστικά διέλυσαν τον θεσμό στην Ελλάδα και πλέον μόλις το 20% των εργαζόμενων καλύπτονται από κάποιας μορφής συλλογική σύμβαση, κλαδική ή επιχειρησιακή. Όψιμα τώρα θυμήθηκαν ότι πρέπει το ποσοστό κάλυψης των εργαζομένων να ανέβει στο 80% επειδή η πίεση από την ΕΕ είναι έντονη…
Όμως με βάση και τα όσα έχουν γίνει γνωστά, στην περιβόητη «ιστορική Κοινωνική Συμφωνία» κυριαρχεί η… δημιουργική ασάφεια. Αρκετοί δε εργατολόγοι σπεύδουν να δηλώσουν ότι καλές οι θετικές ανακοινώσεις και τα όσα έχουν ακουστεί, αλλά εάν δε δούμε τη συγκεκριμένη νομοθέτηση που προβλέπεται για τις αρχές του 2026, λίγα μπορούμε να πούμε για την ουσία της συμφωνίας.
Είναι επίσης υποκριτικό να γίνεται λόγος για «προστασία και ασφάλεια» για τους εργαζόμενους όταν εκείνη τη μέρα ένας εργαζόμενος βρήκε φρικτό θάνατο στον ΗΣΑΠ και όταν όλες οι στατιστικές που κρατούν συνδικαλιστικοί φορείς όπως π.χ. η ΟΣΕΤΕΕ, βλέπουν ρεκόρ νεκρών εργατών στους χώρους δουλειάς. Κι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα ατυχών συγκυριών αλλά ενός καθεστώτος άκρατης εντατικοποίησης και παντελής απουσίας προληπτικών ελέγχων στους χώρους δουλειάς.
Στην κυβέρνηση υπόσχονται «ξεκάθαρους κανόνες στην αγορά εργασίας», αλλά τελικά ο μόνος κανόνας είναι ότι… δεν υπάρχει κανόνας.. και ότι όλα επιτρέπονται… 13ωρο μέσα σε μια ημέρα, ,ελαστική, μερική ή εκ περιτροπής εργασία, υπερωρίες, zero contracts, εργαζόμενοι με συμβάσεις διήμερου…
Η κυβέρνηση υπόσχεται με γενικόλογο τρόπο ότι πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι θα προστατεύονται από ΣΣΕ, όταν όμως έχουν ξεδοντιαστεί οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, διώκονται ή απολύονται συνδικαλιστές, ενώ πολλοί κλάδοι δεν έχουν καν συλλογική εκπροσώπηση εργοδοτών. Η επαναφορά της μετενέργειας είναι θετική αλλά μένει να φανεί πως αυτό θα γίνει πράξη. Ενώ και το ζήτημα της μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ που έχει καταργηθεί με τα μνημόνια τίθεται με ένα μεγάλο ερωτηματικό καθώς εξαγγέλθηκε «μηχανισμός προελέγχου των προϋποθέσεων για μονομερή προσφυγή στη Μεσολάβηση και στη Διαιτησία από τριμελή επιτροπή που θα συσταθεί στον Ο.ΜΕ.Δ.», το οποίο αναιρεί την υπουργική ανακοίνωση περί δυνατότητας μονομερούς προσφυγής.
Όπως και να έχει, μένει να φανεί τι ακριβώς στοχεύει η παρούσα κυβέρνηση και με δεδομένο ότι όλες οι προηγούμενες νομοθετικές της παρεμβάσεις δεν ήταν βασικά προς όφελος των εργαζομένων…
![Βραχυχρόνια μίσθωση: Τα απανωτά ρεκόρ και η εικόνα του Οκτωβρίου [γραφήματα]](https://www.ot.gr/wp-content/uploads/2025/11/27_11_ot_mesh_diarkeia_EXO2.png)
