Παραδόξως, δεν συνοδεύτηκε αυτή τη φορά από έντονες αντιδράσεις και αντιπολιτευτικό χαλασμό από όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα και από τους κομματικούς συνδικαλιστές τους ο χαρακτηρισμός από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) στην πρόσφατη έκθεσή του ελληνικού ασφαλιστικού συστήματος ως «δαπανηρού και γενναιόδωρου σε σχέση με άλλα κράτη».
Επίσης, παραδόξως δεν είδα ακόμα εντονότερες αντιδράσεις μετά τη διαπίστωση του παραπάνω διεθνούς οργανισμού στην ίδια έκθεση ότι «παρά την τάση ευρωπαϊκών κρατών να αυξάνουν την ηλικία εξόδου από την εργασία, ορισμένες χώρες —μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα— εξακολουθούν να διατηρούν σχετικά χαμηλότερες ηλικίες συνταξιοδότησης», που είναι κόκκινη γραμμή για όλα τα ελληνικά κόμματα. «Στον ιδιωτικό τομέα, η Ελλάδα εμφανίζεται με κανονική ηλικία συνταξιοδότησης περίπου στα 62 έτη, χαμηλότερη από πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης», τονίζει.
Προφανώς (λέω πάλι) διότι έχουν «λερωμένη τη φωλιά τους»! Προφανώς (λέω ξαναλέω) διότι τούς πρόλαβε όλους η «πονοψυχάρικη» ελληνική κυβέρνηση, η οποία έσπευσε, σ΄ αντίθεση με τις μνημονιακές προβλέψεις που όριζαν μεταρρύθμιση από το 2026 με σταδιακή εφαρμογή από το 2027, να ανακοινώσει έντρομη (δημοσκοπήσεις γαρ!) ότι «δεν θα προχωρήσει στην επόμενη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης πριν από το έτος 2030», επικαλούμενη διάφορες αιτίες κι αφορμές!
Τί μού θύμισαν όλες αυτές οι «κακές» διαπιστώσεις του ΟΟΣΑ. Μού θύμισαν πολλά. Και γι΄ αυτό μίλησα και για «λερωμένη φωλιά». Με τελευταίο τον γνωστό Νόμο του 2022 για τον … «εξορθολογισμό» του ΕΦΚΑ με τη μείωση του χρόνου παραγραφής των οφειλών από τα 20 χρόνια στα 10 με την οποία έσπευσαν την επομένη χιλιάδες μπαταξήδες να πάρουν σύνταξη. Και ν αι μεν οι οφειλέτες μειώθηκαν (βλέπε πίνακα), οι οφειλές όμως, παρά τις προκλητικές και … «παρακλητικές» προσκλήσεις για ρυθμίσεις αυξάνονται!!!
Τα θυμάμαι και τα παραθέτω ένα – ένα:
Λουκάς Παπαδήμος το 1988: «Γενναιόδωρο το ασφαλιστικό σύστημα». Κι έγινε … χαλασμός!
Πρώτον, πριν από … 27 χρόνια ο Λουκάς Παπαδήμος, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος από το 1994 έως το 2002 και αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας από το 2002 ως το 201, στην έκθεσή του για 1998 και στις σελίδες 207 -208 σε πλαίσιο υπό τον τίτλο «Το πρόβλημα της κοινωνικής ασφάλισης», παρουσιάζει όλα τα στοιχεία της κακοδαιμονίας τα τελευταία κυρίως 45 χρόνια, η οποία οδήγησε το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα στη σημερινή κατάρρευση. Συγκεκριμένα, αναφέρει τα εξής:
« Σε σχέση με τη διεθνή εμπειρία, δίδεται η εντύπωση ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα στη χώρα μας είναι γενναιόδωρο. Αυτός ο χαρακτηρισμός βασίζεται όχι μόνο στο ύψος των συντάξεων (σε σχέση με τις εν ενεργεία αποδοχές), αλλά και στην «ευκολία» θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, όπως προσδιορίζονται από τις εξής παραμέτρους του συστήματος:
α) Υψηλό «ποσοστό αναπλήρωσης του μισθού από τη σύνταξη. Το ποσοστό αυτό στη χώρα μας είναι προς το παρόν 80% των αποδοχών, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι παροχές των επικουρικών ταμείων, ενώ στις περισσότερες χώρες του κόσμου είναι 60% έως 65%… Έτσι, οι κύριες συντάξεις στη χώρα μας (σε σχέση με τις εν ενεργεία αποδοχές) είναι από τις υψηλότερες του ΟΟΣΑ, με εξαίρεση ίσως αυτούς οι οποίοι άρχισαν να εργάζονται μετά την 1η Ιανουαρίου 1993 (σημείωση δική μας: Η αναστροφή της κατάστασης αυτής μετά την 1 Ιανουαρίου 1993 οφείλεται στη μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και στον ασφαλιστικό Νόμο Σιούφα, που είχε προκαλέσει λυσσαλέες αντιδράσεις από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ άγριες και κινητοποιήσεις από τους συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, από τους οποίους αρκετοί έγιναν βουλευτές και υπουργοί – υπάρχουν μερικοί και στη σημερινή κυβέρνηση!).
β) Το 33% των συνταξιούχων στη χώρα μας λαμβάνει δύο ή περισσότερες συντάξεις.
γ) Το δικαίωμα για «πλήρη σύνταξη» θεμελιώνεται σχετικά εύκολα, στη χειρότερη περίπτωση μετά από 35 χρόνια υπηρεσία. Στη Γαλλία απαιτούνται 38 χρόνια υπηρεσίας, στη Γερμανία 40 και στην Ολλανδία 49 χρόνια υπηρεσίας. Εξαιρετικά ευνοϊκές είναι οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης γυναικών στη χώρα μας, ιδιαίτερα όσων έχουν ανήλικα παιδιά….
δ) Η ύπαρξη του «εφάπαξ» για πάρα πολλές κατηγορίες ασφαλισμένων, το οποίο ουσιαστικά έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των συντάξεων.
ε) Το 40% των ασφαλισμένων στο ΙΚΑ ανήκουν στα «βαρέα και ανθυγιεινά» επαγγέλματα, με αποτέλεσμα η ηλικία θεμελίωσης του συνταξιοδοτικού δικαιώματος να μειώνεται κατά πέντε έτη.
στ) Το δικαίωμα για την «κατώτατη σύνταξη» θεμελιώνεται πολύ εύκολα (13,5 έτη, που πρόσφατα αυξήθηκαν σ3 15 έτη εργασίας) και το ποσό τη σύνταξης αυτής είναι πολύ υψηλό σε σχέση με τις εισφορές που καταβλήθηκαν. Το χαρακτηριστικό αυτό του συστήματος συντελεί μεταξύ άλλων και σε αύξηση της εισφοροδιαφυγής.
Η γενναιοδωρία του συστήματος αντανακλάται και στο ύψος των συσσωρευμένων απαιτήσεων των ασφαλισμένων από τα συνταξιοδοτικά ταμεία. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, οι υποχρεώσεις των ασφαλιστικών ταμείων στην Ελλάδα υπερβαίνουν το 150% του ΑΕΠ και είναι από τις υψηλότερες ανάμεσα στις χώρες – μέλη του ΟΟΣΑ…»
Και καταλήγει εκκωφαντικά ο Λουκάς Παπαδήμος ως εξής (εις ώτα μη ακουόντων) :
«Από τα ανωτέρω είναι φανερό ότι μεσομακροπρόθεσμα είναι δύσκολο να διατηρηθεί η σημερινή κατάσταση και απαιτούνται άμεσες μεταρρυθμίσεις. Οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα είναι αναγκαστικά προς την κατεύθυνση της μείωσης των παροχών και της καθιέρωσης αυστηρότερων προϋποθέσεων για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Λόγω της φύσεως του προβλήματος και της χρονικής υστέρησης με την οποία αποδίδουν τα διάφορα μέτρα, όσο ενωρίτερα γίνουν οι μεταρρυθμίσεις αυτές τόσο πιο αποτελεσματικές και πιο ανώδυνες θα είναι».
Τί έγινε τότε; Παγκομματικός και πανσυνδικαλιστικός χαλασμός με τον Λουκά Παπαδήμο να χαρακτηρίζεται ως … «λαγός» του ΔΝΤ και ΟΟΣΑ!
Νίκος Γκαρκάνας το 2003: «Μεταρρυθμίσεις» Και χαρακτηρίστηκε ως … «λαγός»
Δεύτερον, πριν από … είκοσι χρόνια, ο διάδοχος του Λουκά Παπαδήμου στη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος Νίκος Γκαργκάνας (από το 2002 έως το 2008), συνεχώς και επιμόνως σε όλες τις εκθέσεις του τόνιζε ότι, επειδή μετά την υιοθέτηση του ευρώ από την Ελλάδα το 2001 δεν υπήρχε πλέον ανεξάρτητη νομισματική και συναλλαγματική πολιτική, έπρεπε να δοθεί ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα στη δημοσιονομική πολιτική και στην πολιτική της αγοράς εργασίας για να διασφαλιστεί η δημοσιονομική σταθερότητα και η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, να επιταχυνθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις κυρίως στην κοινωνική ασφάλιση, για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και να επιτευχθεί πραγματική σύγκλιση της ελληνικής οικονομίας με τις άλλες οικονομίες της ζώνης του ευρώ.
Τί έγινε πάλι τότε; Νέος, μετά από εκείνο του 2001 με τη μεταρρύθμιση του Τάσου Γιαννίτση τον Ιούνιο του 2001, χαλασμός με τον ίδιο χαρακτηρισμό ως … «λαγό» να κοσμεί και τον Νίκο Γκαργκάνα!
ΠΑΣΟΚ 2008: «Δημιουργείτε εικόνα κατάρρευσης για … άλλες δράσεις»!
Δηλαδή, όλες αυτές οι διαπιστώσεις και προτάσεις πριν από 30 και 20 χρόνια όχι μόνο αγνοούνταν, αλλά και χαρακτηρίζονταν και ως .. «αντιλαϊκή», ως «αντικοινωνικές», ως … πρόσχημα ότι το ασφαλιστικό σύστημα είναι υπό κατάρρευση για να εφαρμοστούν… νεοφιλελεύθερες πολιτικές και μάλιστα το 2008, όταν καράβια χάνονταν, αλλά οι βαρκούλες αρμένιζαν χαζοχαρούμενα!
Αλλά, η απύθμενη πολιτική ανευθυνότητα ή σκοπιμότητα δεν περιοριζόταν μόνο σε αυτές τις «εθιμικές» αντιδράσεις. Μολονότι δεν ήταν «αθώα του αίματος», προεκλογικά το εκάστοτε κόμμα εξουσίας κατήγγελλε την εκάστοτε κυβέρνηση για κατάρρευση των ασφαλιστικών ταμείων και δεσμεύσεις για χρηματοδότηση (από ποιόν άλλον;) από το κράτος, δηλαδή από τους πολίτες – φορολογουμένους. ‘Όταν το κόμμα αυτό γινόταν κυβέρνηση πάθαινε αυτό που κάνει η γίδα στο πουρνάρι, δηλαδή το τραβάει το τομάρι, διότι άκουγε τα ίδια από τον πρώην κυβερνητικό κόμμα που βρέθηκε στην αντιπολίτευση! Θυμήθηκα μάλιστα ότι κατά τη συζήτηση στη Βουλή της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης (15 Φεβρουαρίου 2008), ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε προτείνει … δημοψήφισμα (ρε μανία με το … «στρίβειν»!), τονίζοντας ότι «η κυβέρνηση εικόνα κατάρρευσης του ασφαλιστικού για άλλες δράσεις»! Κατά τη συζήτηση στη Βουλή της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης στις 15 Φεβρουαρίου
«Οικονομικός Ταχυδρόμος»: Πώς το ψηφοθηρικό «τσουνάμι» σάρωσε την κοινωνική ασφάλιση!
Ήταν οι ίδιοι που με τα εγκληματικά κομματικά τερτίπια προκαλούσαν το εφιαλτικό «τσουνάμι» που απειλούσε και απειλεί τις συντάξεις και τους συνταξιούχους και τους κρατικούς προϋπολογισμούς. Διότι, όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί ήδη πριν από τέσσερις τουλάχιστον δεκαετίες, αν το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα της χώρας δεν είχε μετατραπεί από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, αντιπολιτεύσεις και συνδικαλιστές σε εφαλτήριο για να διατηρήσουν την εξουσία ή να καταλάβουν ή ανακαταλάβουν την εξουσία ή να γίνουν βουλευτές και στη συνέχεια υφυπουργοί και υπουργοί, με χαριστικές προεκλογικές κυρίως διατάξεις σε νομοσχέδια ή άλλες τροπολογίες της ντροπής για το πολιτικό σύστημα. Σε επίρρωση της διαπίστωσης αυτής παραθέτω μερικά εξοργιστικά στοιχεία από το βιβλίο μου «430 ιστορίες οικονομικής τρέλας, 1974-2012», που στηρίζονται κυρίως σε άρθρα μου και σχόλια στον Οικονομικό Ταχυδρόμο»:
-Τον Μάρτιο του 1987 συζητήθηκε στη Βουλή το θέμα των ελλειμμάτων του ΙΚΑ και των οφειλών του κράτους και των οργανισμών του προς αυτό. Τότε αναφέρθηκε ότι, με απόφαση των κυβερνήσεων,70.000 Έλληνες πρόσφυγες από τις Ανατολικές χώρες εντάχθηκαν για συνταξιοδότηση στο ΙΚΑ, χωρίς, κατά πάγια ασφαλιστική αρχή, να έχουν πληρώσει ούτε μια δραχμή ως ασφαλιστική εισφορά. Το ετήσιο κόστος του ΙΚΑ από την απόφαση αυτή ανερχόταν σε 35 δισ. δραχμές, το οποίο, φυσικά, καλυπτόταν ή με δανεισμό με επιτόκιο 18,5% ή με επιχορήγηση από τους … φορολογουμένους. Και να΄ λεγε κανείς ότι τα δημόσια ταμεία ήταν … γεμάτα!
-Το Μάϊο του 1987, στο σύνολο των 1.710.000 Ελλήνων ασφαλισμένων, οι 631.000 είχαν προνομιακή μεταχείριση για τη συνταξιοδότηση, δηλαδή υπάγονταν στον παράδοξο, αλλά ελληνικό, θεσμό των «βαρέων και ανθυγιεινών επαγγελμάτων», στον οποίο εντάχθηκαν και τραγουδιστές νυχτερινού κέντρου, εκφωνητές ραδιοφώνου και … ράπτριες του ΙΚΑ Καλλιθέας!
-Τον Απρίλιο του 1988, από στοιχεία που δημοσιεύθηκε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (14 Απριλίου 1988) απάντηση του πρώην διοικητή του ΙΚΑ Αβέρκιου Καραλή σε προηγούμενη επιστολή του του τότε διοικητή του ΙΚΑ για την κακοδαιμονία του ΙΚΑ Φοίβου Ιωαννίδη («Οικονομικός Ταχυδρόμος» 28 Ιανουαρίου 1988), προκύπτουν, μεταξύ άλλων, τα εξής: Το 1981 το ΙΚΑ είχε 6.064 υπαλλήλους και πραγματοποίησε αύξηση εσόδων κατά 26,3%. Το 1987 το ΙΚΑ είχε 11.000 υπαλλήλους (αθρόοι διορισμοί!), αλλά δεν μπόρεσε να αυξήσει τα έσοδά του ούτε κατά μια ποσοστιαία μονάδα! Οι καθυστερούμενες οφειλές στο ΙΚΑ το 1981 ανέρχονταν στα 13 δισ. δραχμές, ενώ το 1987 ξεπερνούσαν τα 90 δισ. δραχμές! Η αλόγιστη αύξηση του προσωπικού του ΙΚΑ είχε ως αποτέλεσμα την υπέρμετρη διόγκωση των εξόδων διοίκησής του, που από 2,6 δισ. δραχμές το 1981 αυξήθηκαν στα 11 δισ. δραχμές το 1987.
-Στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (18 Ιουλίου 1988) από στοιχεία επιστολής του τότε διοικητή του ΙΚΑ Φοίβου Ιωαννίδη προέκυπταν οι ακόλουθες διαπιστώσεις: Το 1970, το σύνολο των συνταξιούχων αναπηρίας του ΙΚΑ στην Ελλάδα ανερχόταν στα 48.170 άτομα και αντιπροσώπευαν το 22,35% του συνόλου των συνταξιούχων (215.514 άτομα). Το 1986 (τελευταία στοιχεία για τότε) το σύνολο των συνταξιούχων αναπηρίας ανερχόταν στα 137.885 άτομα ή 27% του συνόλου των συνταξιούχων (510.059 άτομα). Τα μεγαλύτερα ποσοστά συνταξιούχων αναπηρίας είχαν το 1986 το Αλιβέρι (47,36%), η Ιεράπετρα (45,21%), η Λευκάδα (44,34%), η Λαμία (44,31%), η Αταλάντη (43,61%), το Ρέθυμνο (41,9%), η Αλεξάνδρεια και τα Οινόφυτα (40%), η Κάλυμνος, τα Νέα Μουδανιά, Κιάτο και Ρόδος (39%).
-Στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (5 Οκτωβρίου 1989) επισημαινόταν ότι έως τότε οι συνταξιοδοτούμενοι ως αντιστασιακοί ανέρχονταν σε 60.000 άτομα. Αλήθεια, με τόσο στρατό, αλήθεια, πώς στεκόντουσαν οι Γερμανοί στην Ελλάδα;
-Στις 11 Ιανουαρίου 1990, πραγματοποιήθηκε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση στη Βουλή για το ΙΚΑ και το Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο, αμφότερα ελλειμματικά, από την οποία προέκυπταν οι ακόλουθες διαπιστώσεις: Το «οργανικό» έλλειμμα του ΙΚΑ το 1989 ήταν μηδενικό, διότι επιχορηγούνταν (όπως συνεχώς έως σήμερα – βλέπε πίνακα) από τον κρατικό προϋπολογισμό (173 δις. δραχμές). Το ΙΚΑ από 3,5 δισ. δραχμές δάνεια το 1981 έφθασε στα 457 δισ. δραχμές το 1989. Ο Κοινωνικός Προϋπολογισμός του 1989 ήταν πλεονασματικός, αλλά από σχόλιο μου προέκυπτε (με πίνακα) ότι κάθε άλλο «κοινωνικές» ήταν οι δαπάνες του αφού: οι συνδικαλιστές πήραν 1,1 εκατ. δραχμές, οι υπάλληλοι της Αγροτικής Τράπεζας 395.146 δραχμές, οι υπάλληλοι του ΟΛΠ 343. 232 δραχμές, οι υπάλληλοι της … Εθνικής Τράπεζας 337.472 δραχμές, οι υπάλληλοι της … Εμπορικής Τράπεζας 256.447 δραχμές και έπονταν άλλοι … παρόμοιοι «αναξιοπαθούντες»! Το ΙΚΑ επιβαρύνθηκε το 1989 με 134 δισ. δραχμές και το 1990 με 158 δισ. δραχμές διότι εντάχθηκαν σε αυτό ηθοποιοί, αρτεργάτες, κεραμεργάτες, πρόσφυγες, Αιγυπτιώτες και άλλοι, οι οποίοι δεν είχαν πληρώσει ούτε δραχμή ως εισφορά στον ασφαλιστικό οργανισμό. Το ΝΑΤ, το οποίο το 1981 είχε πλεόνασμα 350 εκατ. δολαρίων (!) σε συνάλλαγμα για να φθάσει το 1989 να έχει … έλλειμμα 108 δισ. δραχμών, είχε 21.211 ασφαλισμένους και 49.358 συνταξιούχους από τους οποίους μόνο 18.000 ήταν πραγματικοί … ναυτικοί!
• Η Νέα Δημοκρατία μείωσε το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης των ναυτικών στα 50 έτη και των οικοδόμων στα 58, και των εργαζομένων στη ΔΕΗ κλπ. Επίσης, ο αριθμός των αναπήρων συνταξιούχων του ΙΚΑ αυξήθηκε από το 1981 έως το 1989 κατά 55,6%, λες κι έγινε πόλεμος!
-Στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (1 Δεκεμβρίου 1988) δημοσιεύθηκε ότι άνθρωπος 37 ετών, νέος, γερός και με κάποιες γραμματικές γνώσεις έπαιρνε σύνταξη από το ΙΚΑ περίπου 60.000 δραχμών!
-Το 1989 διατέθηκαν 9,5 δισ. δραχμές για 53.596 πρόωρες αγροτικές συντάξεις και το 1990 διατέθηκαν 10,2 δισ. δραχμές για 8.590 πρόωρες αγροτικές συντάξεις.
-Την 1η Φεβρουαρίου 1990, με απόφαση της Επιτροπής Τιμών και Εισοδημάτων, αυξήθηκαν κατά 20% οι συντάξεις 167.000 ατόμων του Ταμείου Επαγγελματοβιοτεχνών Ελλάδα (ΤΕΒΕ), του Ταμείου Συντάξεων Αυτοκινητιστών (ΤΣΑ) και του Ταμείου Ασφαλίσεων Εμπόρων (ΤΑΕ)., με κόστος 16 δις. δραχμών και με κάλυψη από τους φορολογούμενους!
-Την 1η Φεβρουαρίου 1990, ικανοποιήθηκαν ασμένως και από τα τρία κόμματα που στήριζαν τότε την Οικουμενική Κυβέρνηση του Ξενοφώντα Ζολώτα τα τέσσερα από τα πέντε αιτήματα των οικοδόμων ( Επίδομα ασθενείας που θα υπολογιζόταν ότι θα κόστιζε στο ΙΚΑ 300 εκατ. δραχμές το χρόνο, ασφαλιστική κάλυψη από το ΙΚΑ και των οικοδόμων που εργάζονται κατ΄ αποκοπήν, αναγνώριση, χωρίς αίτηση (!), των ενσήμων του ΙΚΑ για όλες τις ημέρες εργασίας και στην επικουρική σύνταξη, αναγνώριση του χρόνου προϋπηρεσίας στη ρύθμιση για τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα). Τότε, λοιπόν, το ΙΚΑ επιχορηγούνταν από τον κρατικό προϋπολογισμό με 137 δισ. δραχμές το 1988 και 170 δισ. δραχμές το 1989!
-Από σχόλιό μου στην εφημερίδα «Νέα» (22 Οκτωβρίου 1991) υπό τον τίτλο «Συνταξιούχοι … μαϊμού!» αποκάλυπτα τα ακόλουθα: οι συνταξιούχοι του ΙΚΑ ήταν 650.000 άτομα, από τους οποίους οι 304.000 λόγω γήρατος και 161 λόγω αναπηρίας. Από τους 746.000 συνταξιούχους του ΟΓΑ, οι 564.000 περίπου ήταν λόγω γήρατος και οι … 182.000 περίπου λόγω αναπηρίας! Μόνο στο ΙΚΑ και τον ΟΓΑ οι συνταξιούχοι λόγω αναπηρίας είναι πάνω από … 340.000 άτομα ή αντιπροσώπευαν ποσοστό 25% του συνόλου των συνταξιούχων ή επιβάρυναν το ΙΚΑ με 70 περίπου δισ. δραχμές και τον ΟΓΑ με 13 δισ. δραχμές το χρόνο!
-Τον Ιούλιο του 1992, παρά τα εφιαλτικά δημόσια ελλείμματα, και η τότε κυβέρνηση εμφανιζόταν «γενναιόδωρη» και «πονόψυχη»! Αποφασίσθηκε η διαγραφή χρεών του ΙΚΑ για τη χρήση 1991 ύψους 181,4 δισ. δραχμών και άλλων ύψους 240,8 δισ. δραχμών για τη χρήση του 1992, με τη γνωστή βολική λύση της πρόσθετης επιβάρυνσης των φορολογουμένων με την επιβολή ειδικού τέλους …
-Στις 10 Μαρτίου του 1994, εκτιμάτο ότι το ΙΚΑ έχανε κάθε χρόνο από εισφοροδιαφυγή πάνω από 90 δισ. δραχμές ή πάνω από 260 εκατ. ευρώ, η οποία οφειλόταν, τάχα στην τεράστια έλλειψη σε εξειδικευμένο προσωπικό!
-Στις 16 Νοεμβρίου του 1995, δημοσιεύθηκαν οι όροι και οι προϋποθέσεις υπό τις οποίες θα μπορούσαν εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά (αυτά που κρατικοποιήθηκαν τον Οκτώβριο του 1985!) να αποχωρήσουν από την εταιρεία με πρόωρη σύνταξη, με προκλητικές παροχές (όσοι άνδρες και γυναίκες έχουν 10.500 ημέρες ασφάλισης παίρνουν πλήρη σύνταξη ανεξαρτήτως ηλικίας και όσοι άνδρες έχουν 9.500 ημέρες ασφάλισης και ηλικία 54 ετών παίρνουν πλήρη σύνταξη!)
-Στα μέσα Ιουνίου του 1997, με στοιχεία αποκαλύφθηκαν συνταξιούχοι «μαϊμού» του ΙΚΑ.. Τότε, έκθεση αποκάλυπτε ότι κατά την τελευταία διετία εξετάσθηκαν από τις Υγειονομικές Επιτροπές 39.400 ασφαλισμένοι για αναπηρία. Από εξονυχιστικό έλεγχο πρωτοβαθμίως διαπιστώθηκε ότι πήραν συντάξιμο ποσοστό … 83% και δευτεροβαθμίως πήραν συντάξιμο ποσοστό μόνο 55,5%!!! Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, εξετάζονταν 100 φάκελοι κατά μέσον όρο την ημέρα για … αναπηρία ή 2.000 το μήνα ή 24.000 το χρόνο!!!
