Το «ναι» του γαλλογερμανικού άξονα στη βελτιωμένη αμερικανική πρόταση για παγκόσμιο κατ’ελάχιστον φορολογικό συντελεστή για τα κέρδη των επιχειρήσεων (ήτοι των πολυεθνικών) στέλνει σαφώς θετικό μήνυμα για τη δυνατότητα της πρότασης να συλλέξει αρκετή αποδοχή για να προχωρήσει. Όμως, καλό είναι να κρατάμε… μικρό καλάθι.
Καταρχάς, οι ίδιοι οι Αμερικανοί που έθεσαν για πρώτη φορά στο τραπέζι την όλη ιδέα ενός παγκόσμιου μίνιμουμ εταιρικού φόρου, που θα πατάξει τη φοροδιαφυγή και τον τρόπο που οι πολυεθνικές χρησιμοποιούν τα «παραθυράκια» των εθνικών φορολογικών πλαισίων, έσπευσαν να επισημάνουν πως το 15% που πρότειναν είναι μόλις το σημείο εκκίνησης για τις διαπραγματεύσεις που θα “τρέξουν” στο πλαίσιο του ΟΟΣΑ.
Σημείο εκκίνησης το 15%
Κοινώς, το υπουργείο Οικονομικών και η Τζάνετ Γέλεν που είχαν τοποθετήσει την αρχική αμερικανική πρόταση στο 21%, σαφώς θα πιέσουν ώστε το 15% να ανέβει. Μην ξεχνάμε πως ήδη με την κατάργηση των φοροαπαλλαγών της εποχής Τραμπ, ο οποίος είχε μειώσει τον εταιρικό συντελεστή από το 35% στο 21%, η κυβέρνηση Μπάιντεν ανεβάζει τον συντελεστή στο 28%. Μια αύξηση που ήδη οι αμερικανικοί κολοσσοί φέρουν… βαρέως, πόσο μάλλον σε σχέση με έναν παγκόσμιο συντελεστή στο 15%!
Στο πλαίσιο του ίδιου πακέτου φορολογικών μεταρρυθμίσεων του κ. Μπάιντεν, για τη συγκέντρωση κονδυλίων που θα χρηματοδοτήσουν το μεγάλο επενδυτικό πακέτο του Jobs Plan, ο μίνιμουμ συντελεστής για τις αμερικανικές πολυεθνικές εταιρείες διπλασιάζεται από το 10,5% στο 21%.
Πέρα από τις δυσκολίες που θα έχει να αντιμετωπίσει στο εσωτερικό πεδίο, ο Λευκός Οίκος δεν είναι απαραίτητο πως μπορεί να βασιστεί ούτε στους παραδοσιακούς συμμάχους των ΗΠΑ. Διότι άλλο οι φιλίες κι άλλο οι… business.
Διαφωνίες και… αστερίσκοι
Για παράδειγμα, η Βρετανία –ο υποτιθέμενος στενότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στην ευρωπαϊκή ήπειρο- δεν «βλέπει» το θέμα διόλου ζεστά. Βέβαια, έχει αποφύγει να το πει ευθέως και δημοσίως, όμως ο υπουργός Οικονομικών Ρίσι Σουνάκ, περιορίστηκε αόριστα να δηλώσει πρόσφατα πως το ΗΒ θα συζητούσε την προοπτική ενός παγκόσμιου ελάχιστο φόρου μόνο στο πλαίσιο ενός γενικότερου πακέτου.
Τι σημαίνει ακριβώς αυτό, δεν είναι βέβαιο, αλλά είναι γνωστό πως το Λονδίνο έχει βγει… στη γύρα για να προσελκύσει νέους επενδυτές στο City, που έχει μισοαδειάσει μετά το Brexit και θα κοιτάξει πρώτα το δικό του συμφέρον σε μια προσπάθεια να υποστηριχθεί η βρετανική οικονομία και ανάκαμψη.
Εξάλλου, το Λονδίνο και όχι μόνο ανησυχεί πως η πρόταση Μπάιντεν ενδεχομένως να «κοπεί» στο Κογκρέσο, οπότε το όλο θέμα θα ναυαγήσει, άρα αφήνει έτερες χώρες να βγουν μπροστά διατυπώνοντας την αντίδραση τους και ρισκάροντας τη δυσαρέσκεια του Οβάλ Γραφείου.
Για παράδειγμα, η γειτονική Ιρλανδία που στήριξε το κέλτικο οικονομικό θαύμα σε έναν φορολογικό συντελεστή για τις επιχειρήσεις που δεν ξεπερνά το 12,5%, δύσκολα θα μπορούσε να είναι δεκτική σε έναν κατ’ έλάχιστον παγκόσμιο φόρο στο 15%, πόσο μάλλον παραπάνω.
Πάντως, ακόμη και η Γαλλία, που μαζί με τη Γερμανία σήμερα, αντέδρασε θετικά στην αμερικανική πρόταση του 15%, θα βάλει στο τραπέζι τους δικούς της αστερίσκους. «Μπορούμε να ζήσουμε με 15% αλλά το κρίσιμο ερώτημα είναι να καθοριστεί ένα παγκόσμιο πλαίσιο και για τον ψηφιακό φόρο» σχολίασε, μεταξύ άλλων, ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μπρουνό Λεμέρ.
Κοινώς η Γαλλία και έτερες χώρες, όπως και η Ιταλία, που έχουν πάρει πολύ «ζεστά» το ζήτημα της επιβολής ενός ψηφιακού φόρου, σε σημείο που να πιέζουν και για μια συνολική πανευρωπαϊκή στήριξη, δεν πρόκειται να ξεχάσουν τον digital φόρο και τον πόλεμο που έχουν ανοίξει με τους αμερικανικούς τεχνολογικούς κολοσσούς, τους οποίους το εν λόγω τέλος αφορά σχεδόν… φωτογραφικά.
