Σαν σήμερα: Ο Μάλθους κυκλοφορεί το «Δοκίμιο για την Αρχή του πληθυσμού»

Το βιβλίο «Δοκίμιο για την Αρχή του πληθυσμού» δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά ανώνυμα στις 7 Ιουνίου 1798, αλλά ο συγγραφέας σύντομα αναγνωρίστηκε ως ο αιδεσιμώτατος Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους. Το βιβλίο προειδοποιούσε για μελλοντικές δυσκολίες, σχετικά με τον πληθυσμό που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο (έτσι ώστε να διπλασιάζεται κάθε 25 χρόνια), ενώ η παραγωγή τροφίμων αυξάνεται με αριθμητική πρόοδο, πράγμα το οποίο δημιουργεί διαφορά με αποτέλεσμα την έλλειψη τροφής και λιμού, εκτός εάν μειωθούν τα ποσοστά γεννήσεων.

Αν και δεν ήταν το πρώτο βιβλίο για τον πληθυσμό, το βιβλίο του Μάλθους πυροδότησε τη συζήτηση σχετικά με το μέγεθος του πληθυσμού στη Βρετανία και συνέβαλε στην έγκριση του νόμου απογραφής του 1800. Ο νόμος αυτός επέτρεψε τη διεξαγωγή εθνικής απογραφής στην Αγγλία, την Ουαλία και τη Σκωτία, ξεκινώντας το 1801 που συνεχίζεται κάθε δέκα χρόνια έως σήμερα. Η 6η έκδοση του βιβλίου (1826) αναφέρθηκε ανεξάρτητα ως βασική επιρροή τόσο από τον Δαρβίνο όσο και από τον Αλφρεντ Ράσελ Ουόλας στην ανάπτυξη της θεωρίας της φυσικής επιλογής.

Ένα βασικό τμήμα του βιβλίου ήταν αφιερωμένο σε αυτό που είναι τώρα γνωστό ως ο Μαλθουσιανός Νόμος του Πληθυσμού. Η θεωρία ισχυρίζεται ότι τα αυξανόμενα ποσοστά πληθυσμού συμβάλλουν στην αύξηση της προσφοράς εργασίας και αναπόφευκτα μειώνουν τους μισθούς. Στην ουσία, ο Μάλθους φοβόταν ότι η συνεχιζόμενη αύξηση του πληθυσμού είναι το λίκνο της φτώχειας.

Το 1803, ο Μάλθος δημοσίευσε, με τον ίδιο τίτλο, μια πολύ αναθεωρημένη δεύτερη έκδοση του έργου του. Η τελική του έκδοση, η 6η έκδοση, δημοσιεύθηκε το 1826. Το 1830, 32 χρόνια μετά την πρώτη έκδοση, ο Μάλθους δημοσίευσε μια συνοπτική έκδοση με τίτλο «Μια συνοπτική άποψη για την αρχή του πληθυσμού», η οποία περιελάμβανε απαντήσεις σε κριτικές για το μεγαλύτερο έργο.

Έγραψε το πρωτότυπο κείμενο ως αντίδραση στην αισιοδοξία του πατέρα του και των συνεργατών του πατέρα του (κυρίως του Ρουσσώ σχετικά με τη μελλοντική βελτίωση της κοινωνίας. Ο Μάλθους έγραψε επίσης την υπόθεσή του ως μια συγκεκριμένη απάντηση στα γραπτά του Γουίλιαμ Γκόντγουιν (1756–1836) και του Μαρκήσιου ντε Κονκόρτσετ (1743–1794).

Ο Μάλθους θεωρούσε τα ιδανικά της μελλοντικής βελτίωσης της ανθρωπότητας με σκεπτικισμό, θεωρώντας ότι σε όλη την ιστορία ένα τμήμα κάθε ανθρώπινου πληθυσμού φαινόταν να βυθίζεται στη φτώχεια. Εξήγησε αυτό το φαινόμενο υποστηρίζοντας ότι η αύξηση του πληθυσμού γενικά επεκτάθηκε σε καιρούς και σε περιοχές με αφθονία πόρων έως ότου ένα σχετικά μεγάλο μέγεθος πληθυσμού, σε σχέση με μια πιο μέτρια προσφορά πρωτογενών πόρων, προκαλούσε δυσφορία:

«Ωστόσο, σε όλες τις κοινωνίες, ακόμη και σε εκείνες που είναι πιο φαύλες, η τάση για ενάρετη προσκόλληση [δηλαδή, ο γάμος] είναι τόσο ισχυρή, που υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια για αύξηση του πληθυσμού. Αυτή η συνεχής προσπάθεια, όπως τείνει συνεχώς να υποβάλλει τις χαμηλότερες τάξεις της κοινωνίας να ταράσονται και να αποτρέπουν οποιαδήποτε μεγάλη μόνιμη βελτίωση της κατάστασής τους» . (Κεφάλαιο ΙΙ)

Ο Μάλθους υποστήριξε ότι δύο τύποι ελέγχων διατηρούν τον πληθυσμό εντός των ορίων των πόρων: Ο πρώτος ή προληπτικός έλεγχος για τη μείωση των ποσοστών γεννήσεων και ο δεύτερος, ή θετικός έλεγχος για να επιτρέπονται υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας. Αυτός ο δεύτερος έλεγχος «καταστέλλει μια αύξηση που έχει ήδη ξεκινήσει», αλλά «περιορίζεται κυρίως, αν και όχι μόνο αποκλειστικά, στις χαμηλότερες τάξεις της κοινωνίας». Οι προληπτικοί έλεγχοι θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τον έλεγχο των γεννήσεων, την αναβολή του γάμου και την αγαμία, ενώ οι θετικοί έλεγχοι θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν πείνα, ασθένειες και πόλεμο.

Ορισμένοι, όπως ο Ουίλιαμ Φαρρ και ο Καρλ Μαρξ υποστήριξαν ότι ο Μάλθους δεν αναγνώριζε πλήρως την ανθρώπινη ικανότητα να αυξάνει την προμήθεια τροφίμων. Σε αυτό το θέμα, ωστόσο, ο Μάλθους είχε γράψει: «Η κύρια ιδιαιτερότητα που διακρίνει τον άνθρωπο από άλλα ζώα, σχετικά με τα μέσα που χρησιμοποιεί, είναι η δύναμη που διαθέτει, να αυξάνει πολύ σημαντικά αυτά τα μέσα».

Σε μεταγενέστερες εκδόσεις του δοκίμιου του, ο Μάλθους διευκρίνισε την άποψή του ότι εάν η κοινωνία στηριζόταν στην ανθρώπινη δυστυχία για να περιορίσει την αύξηση του πληθυσμού, τότε πηγές δυστυχίας (π.χ. πείνα, ασθένεια και πόλεμος, που ορίστηκαν από τον Μάλθους ως “θετικοί έλεγχοι στον πληθυσμό”) αναπόφευκτα θα έπλητταν την κοινωνία, όπως και οι ασταθείς οικονομικοί κύκλοι. Από την άλλη πλευρά, οι «προληπτικοί έλεγχοι» στον πληθυσμό που περιόριζαν τις γεννήσεις, όπως οι αναβαλόμενοι γάμοι, θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν υψηλότερο βιοτικό επίπεδο για όλους, αυξάνοντας παράλληλα την οικονομική σταθερότητα.