Εξαγωγές: Σκίζουμε ή όχι;

Σχεδόν 50% αυξήθηκαν οι εξαγωγές ελληνικών αγαθών τον Απρίλιο, δείγμα του ότι η παγκόσμια οικονομία επανέρχεται στην κανονικότητα και οι «πληγές» της πανδημίας επουλώνονται μέρα με τη μέρα. Ακόμη και χωρίς τα πετρελαιοειδή που έχουν ειδικό βάρος στη διαμόρφωση των εξαγωγικών επιδόσεων, οι εξαγωγές των υπόλοιπων προϊόντων αυξήθηκαν κατά 37%, αποδεικνύοντας για ακόμη μία φορά τη δυναμική των ελληνικών εξαγωγών. Η ουσία όμως είναι να σταματήσουμε να μιλάμε κάποτε για «δυναμική» και να κάνουμε λόγο για μια παγιωμένη κατάσταση διεύρυνσης του αριθμού των εξαγωγικών επιχειρήσεων, του όγκου των προϊόντων αλλά και των αγορών προορισμού.

Σήμερα μόνο το 15% των ελληνικών επιχειρήσεων εμφανίζει εξαγωγική δραστηριότητα και μάλιστα η συντριπτική πλειονότητα των εξαγωγών προέρχεται από μόλις 250 εταιρείες. Στα χρόνια της κρίσης, η Πορτογαλία που ήταν στην ίδια κατηγορία με την Ελλάδα (υψηλό δημόσιο χρέος, επιβολή μνημονίων) στην κυριολεξία σώθηκε από τις εξαγωγές αφού ξεπέρασαν τα 90 δισ. σε αξία. Στην Ελλάδα αντιθέτως κάποιες εταιρείες υποχρεώθηκαν να διακόψουν την εξαγωγική τους δραστηριότητα ενώ κάποιες άλλες ανέπτυξαν εξωστρέφεια ως λύση ανάγκης, χωρίς προπαρασκευή και πλάνο.

Το ποσοστό των εξαγωγών μας το 2020 ως ποσοστό του ΑΕΠ διαμορφώθηκε στο 18% (30 δισ. εξαγωγές με ΑΕΠ 168 δισ.), όταν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες το αντίστοιχο ποσοστό κυμαίνεται από 40% έως 80%(!). Επίσης, η συμμετοχή της βιομηχανίας και της γεωργίας στο σύνολο των εξαγωγών είναι υποτονική ενώ υπάρχουν οι προοπτικές, καθώς τα προϊόντα της μεταποίησης και της πρωτογενούς παραγωγής είναι ιδιαίτερα ποιοτικά.

Η δυναμική υπάρχει, και το brand Ελλάδα κερδίζει πόντους. Το μυστικό για να αποδειχθούν οι εξαγωγές σωτήριες και για την Ελλάδα είναι η δημιουργία συνασπισμών στις μικρές επιχειρήσεις ώστε να σχηματιστεί κρίσιμη εξαγωγική μάζα, η μείωση του κενού των τεχνολογικών επενδύσεων σε σχέση με τους ανταγωνιστές και η περαιτέρω ανάπτυξη των δικτύων στους υφιστάμενους προορισμούς αλλά και σε νέους.