Το μεγάλο τείχος της κινεζικής οικονομίας

Kαθώς προχωράμε στο 2021, υπάρχουν περισσότερα σημάδια επιστροφής στην προ-πανδημική ομαλότητα. Οι οικονομικοί δείκτες σε πολλά μέρη του κόσμου ενισχύονται και οι ανησυχίες σχετικά με μαζική ανεργία υποχωρούν. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα στην καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας: οι αλληλεπιδράσεις της Κίνας με τον υπόλοιπο κόσμο φαίνεται να έχουν πάρει μια ακόμη αρνητική στροφή λόγω της πανδημίας.

Οπως και σε κάθε άλλη χώρα, η οικονομική ανάπτυξη της Κίνας θα επηρεαστεί μεσοπρόθεσμα από τον ρυθμό αύξησης της παραγωγικότητας και το μέγεθος και τη σύνθεση του εργατικού δυναμικού της. Επειδή το εργατικό δυναμικό σταμάτησε να αυξάνεται, η πρόσθετη οικονομική ανάπτυξη θα πρέπει να προέλθει από την αύξηση της παραγωγικότητας. Εδώ η Κίνα πρέπει να επιλύσει μια μεγάλη αντίφαση. Συνήθως, οι πιο παραγωγικοί τομείς μιας οικονομίας είναι στη μεταποίηση και όχι στις υπηρεσίες. Και είναι στη μεταποίηση η ευκολότερη επίτευξη πρόσθετων κερδών παραγωγικότητας. Αλλά η Κίνα πρέπει ταυτόχρονα να ενισχύσει τον ρόλο της προσωπικής κατανάλωσης, πράγμα που γενικά συνεπάγεται υψηλότερη ζήτηση για υπηρεσίες. Η επίτευξη και των δύο στόχων ταυτόχρονα είναι ευκολότερο να λέγεται από το να γίνεται. Υποψιάζομαι ότι οι κινέζοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δεν έχουν ακόμη σκεφτεί αρκετά για αυτό το δίλημμα ή για το πώς μπορεί να επηρεάσει τις άλλες διεθνείς προκλήσεις της Κίνας. Ακόμη και πριν από την πανδημία COVID-19 ήταν σαφές ότι η οικονομία της Κίνας είναι απλά πολύ μεγάλη για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής για να αγνοήσουν τις παγκόσμιες επιπτώσεις της λήψης αποφάσεών τους. Ζητήματα, που κυμαίνονται από κινεζικούς τεχνολογικούς γίγαντες όπως η Huawei έως την παρουσία κινέζων φοιτητών σε δυτικά πανεπιστήμια, είχαν γίνει πηγή έντασης. Και, φυσικά, υπάρχουν διεθνείς ανησυχίες σχετικά με το καθεστώς ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Κίνας και τις εγχώριες αποτυχίες που επέτρεψαν στον COVID-19 να κλιμακωθεί από ένα ξέσπασμα ίωσης σε πανδημία. Στο τέλος της ημέρας, η Κίνα θα χρειαστεί τον υπόλοιπο κόσμο εάν θέλει τόσο αύξηση της εγχώριας κατανάλωσης όσο και της παραγωγικότητας.

Ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο η Κίνα μπορεί να βελτιώσει τη διεθνή της θέση είναι μέσω μιας ήπιας διπλωματίας που σέβεται τις προτιμήσεις και τις φιλοδοξίες άλλων χωρών, αντί να τις αντιμετωπίζει ως πηγές αντιπαράθεσης. Χωρίς μια τέτοια αλλαγή στάσης, η Κίνα δεν θα επιτύχει τον στόχο διπλασιασμού των εισοδημάτων εντός 15 ετών, αφήνοντας τους πολίτες της – και τους υπόλοιπους από εμάς – σε χειρότερη θέση.

Ο Jim O’ Neill είναι πρώην πρόεδρος της Goldman Sachs Asset Management και πρώην υπουργός Οικονομικών της Βρετανίας. Είναι πρόεδρος της Chatham House.