
Η καγκελάριος αποχώρησε την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου με τις προβλεπόμενες τιμές από το τελετουργικό που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα. Η έκπληξη για πολλούς ήταν οι μουσικές της επιλογές για την τελετή αυτή και ειδικότερα το τραγούδι της Νίνα Χάγκεν που απότι φαίνεται συντρόφευε τις κρύες νύχτες της ως έφηβης στην Ανατολική Γερμανία. Ισως το μήνυμα του αποχαιρετισμού που ήθελε να δώσει ήταν ότι δεν απέχει έτη φωτός από τη σύγχρονη Γερμανία.
Η παραμονή της Μέρκελ για δεκάξι χρόνια στο τιμόνι της χώρας της ήταν ασφαλώς η απόδειξη ότι στην πλειοψηφία των ψηφοφόρων ενέπνεε ασφάλεια. Αλλά και της προτίμησης τους για συντηρητικές επιλογές παρότι, ας μην το ξεχνάμε, η καγκελάριος συγκυβέρνησε με τους σοσιαλδημοκράτες. Οι τελευταίοι δεν μπόρεσαν ν’αλλάξουν το μίγμα πολιτικής και ο διάδοχος της Μέρκελ, Ολαφ Σόλτς, ως υπουργός Οικονομικών, δεν ακολούθησε πολύ διαφορετική πολιτική από τον προκάτοχό του, Σόιμπλε. Τι πρέπει να περιμένουμε λοιπόν τώρα από το νέο κυβερνητικό συνασπισμό που περιλαμβάνει τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους;
Θα ήταν πρόωρο να κάνουμε λόγο για ριζοσπαστικές αλλαγές. Ωστόσο, η πίεση προς το Βερολίνο αυξάνει για αλλαγή στάσης στο ευρωπαϊκό δημοσιονομικό πεδίο όπως φάνηκε από την προσέγγιση Γαλλίας-Ιταλίας με την υπογραφή της Συμφωνίας του Κιριναλίου. Ασφαλώς και άλλες χώρες θα συνταχθούν, και όχι μόνο στο Νότο, για παγίωση των πιο ελαστικών κριτηρίων για το Σύμφωνο Σταθερότητας που επέβαλε η αντιμετώπιση της πανδημίας. Η κληρονομιά Σόιμπλε δεν μπορεί να ορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού εσαεί από τη στιγμή που και ο ίδιος δεν θα βρίσκεται πλέον στο πολιτικό προσκήνιο.
Η πρωτοβουλία Μακρόν-Ντράγκι αποσκοπεί στο να κερδίσει το γαλλο-ιταλικό δίδυμο την πρωτοβουλία των κινήσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει τη συσπείρωση των «σκληρών» της ΕΕ στα ζητήματα της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Για το λόγο αυτό όσο περισσότερες χώρες της ΕΕ συνταχθούν με τη Γαλλία και την Ιταλία, τόσο το καλύτερο. Γιατί δεν πρόκειται μόνο για την ελαστικοποίηση των κριτηρίων. Η Ευρώπη έχει ανάγκη από μια φιλόδοξη πολιτική επενδύσεων για να καλύψει την απόσταση, ειδικά στην υψηλή τεχνολογία, που τη χωρίζει από τις ΗΠΑ και την Κίνα. Εχει ανάγκη να αποδείξει ότι είναι μια βιώσιμη οικονομική υπερδύναμη που σχεδιάζει το μέλλον. Και επειδή αυτό το μέλλον πρέπει να είναι πράσινο, η συμμετοχή των Πρασίνων στο γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό επιτρέπει να αισιοδοξούμε.
Αλλά υπάρχει και μια ακόμη διάσταση που σηματοδοτεί την αλλαγή σελίδας στη Γερμανία. Πολλοί αναλυτές κάνουν λόγο για τον κοινωνικά φιλελεύθερο χαρακτήρα του προγράμματος του νέου κυβερνητικού συνασπισμού. Για πρώτη φορά μια κυβέρνηση δεσμεύεται για τη διασφάλιση κοινωνικών δικαιωμάτων σε πληθυσμιακές κατηγορίες που ήταν θύματα κοινωνικού αποκλεισμού, όπως οι ομοφυλόφιλοι, οι μετανάστες, οι μονογονεϊκές οικογένειες. Πνέει λοιπόν ένας νέος αέρας στο Βερολίνο και ας ελπίσουμε να κρατήσει χωρίς να προκαλέσει την αντίδραση υπερσυντηρητικών δυνάμεων όπως δυστυχώς η γερμανική ιστορία διδάσκει.


Latest News

Ποιος πληθωρισμός και πού;
Μήπως η περί ακρίβειας φιλολογία συσκοτίζει και τελικά περιθωριοποιεί άλλα, πολύ πιο σοβαρά προβλήματα τα οποία κανείς δεν θέλει να προσεγγίσει και να αντιμετωπίσει;

Τρία χρόνια πανδημία: μάθαμε τίποτα;
Τρία χρόνια πέρασαν από όταν ανακοινώθηκε ότι υπάρχει μια σοβαρή απειλή για την υγεία. Τρία χρονιά μετά, το ερώτημα είναι: πήραμε μαθήματα;

Λεφτά μπορεί και να υπάρχουν
Είπαμε, λεφτά υπάρχουν, το θέμα ωστόσο είναι να επιστρέψει ένα μέρος τους ως ρευστότητα στην αγορά…

Είμαι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί
Η καταπολέμηση της χαμηλής αυτοεκτίμησης ήταν ένας από τους πρώτους ευγενείς στόχους της πολιτικής ορθότητας, όταν έσκασε μύτη, εκεί γύρω στις αρχές της δεκαετίας του 1990

Πίσω από τη διεθνή πολιτική πετρελαίου
Ο ανθρώπινος παράγοντας μπορεί να παίξει σημαντικότερο ρόλο από τις αντικειμενικές συνθήκες και τα ρεαλιστικά δεδομένα για την πορεία της ευημερίας του κόσμου.

Οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας για το 2023
Οι 4 καθοριστικοί παράγοντες

Το ίδιο έργο με τους πλειστηριασμούς
Αναβιώνουν μέρες του 2014

Πολλαπλή κρίση
H ρήξη με την ανεξάρτητη αρχή

Η μόνη ψήφος εμπιστοσύνης
Με καθαρό μυαλό στην προεκλογική περίοδο

Κρίση Ιμίων: διδάγματα 27 χρόνια μετά….
Η κρίση των Ιμίων μπορεί ενδεχομένως (δεν το γνωρίζουμε με βεβαιότητα) να ήταν μια σκηνοθετημένη κίνηση από πλευράς Τουρκίας προκειμένου να θέσει επίσημα (όπως έκανε με τη ρηματική διακοίνωση της 29ης Ιανουαρίου 1996) το ζήτημα των γκρίζων ζωνών. Αλλά 27 χρόνια μετά προσφέρει χρήσιμα διδάγματα.