Θύτες και αυτόχειρες τον καιρό της πανδημίας

Ποιος δικαιούται σήμερα να παριστάνει ότι δεν γνωρίζει τι ακριβώς συμβαίνει;

Ποιος δικαιούται σήμερα να προτάσσει το ατομικό του «θέλω» έναντι του συλλογικού «πρέπει»;

Ποιός δικαιούται σήμερα να θέτει το υπέρτατο αγαθό της ζωής των συνανθρώπων του, ακόμα και των δικών του ανθρώπων, σε δεύτερη μοίρα;

Ποιος δικαιούται σήμερα να «παίζει ρώσικη ρουλέτα» και να εξαναγκάζει τα αγαπημένα του πρόσωπα να βιώνουν τη συντριβή της απώλειάς του;

Η πανδημία μας δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο και μας το δείχνει ξεκάθαρα! Τόσο ξεκάθαρα που και οι πλέον «ιδιόρρυθμοι» υποχρεώνονται τώρα να αναγνωρίσουν ό,τι η ιδεοληψία τους τούς εμπόδιζε να αναγνωρίσουν  τόσο καιρό. Σήμερα κάθε πολίτης στη χώρα αυτήν όχι απλώς γνωρίζει ανθρώπους, ανθρώπους με ονοματεπώνυμο, που έχασαν τη ζωή τους ή κινδύνευσαν να την χάσουν εξαιτίας του κορωνοϊού, αλλά βίωσε/βιώνει το πρόβλημα στο στενό φιλικό/οικογενειακό του περιβάλλον.

Πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι ενίοτε οι μάχες κερδίζονται στην αρχή, αλλά και ενίοτε χάνονται στο τέλος, ακόμα και αν η αρχή είχε δημιουργήσει προσδοκίες θριάμβου.

Σε κάθε μάχη όμως ο καθένας (πρέπει να) έχει τον ρόλο του. Και ο ρόλος αυτός (πρέπει να) καθορίζεται αποκλειστικά και μόνον από την αντικειμενική γνώση και εμπειρία του καθενός, από τις αποδεδειγμένες ικανότητές του, από την υπευθυνότητά του και από τον βαθμό ενσυναίσθησης της ευθύνης που φέρει έναντι του συνόλου.

Χρέος της Πολιτείας και των ειδικών επιστημόνων της Υγείας είναι να υποδεικνύουν στους πολίτες τι ακριβώς πρέπει να κάνουν (ανάλογα με τα διαρκώς μεταβαλλόμενα και απρόβλεπτα δεδομένα της πανδημίας), ώστε να παραμένουν ασφαλείς οι ίδιοι και να συμβάλλουν στην προστασία της κοινότητας.

Χρέος των πολιτών είναι να αντιληφθούν ότι η ανθρωπότητα (αλλά και «μικρόκοσμος» του καθενός) αντιμετωπίζει έναν πρωτόγνωρο κίνδυνο και ότι δεν υπάρχουν ούτε πανάκειες, ούτε μαγικές λύσεις ούτε περιθώρια για αστεϊσμούς.

Η Πολιτεία διά των αρμοδίων οργάνων της οφείλει να λάβει άμεσα όλες τις απαραίτητες αποφάσεις για την προστασία της δημόσιας υγείας και να φροντίσει ώστε οι αποφάσεις αυτές να μην «μείνουν στα χαρτιά», επειδή ορισμένοι αρνούνται να εκτελέσουν το καθήκον τους ή αρνούνται να λειτουργήσουν με την αναγκαία υπευθυνότητα.

Ουδείς «περιορισμός» και ουδεμία «στέρηση» λίγων στιγμών χαλαρότητας και διασκέδασης μπορούν να συγκριθούν με τον πόνο της ασθένειας και τη συντριβή της απώλειας αγαπημένων μας προσώπων.

Το 2023 πρέπει ΟΛΟΙ να ανταλλάσσουμε ευχές με ΟΛΑ τα αγαπημένα μας πρόσωπα και να είμαστε ΟΛΟΙ εδώ. Αλλά αυτό εξαρτάται από την υπευθυνότητά μας!

* Ο Κωνσταντίνος Παΐδας είναι αναπληρωτής καθηγητής του Ε.Κ.Π.Α