Tον Ιούνιο του 1941, όταν ο Χίτλερ εξαπέλυσε την «Επιχείρηση Βαρβαρόσα» εναντίον μιας απροετοίμαστης Σοβιετικής Ενωσης, πίστευε ότι οι στρατιές του θα έχουν μπει στο Λένινγκραντ ή τη Μόσχα πριν από τα Χριστούγεννα.
Επεσε έξω.
Μπήκαμε στην τέταρτη εβδομάδα πολέμου στην Ουκρανία. Και για ένα πράγμα είμαστε βέβαιοι: ούτε στον Πούτιν ήλθαν τα πράγματα όπως τα είχε υπολογίσει
Οι Ρώσοι δεν κάνουν στρατιωτικό περίπατο. Εχουν μεγάλες απώλειες και δεν τους υποδέχεται κανείς ως ελευθερωτές.
Η Ουκρανία καταστρέφεται, αλλά οι Ουκρανοί αντιστέκονται κι ο Ζελένσκι έχει γίνει παγκόσμιος ήρωας.
Η Δύση αντέδρασε πολύ πιο γρήγορα, ενιαία κι αποφασιστικά από όσο υπολόγιζε το Κρεμλίνο.
Η Ρωσία βρίσκεται πλέον στα όρια της χρεοκοπίας και κυρίως στα όρια της καταστροφής όχι μόνο της οικονομίας της αλλά και των φίλων του Πούτιν.
Ε, δεν το λες και μεγάλη επιτυχία.
Υποθέτω ότι ο Πούτιν είχε υποτιμήσει και τις αντιστάσεις και τις αντιδράσεις του δυτικού κόσμου.
Είχε σωστά υπολογίσει ότι το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δεν θα επιλέξουν την πολεμική εμπλοκή. Κι έκανε λάθος συμπεραίνοντας πως ως εκ τούτου οι αντιδράσεις τους θα περιορίζονταν σε συμβολικές ψευτο-κυρώσεις όπως στον πόλεμο της Οσετίας (2008) και της Κριμαίας (2014).
Η ίδια η εξέλιξη των γεγονότων δείχνει ότι έπεσε έξω. Με ανυπολόγιστο κόστος για την Ουκρανία, αλλά και για τη Ρωσία.
Διότι το βασικό λάθος δεν ήταν στρατιωτικό. Ηταν πολιτικό.
Ο Πούτιν ξεκίνησε έναν πόλεμο φοβούμενος (όπως ισχυρίζονται ο ίδιος και οι φίλοι του…) την απομόνωση της Ρωσίας. Κι ακόμη κι αν τον κερδίσει, θα βγει από τον πόλεμο πιο απομονωμένος από ποτέ.
Χρειάζεται να είσαι «ρωσοτσολιάς» στην Ελλάδα για να μη βλέπεις πως όλα τα αποθέματα επιρροής που έχτισε εδώ και τριάντα χρόνια η Ρωσία στον δυτικό κόσμο τινάχτηκαν στον αέρα. Και πως η Μόσχα γίνεται ξανά αποδιοπομπαίος τράγος, όπως την εποχή του Ψυχρού Πολέμου.
Φυσικά τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η Ρωσία παραμένει ένα μεγάλο μέγεθος κι αυτό θα αξιολογηθεί κάποια στιγμή στο μέλλον. Αλλά για τον Πούτιν και το καθεστώς του δεν υπάρχει ορατός δρόμος επιστροφής.
Μπορεί να κατεδαφίσουν την Ουκρανία ή να κρεμάσουν ανάποδα τον Ζελένσκι. Δεν έχω δει όμως στην Ιστορία κανέναν πολιτικό ηγέτη να βγαίνει ανέγγιχτος από έναν χαμένο πόλεμο.
Διότι αν δεν κερδίσεις τον πόλεμο που ξεκίνησες, αυτό σημαίνει ότι τον έχασες. Κι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, όλοι έχουμε καταλάβει ποιος είναι ο «μονά – ζυγά» χαμένος.
Latest News
Βουλή: Τα ανοιχτά ερωτήματα και η πραγματική μομφή
Η συζήτηση στη Βουλή δεν θα έπρεπε να είναι μόνο κοινοβουλευτικός καυγάς
Δουλεύουμε αρκετά, αλλά δεν αρκεί…
Προφανώς κάτι λάθος κάνουμε για να δουλεύουμε τις περισσότερες ώρες και να εισπράττουμε τις μικρότερες αμοιβές στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Λυσσώδης αντίσταση του κράτους
O σχετικά πρόσφατα εκλεγείς νέος πρόεδρος της Αργεντινής Χαβιέρ Μιλέι βρέθηκε μπροστά σε μια περίπου αναμενόμενη αντίδραση του κράτους και των πελατών του
Αβάσταχτη μισθολογική ελαφρότητα
Ο κατώτατος μισθός είναι ένα αναδιανεμητικό εργαλείο που έχει τόσο οφέλη όσο και κόστος
Η στρέβλωση του ανταγωνισμού στις τουριστικές μισθώσεις
Αυτά που έμεναν εκτός του κρατικού σχεδιασμού, ήταν μόνιμα η «ραχοκοκαλιά» των ελληνικών ξενοδοχείων
Ερευνάτε, ερευνάτε, ερευνάτε…
Χωρίς έρευνα και γνώση, η δημοκρατία παραμένει κενή περιεχομένου
Με νέους επενδυτές
Είναι ώρα να δούμε πώς θα αξιοποιήσουμε όλα αυτά τα δυνατά κομμάτια που μόλις δημιουργήσαμε
«Εγγυημένη ατιμωρησία» – για ποιους;
Δημιουργείται μια τάση εξιδανίκευσης του τίποτα
60 λεπτά. Φθάνουν;
Επί της ουσίας η «Ώρα της Γης», αποτελεί παγκόσμια υπενθύμιση της σημασίας της εξοικονόμησης ενέργειας και της περιβαλλοντικής διαχείρισης
Έμμεση διαφήμιση
Η ρητορική περί της ανομίας στα πανεπιστήμια