Οι συναντήσεις των ελλήνων ηγετών με τους τούρκους ομολόγους τους διαπνέονται από μία δική τους δυναμική. Εχουν παρεξηγήσεις, δυστοκίες και προφανώς υπακούν, σε μεγάλο βαθμό, στις εσωτερικές πολιτικές προτεραιότητες του καθενός. Ακόμη και όταν υπήρχαν πιθανότητες να πνεύσει ένας ούριος διπλωματικός άνεμος στις διαπραγματεύσεις για την επίλυση των διαφορών τους σε κομβικές πολιτικές εξελίξεις – συνήθως εκλογικές αναμετρήσεις – οι συνομιλητές ανέβαλλαν τις αποφάσεις για αργότερα, δηλαδή για… ποτέ.
Υπάρχει όμως ένα στοιχείο το οποίο είναι μάλλον θλιβερό και εντοπίζεται κυρίως στην ελληνική πλευρά. Δεν αφορά την πολιτική ηγεσία, αλλά τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζονται οι ελληνοτουρκικές συναντήσεις (είτε κορυφής είτε χαμηλότερου επιπέδου) από τα μέσα ενημέρωσης και από την κοινή γνώμη. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι υπάρχει αμοιβαία καχυποψία μεταξύ των δύο χωρών – και είναι λογικό να υπάρχει, ιδιαίτερα στην Αθήνα με όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία, πολλά, χρόνια εξαιτίας της τουρκικής συμπεριφοράς. Το 2020 παραμένει άλλωστε πολύ φρέσκο.
Αλλο όμως αυτό και άλλο η δαιμονοποίηση όποιου έλληνα πολιτικού ή αξιωματούχου αποφασίσει να συνομιλήσει με έναν τούρκο ομόλογό του ή η άκριτη αναπαραγωγή της όποιας δήλωσης τούρκου αξιωματούχου αρέσκεται να το παίζει ειδικός επί των Ελληνοτουρκικών. Είναι δε αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ήδη πριν από την πραγματοποίηση της συνάντησης του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν την περασμένη Κυριακή 13 Μαρτίου στην Κωνσταντινούπολη, τα συμπεράσματα για την έκβασή της είχαν ήδη εξαχθεί. «Ξεπούλημα», «τα δίνουμε όλα», «συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο», «μοιράζουμε την ΑΟΖ» ήταν ορισμένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία σε διάφορα, υποτιθέμενα, «ρεπορτάζ». Προφανώς ορισμένοι γνώριζαν εκ των προτέρων τι συζητήθηκε και σε ποιο πλαίσιο και είχαν καταλήξει στο συμπέρασμά τους: ότι ο έλληνας πρωθυπουργός «τα έδωσε όλα» στους Τούρκους.
Οι διαβουλεύσεις με την Τουρκία θα είναι πάντα δύσκολες. Ο φάκελος των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι δύσκολος ακόμη και για τους καλύτερους γνώστες των λεπτομερειών. Είναι όμως άδικο να ισχυρίζονται ορισμένοι, χωρίς μάλιστα σαφή στοιχεία, ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις ή οι αξιωματούχοι και εμπειρογνώμονες που χειρίστηκαν ή σήμερα χειρίζονται τα ζητήματα αυτά προσέρχονται σε μια συνάντηση – ή και σε μία καθαρή διαπραγμάτευση – με την πρόθεση να παραχωρήσουν κάτι στην άλλη πλευρά. Υπήρξαν παραλείψεις στο παρελθόν; Υπήρξαν. Σημειώθηκαν λάθη; Σημειώθηκαν. Θα μπορούσαμε να τα έχουμε πάει καλύτερα; Θα μπορούσαμε. Υφίστανται υπερβολικές και αναθεωρητικές επιδιώξεις από την άλλη πλευρά; Υφίστανται.
Αν όμως ορισμένοι θεωρούν ότι με μία «λογική μηδενικού αθροίσματος» ή με την οχύρωση πίσω από θέσεις που μπορεί ενώπιον δικαιοδοτικών οργάνων (στην προσφυγή στα οποία ομνύουμε, γενικώς και αορίστως) να μη γίνουν αποδεκτές, να λύσουμε προβλήματα, τότε μάλλον είναι εκείνοι που προωθούν άλλου είδους ατζέντες.
Ο εξ Ανατολών γείτονας θα παραμείνει δύσκολος αντίπαλος και η αντιμετώπισή του, όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια, θα είναι περίπλοκη και πολύ απαιτητική. Η χώρα μας όμως έδειξε, τόσο τον Μάρτιο όσο και το καλοκαίρι του 2020 (για να επικαλεστούμε τα πιο πρόσφατα παραδείγματα), ότι είναι αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα δίκαια και τα συμφέροντά της, προχωρώντας μάλιστα και σε κοστοβόρους, πλην αναγκαίους, εξοπλισμούς εν μέσω πανδημίας. Τώρα, αν κάποιοι προτιμούν να κλειστούμε στο καβούκι μας ή βλέπουν φινλανδοποίηση εκεί που δεν υπάρχει επειδή μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας, ας επιμείνουν στον άγονο αρνητισμό. Απλά ας γνωρίζουν ότι αυτός δεν ταυτίζεται με τον σκληρό ρεαλισμό.
Latest News
Ευρωψηφοδέλτια με όρους casting «μαϊντανών»
Ο τρόπος που τα κόμματα φτιάχνουν τα ευρωψηφοδέλτιά τους είναι ενδεικτικός του πώς αντιμετωπίζουν τους πολίτες
Μπορούμε να αλλάξουμε;
Ο κόσμος έχει αλλάξει. Νέες δυνάμεις έχουν δημιουργηθεί που δεν μπορεί κανείς να τις υποτιμήσει.
Θεσσαλία: Η επόμενη μέρα…
Ολα τα μαθηματικά μοντέλα δείχνουν ότι, ακολουθώντας την πεπατημένη, σε 10-15 χρόνια ο Θεσσαλικός κάμπος θα έχει ερημοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό
Πόσο έτοιμοι είμαστε;
Για όσους δεν κατάλαβαν, τα χαρακτηριστικά μιας κρίσης αρχίζουν και σχηματίζονται
Ορφανές υποδομές
Τι αποκαλύπτει η περίπτωση του Flyover
De Imbecillitate: Ο Μέγας Κίνδυνος
Η ανησυχητική επικαιρότητα ενός σημαντικού άρθρου του Ευάγγελου Λεμπέση, που γράφτηκε το 1941.
Η επόμενη μέρα του ιρανικού χτυπήματος στο Ισραήλ
Το κρίσιμο ερώτημα παραμένει εάν θα υπάρξει ανταπάντηση στην επίθεση του Ιράν και πέρασμα σε περιφερειακή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή
Δεν θα μας τα λύσει η Λαγκάρντ
Προφανώς έχουμε ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε για να πούμε ότι η τραπεζική πίστη συμβάλλει στην ανάπτυξη της χώρας
Τι γεννά τη βία;
Η συζήτηση για τα υπαρκτά προβλήματα βίαιων συμπεριφορών και μορφών εκφοβισμού μέσα στα σχολεία κινδυνεύει να μείνει μια συζήτηση που εντοπίζει μορφές παραβατικότητας
Ο υποψιασμένος Χατζηδάκης
Η οικονομική ιστορία έχει δείξει όμως ότι η μείωση των τιμών των τροφίμων επιτυγχάνεται μόνο με οικονομική ύφεση