
Με αφορμή μια δήλωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου άρχισε μια κουβέντα για το τι σήμαινε να ξαναζήσουμε τις μέρες του 2015.
Όντως, δεν χρειάζεται να τις ξαναζήσουμε. Από όλες τις απόψεις.
Δεν χρειαζόμαστε να ξαναζήσουμε μνημόνια και την εξαθλίωση που προηγήθηκε του 2015.
Γιατί, όπως και να το δει κανείς, τα μνημόνια ήταν μια κοινωνική καταστροφή.
Διαβάστε επίσης: Πληθωρισμός: κόκκινος συναγερμός
Ήταν μια περίπτωση όπου η «θεραπεία» ήταν πολύ χειρότερη από την ασθένεια που υποτίθεται ότι θα θεράπευε.
Γιατί δυστυχώς τα μνημόνια ήταν η χειρότερη πρόσφατη στιγμή της Ευρώπης.
Διαβάστε επίσης: Δείξτε σεβασμό στους εργαζομένους
Μια Ευρώπης που αντιμετώπισε μια ολόκληρη κοινωνία ως κακομαθημένα παιδιά που χρειάζονταν ένα μάθημα. Με μια καταστροφική λογική λιτότητας και υπονόμευσης της κοινωνικής συνοχής.
Δεν χρειάζεται να ξαναζήσουμε την εποχή όπου ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού αντιμετώπισε την αντίδραση του ελληνικού λαού ως παραβατικότητα και όχι ως δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση.
Γιατί όλοι αυτοί που ξεσηκώθηκαν «δεν τα είχαν φάει μαζί» και αυτό που ήθελαν ήταν όντως δημοκρατία.
Όμως, δεν χρειάζεται να ξαναζήσουμε και την εμπειρία μιας Αριστεράς που βρέθηκε στην εξουσία εκπροσωπώντας την οργή και την αγανάκτηση για να αποδειχτεί ότι δεν είχε επεξεργαστεί στρατηγική ούτε για μια δύσκολη ρήξη με τους δανειστές, ούτε για έναν έστω δύσκολο συμβιβασμό με το μικρότερο δυνατό κόστος.
Μιας Αριστεράς που αφού ζήτησε από το λαό στο δημοψήφισμα στήριξη σε μια σύγκρουση, μετά έσπευσε να συνθηκολογήσει σχεδόν αμαχητί, με αποτέλεσμα άλλο ένα μνημόνιο.
Όλα αυτά δεν θέλουμε να τα ξαναζήσουμε.
Ιδίως από τη στιγμή που όλοι όσοι ενεπλάκησαν στη διαχείριση αυτών των πολιτικών αποφάσεων στη δεκαετία του 2010 δεν έχουν δείξει διάθεση αυτοκριτικής και άντλησης συμπερασμάτων για το πώς δεν θα επαναληφθούν τα ίδια λάθη.
Σίγουρα τα πράγματα διαφορετικά σήμερα.
Άλλες οι αφετηρίες και άλλες οι προκλήσεις, αν και αρκετές πληγές παραμένουν ανοιχτές.
Και γι’ αυτό τον λόγο δεν έχει νόημα μια συζήτηση και μια αντιπαράθεση για το παρελθόν.
Αρκεί βεβαίως να θυμόμαστε ότι όσο δεν συζητάμε τα λάθη που έχουμε κάνει, τόσο πιο πιθανό είναι να τα επαναλάβουμε.


Latest News

Ο λαός είπε όχι – ο Τσίπρας ήθελε το ναι
Το πρόβλημα με το δημοψήφισμα δεν ήταν ότι έγινε. Ούτε το αποτέλεσμά του. Αλλά ο τρόπος που το χειρίστηκε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ

AEI: Πότε ένα εξεταστικό σύστημα είναι δίκαιο
Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι ένας διαγωνισμός κατάταξης των υποψηφίων και η θεματοδοσία τους κρίνεται επιτυχής όταν οι βαθμολογίες εμφανίζονται σε όλο το βαθμολογικό εύρος: από το 0 έως το 100.

«Αmerica is back!»
Φτάσαμε στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ της περασμένης εβδομάδας, όπου ο Μπάιντεν ούτε λίγο ούτε πολύ ανακοίνωσε την τεράστια ενίσχυση της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ευρώπη με μια δύναμη κάπου 300.000 (!) στρατιωτών.

Η «άχρηστη γνώση» ως όπλο μαζικής αποβλάκωσης
Σε μια εποχή όπου κυριαρχούν οι γνώσεις και η ελεύθερη κυκλοφορία τους, ο κόσμος βυθίζεται σ’ έναν πρωτότυπο σκοταδισμό που θα μπορούσε να έχει τραγικές συνέπειες

Ταμείο Ανάκαμψης: Μην το χαραμίσουμε σε ασήμαντα μικροέργα
Αρθρο του καθηγητή και πρώην υπουργού Νίκου Χριστοδουλάκη στην ειδική έκδοση του ΟΤ για την οικονομία στο «Βήμα της Κυριακής»

Και το αβγό και η κότα
Οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις και η απλή αναλογική

Επιτέλους επετράπη ο ενάλιος τουρισμός
Μετά από 30 χρόνια

Το βάρος του 2015
Η Ελλάδα έχασε τότε χρόνο και δυνάμεις

Ακτινογραφία μέσα στην κρίση: κίνδυνοι και πλεονεκτήματα
Τι συμβαίνει στην ελληνική οικονομία

Σέικερ
Κανένας δεν γνωρίζει ποιο «μήνυμα» θα κυριαρχήσει στις ερχόμενες εκλογές