Για μίαν ακόμα φορά και η σημερινή κυβέρνηση δεν τολμά να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το κυριότερο πρόβλημα των ελληνικών πανεπιστημίων: Την υποχρέωση παρακολούθησης της διδασκαλίας των μαθημάτων από τους φοιτητές και την κατάργηση της ντροπής των ελληνικών ΑΕΙ: να επιτρέπουν στους φοιτητές να εξετάζονται απεριόριστες φορές στα διάφορα μαθήματα.
Ετσι έχει δημιουργηθεί συν τοις άλλοις και το καθεστώς των αιώνιων φοιτητών, αφού δικαιούνται να εξετάζονται ασταμάτητα και έως ότου βαρεθούν και τα παρατήσουν. Υπερβολή; Δυστυχώς είναι η ωμή πραγματικότητα, την οποία καμία κυβέρνηση και κανένας υπουργός Παιδείας δεν τολμούν να αντιμετωπίσουν ριζικά και αποτελεσματικά. Απλά την αντιπαρέρχονται.Υπ’ αυτό το επονείδιστο καθεστώς, φοιτητές οι οποίοι δεν έχουν καταφέρει να προαχθούν σε μαθήματα ακόμα και του πρώτου έτους, φθάνουν έως τις πτυχιακές εξετάσεις, που φυσικά δεν είναι εφικτές αφού χρωστούν μαθήματα προηγουμένων ετών.
Ετσι έχει καταντήσει να έχουμε χιλιάδες φοιτητές, που δεν παρακολουθούν ποτέ τις παραδόσεις μαθημάτων και ταυτόχρονα προσέρχονται αυθαδέστατα να εξεταστούν αδιάβαστοι.
Αναπόφευκτα μηδενίζονται για να ακολουθήσει ένας ατέρμων αριθμός εξεταστικών περιόδων, όπου προσέρχονται αδιάβαστοι και φυσικά μηδενιζόμενοι, εκτός εάν κάποιοι καθηγητές, μη αντέχοντες αυτό το αίσχος των αδιάβαστων και συχνά αυθάδων φοιτητών, τους βάζουν τελικά ένα 5 (το διαβόητο δημοκρατικό 5) για να απαλλαγούν από αυτούς, παραδίδοντάς τους έτσι στην κοινωνία αμελέτητους και θρασέως φέροντες τον τίτλο του πτυχιούχου Νομικής, Χημείας, Φιλολογίας, Οικονομικών κ.ο.κ. χωρίς τα στοιχειώδη προσόντα και γνώσεις με την προσδοκία να στελεχώσουν τελικά κυρίως θέσεις στο Δημόσιο και την τοπική αυτοδιοίκηση ως μόνιμοι πλέον υπάλληλοι, έστω και αν δεν κάνουν ούτε για κλητήρες.
Αυτό το φαινόμενο ντροπής, το οποίο δεν διανοείται κανένας να θίξει από τον φόβο ότι θα εξεγείρονταν μαζικά οι εθισμένοι πια στην πλειονότητά τους φοιτητές, μόνο ένας καθηγητής Πανεπιστημίου, ο κ. Γιώργος Μαυρογορδάτος, τολμά επί χρόνια με άρθρα και βιβλία να καταγγέλλει (όπως και η ταπεινότητά μου από την εποχή του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» έως και σήμερα στη στήλη μου στο «Βήμα»). Ετσι ο κ. Μαυρογορδάτος σε άρθρο του στην «Καθημερινή» (5/6) αναφερόμενος στο νομοσχέδιο-μαμούθ της υπουργού κυρίας Κεραμέως επισημαίνει την κραυγαλέα ασυνέπεια, αν όχι υποκρισία, ενός νομοσχεδίου που θεωρεί δεδομένη την παρακολούθηση των παραδόσεων χωρίς να τολμά να την επιβάλει ρητά. Αλλά χωρίς παρακολούθηση – διερωτάται ο αρθρογράφος – τι νόημα έχει τάχα η πρόβλεψη ότι κάθε μάθημα περιλαμβάνει 39 διδακτέες ώρες; Αλλά για όσους δεν έρχονται στο μάθημα – εύλογα σχολιάζει – δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν οι ώρες είναι 39 ή 109 ή μόνο 2…
Εύλογα επίσης καταγγέλλει ότι «ο φοιτητής μπορεί να εξετάζεται όποτε θέλει και όσες φορές θέλει, όπως ακριβώς ισχύει και σήμερα. Θα μπορεί λόγου χάρη να οφείλει μαθήματα του πρώτου εξαμήνου, ενώ βρίσκεται υποτίθεται στο πτυχίο! Ούτε υπάρχει κάποιο όριο επανεξέτασης!». Πρόκειται για τον ορισμό του αιώνιου φοιτητή, παγκόσμιας νομίζω ελληνικής πρωτοτυπίας, που ουδείς πια τολμά να καταργήσει, καθώς το ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα θα γκρέμιζε όχι μόνο τη βιβλιοθήκη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αλλά όλα τα κτίρια των ΑΕΙ της χώρας. Τι κρίμα!
