Επισιτιστική κρίση: Τι προτείνουν πέντε επικεφαλής παγκόσμιων οργανισμών

Σε επείγουσα δράση για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης καλούν με κοινή τους δήλωση ο γενικός διευθυντής του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) Κιου Ντόνγκγιο, η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ντέιβιντ Μάλπας, ο εκτελεστικός διευθυντής του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος (WFP) Ντέιβιντ Μπίσλι και η γενική διευθύντρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου Νγκόζι Οκόντζο-Ιουεάλα.

Όπως επισημαίνουν οι επικεφαλής των παγκόσμιων οργανισμών, η πανδημία, οι διακοπές που παρατηρούνται στις διεθνείς αλυσίδες εφοδιασμού και ο πόλεμος στην Ουκρανία έχουν διαταράξει σοβαρά τις αγορές τροφίμων, καυσίμων και λιπασμάτων, οι οποίες συνδέονται μεταξύ τους.

Διαβάστε επίσης: ΟΟΣΑ – FAO: Θα επιδεινωθεί η επισιτιστική κρίση εάν δεν τερματιστεί άμεσα ο πόλεμος

Μέχρι τον Ιούνιο του 2022, ο αριθμός των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν οξεία επισιτιστική ανασφάλεια, δηλαδή εκείνων των οποίων η πρόσβαση σε τρόφιμα έχει περιοριστεί σε σημείο που κινδυνεύουν οι ζωές τους, αυξήθηκε σε 345 εκατομμύρια σε 82 χώρες σύμφωνα με το WFP.

Διαβάστε επίσης: ΟΗΕ: Αύξηση της πείνας και του χρόνιου υποσιτισμού έφερε η πανδημία παγκοσμίως – Μεγάλο θύμα τα παιδιά

Την κατάσταση επιδείνωσε η απόφαση περίπου 25 χωρών να προχωρήσουν σε περιορισμούς στις εξαγωγές που επηρεάζουν πάνω από το 8% τοις εκατό του παγκόσμιου εμπορίου τροφίμων.

Επιπλέον, τους τελευταίους δώδεκα μήνες έχουν διπλασιαστεί οι τιμές των λιπασμάτων, γεγονός το οποίο μαρτυρά την εκτίναξη του κόστους εισροών όπως το φυσικό αέριο.

Τα παγκόσμια αποθέματα τα οποία αυξάνονται σταθερά την τελευταία δεκαετία, πρέπει να απελευθερωθούν για να μειωθούν οι τιμές.

Όλα αυτά, επισημαίνουν, συμβαίνουν σε μια περίοδο κατά την οποία ο δημοσιονομικός χώρος για κυβερνητική δράση είναι ήδη σοβαρά περιορισμένος μετά την πανδημία του κορωνοϊού. Πέρα από άμεσα θέματα, η κλιματική αλλαγή επηρεάζει δομικά την αγροτική παραγωγικότητα σε πολλές χώρες.

Προτάσεις

Τέσσερις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες παρεμβάσεις προβάλλουν ως απαραίτητες προκειμένου να αποφευχθεί περαιτέρω οπισθοδρόμηση σε σχέση με τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης.

Συγκεκριμένα πρόκειται για: