Η ονομασία «Υποθετικός λογαριασμός εσόδων – εξόδων» που επελέγη πριν από 200 χρόνια για να χαρακτηρίσει αυτό που επικράτησε αργότερα ως «Προϋπολογισμός» φαντάζει στο σημερινό σκηνικό πολύ πιο εύστοχη και μετριοπαθής.
Γιατί, τι ακριβώς μπορείς να «προϋπολογίσεις» εν μέσω ωκεανού αβεβαιοτήτων, όταν όλες οι παραδοχές πάνω στις οποίες βασίζονται οι υπολογισμοί μπορούν ανά πάσα στιγμή να ανατραπούν;
Διαβάστε επίσης: ΦΑΚΕΛΟΣ – Προϋπολογισμοί
Σύμφωνοι, ποτέ ένας προϋπολογισμός δεν εφαρμόστηκε όπως ακριβώς συντάχθηκε, όμως το σημερινό περιβάλλον παραπέμπει σε κινούμενη άμμο. O κρατικός προϋπολογισμός του 2023, ο πρώτος τα τελευταία 12 χρόνια εκτός πλαισίου μνημονιακής επιτήρησης ή ενισχυμένης εποπτείας, έμελλε να συγχρονιστεί με το εκκρεμές του χρόνου στη φάση της απόλυτης αβεβαιότητας.
Οι κρίσιμες συνιστώσες σε ό,τι αφορά τα έσοδα, οι επενδύσεις, η ιδιωτική κατανάλωση και οι εξαγωγές, αλλά και οι ενεργειακές τιμές στο σκέλος των δαπανών επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από παράγοντες εξωγενείς που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.
Ο Προϋπολογισμός καλείται «να συγκεράσει προκλήσεις που αφορούν την ενεργειακή κρίση, την πληθωριστική πίεση στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, την υγειονομική κρίση που έχει οδηγήσει σε αυξημένες δαπάνες στο σύστημα υγείας, αλλά και τις επιπλέον, έναντι του 2019 και παρελθόντων ετών, δαπάνες για την αναγκαία αμυντική θωράκιση της χώρας. Την ίδια στιγμή καλείται να διατηρήσει τη δημοσιονομική ισορροπία και τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης, σε χρονιά διεθνούς επιβράδυνσης ή και ύφεσης, αλλά και να υποστηρίξει ένα ευρύ φάσμα μεταρρυθμίσεων για τη βελτίωση της ζωής και της ευημερίας όλων των πολιτών», όπως επισημαίνεται στην εισηγητική έκθεση.
Δεν το λες και εύκολο έργο, πόσω μάλλον αν στα παραπάνω προστεθεί και ο παράγοντας «εκλογές» ο οποίος στρώνει ευεπίφορο έδαφος για την αναζωπύρωση του «πολιτικού κινδύνου», που συνδέεται με την αναβίωση όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που συνοδεύουν διαχρονικά την προεκλογική και τη μετεκλογική διαδικασία στην Ελλάδα: Δημοσιονομική χαλάρωση, απότομο φρένο στις μεταρρυθμίσεις και το κυβερνητικό έργο, παροχολογία, πόλωση και τοξικότητα, αδυναμία συνεννόησης και αβεβαιότητα.
